Heerlijk vind ik het om borstvoeding te geven. Lekker knus en even een momentje met z’n twee. Mees geniet er ook echt van en als hij voldaan is krijg ik altijd zo’n grote glimlach van hem dat ik op slag helemaal verliefd op hem word! Maar ‘ieder voordeel heb z’n nadeel’. Ik ben al vanaf het begin van de borstvoedingperiode gezegend met een productie waar Clara de koe en Bertha 64 jaloers op kunnen zijn.
Over die productie hoor je mij dan ook niet klagen, maar om de bijbehorende niet-charmante natte plekken in mijn kleding te voorkomen ben ik genoodzaakt mijn BH te voorzien van zoogkompressen.
Zoogkompressen, die naam alleen al. Met de extra kilo’s die er na de zwangerschap nog lang niet af zijn en het woord ‘zoog’ is de associatie met ‘zeug’ door mij al snel gemaakt. Ik moet zeggen dat het me niet echt goed helpt bij het terugvinden van mijn vrouwelijkheid en dan met name die tussen mijn oren.
Ik kocht eerst de kompressen van een gerenommeerd merk gekocht en deze bevallen me best goed. Hoewel het nog steeds niet echt fijn is, doen ze wel wat ze moeten doen en zijn ze gelukkig niet zichtbaar onder mijn kleding.
Maar op een dag sta ik dan bij de drogist en blijken de kompressen van mijn vertrouwde merk uitverkocht en ik zie dat ze enkel nog het eigen/huismerk hebben. Omdat ik toch iets nodig heb, neem ik deze mee. De fabrikant belooft op de verpakking ‘draagcomfort’, dat klinkt niet verkeerd.
Wat er nog meer werd beloofd dat weet ik niet meer, want deze kompressen zijn na één keer uitproberen linea recta in het grijze archief gedeponeerd.
Wat een vreselijke dingen zeg! Een dikke prop karton, erg ruw en alles behalve comfortabel. Er zit niet eens een plakstrip op. Al snel tijdens het dragen begrijp ik waarom er geen plakstrip op zit. Deze krengen zijn zo ruw dat ze je tepels en borsten gewoon opschuren en zodoende dus wel blijven zitten. Wat nou draagcomfort!
Om over het cosmetisch aspect nog niet eens te spreken. Ik lijk wel een schoolmeisje dat graag wil weten hoe het is om borsten te hebben en een BH van haar moeder heeft aangetrokken, opgevuld met keukenpapier. Enorm zichtbaar dus; zo ga ik echt de straat niet op!
Gelukkig gaat mijn vriend boodschappen doen en vind hij het helemaal niet erg om kompressen voor me mee te nemen. Ik troost mij met de gedachte dat veel vrouwen enkel de eerste maanden van de borstvoedingsperiode zoogkompressen nodig hebben, dat is wat mij is verteld. Ik kijk al reikhalzend uit naar deze zoogkompresloze periode.
De schat heeft gelukkig gelijk meerdere pakken (van mijn inmiddels nog meer geliefde merk) meegenomen dus kan ik weer even vooruit. Helemaal ideaal is het nog niet, maar op deze manier houd ik het wel weer even vol.
Het leed dat zoogkompressen heet is inmiddels alweer dik een half jaar geleden. Mees is nu bijna één en na vijf maanden kon ik inderdaad de zoogkompressen aan de spreekwoordelijke wilgen hangen.