Over pinguïns ontdekken wetenschappers steeds meer: het is al langer bekend dat pinguïns op soortgenoten van het eigen geslacht kunnen vallen. Vorige maand broedde een homofiel pinguïnpaartje in Artis zelfs een ei uit dat door een heteropaartje verstoten was. Ruim een week geleden werd weer een nieuwe ontdekking over deze bijzondere dieren bekend: pinguïns blijken ook andere diersoorten te kunnen voeden. Een pinguïn in de dierentuin van Maastricht, zelf moeder van drie jonge pinguïns, bleek haar melk beschikbaar te stellen aan een muis. Een fotograaf is erin geslaagd dit bijzondere tafereeltje vast te leggen.
Een bijzondere nieuwe ontdekking of toch niet? Nee, helaas, de werkelijkheid is anders. Het was gewoon carnaval! In het zuiden des lands kun je deze drie dolle dagen bijna niet ontlopen. Weken van tevoren wordt er al gebouwd aan de carnavalswagens, de huizen zijn volop versierd en de winkels hangen vol met kleurige verkleedkleren. Tijdens de carnavalsdagen zelf is er geen winkel meer open en als je zelf geen carnaval viert, kun je maar beter wegwezen.
Meestal kiezen wij ervoor om deze verplichte vrije dagen te gebruiken voor een korte vakantie of familiebezoek. Dit jaar besloten we het feestgedruis eens niet te ontvluchten, maar ons er volop in te storten. Dus haalden wij daags van tevoren de kist met verkleedkleren van zolder. Nee, elk jaar een nieuw ‘pekske’ zit er bij ons niet in. Enthousiast werd alles gepast en uitgezocht.
Op carnavalszondag vertrokken wij, uitgedost als pinguïn, nar, sneeuwman en muis, naar vrienden, waar we eerst traditioneel ‘nonnevotten’ zouden eten. Intussen werd de laatste hand gelegd aan het prachtige schminkwerk, want ja, met een boerenkiel en een vlaggetje op je wang kun je hier in het zuiden natuurlijk niet aankomen!
Een paar uur later was iedereen klaar om te vertrekken. Op dat moment besloot mijn kleine muis dat het nu zijn tijd was om even ‘in te drinken’. Een slokje mamamelk was genoeg, alleen eh… waar was mama nou? Die enge pinguïn, daar wilde hij absoluut niets van weten. Pas toen hij mijn stem hoorde en zijn ‘ding’ voor zijn gezicht zag, durfde hij aan te happen. Met een schuin oog hield hij mijn gezicht in de gaten en al snel besloot hij dat het toch eigenlijk niet kon: een muis drinkend bij een pinguïn.
Helaas voor de wetenschap is het bij dit ene unieke voorval gebleven. Maar volgend jaar weer een nieuwe kans. Alaaf, alaaf, alaaf!