Eens startende borstvoeding de obligate stuwing en kloof doorstaan heeft en vlotjes op de rails zit, borrelt de vraag bij de meeste mama’s op: wanneer moet ik nu stoppen? Zo zijn we, stoere mama’s anno 2011. Eerst tanden bijten en doorzetten want we willen die borstvoeding absoluut doen lukken. Dan heb je het kwaadste gehad, wordt alles nét leuk en vervolgens zetten we ons hoofd alweer richting nieuw dilemma. Hoe er nu vanaf geraken… ?
Want dé nachtmerrie waar we blijkbaar toch samen stiekem mee in ons hoofd zitten is om met een groot kind aan onze borst te eindigen. Zoals in de hilarische ‘bittie’ scènes van Little Britain. Grappig, op een ongemakkelijke manier.
Uit antropologisch onderzoek* blijkt dat borstvoeding geven biologisch normaal is tot een leeftijd ergens tussen 2,5 en 7 jaar. Maar ik zie mensen schrikken als ik met die wetenschap op de proppen kom en ‘bittie’ visoenen duiken op.
Het is vandaag de dag een stevige uitdaging om de unanieme richtlijn van de Wereld Gezondheids Organisatie verkocht te krijgen: uitsluitend borstvoeding tot de leeftijd van zes maanden. De druk ligt hoog: terug gaan werken, sociaal actief zijn en maatschappelijke beoordeling (allez zeg, nog geen patatjes!). En de idee dat het toch niet zo veel uitmaakt, drie, vier, vijf of zes maanden borstvoeding, is sterk.
Dus als velen onder ons al vanaf twee maanden de vraag krijgen: wanneer ga je stoppen, dan is het toch niet meer dan normaal dat we een beetje een wee gevoel in onze maag krijgen als we denken aan een peuter aan de borst? Het gaat om de vertrouwdheid van een beeld. Wetenschap en richtlijnen kunnen zeggen wat ze willen. Als we het niet ‘voelen’ dan werkt het niet.
Daarom: applaus op alle banken voor het lovenswaardig initiatief van het Kenniscentrum Borstvoeding om in samenwerking met de Nederlandse filmmaakster Anne Hofstede het langer borstvoeden in beeld te brengen in de recent verschenen film TIET ZAT. Deskundigen en moeders komen aan het woord en delen hun kennis en ervaringen aangaande langer voeden. Alles duidelijk en onomwonden in beeld gebracht.
En ja, het ziet er soms vreemd uit. Zelfs voor mij. Mijn eigen record is ook ‘maar’ een jaar en dat was voor mij een hele prestatie. Ik vecht zelf met mijn eigen beeldvorming en conditionering. Dus bravo voor deze film. Die zo nodig is. Om te laten zien hoe het kan. Het tonen van de optie tot langer voeden, het dapper proberen wegwerken van de stempel ‘niet goed snik’ en het benadrukken van de vrije keuze, voor iedere mama.
Dus ik steun de film, de idee en de overtuiging dat langer borstvoeden normaal is. En normaler zou moeten worden. En iedere inspanning die het proces van aanvaarding stapje per stapje begeleidt, is positief.
Het blijft ondertussen een grappige vraag: ‘Wanneer moet ik stoppen?’ Tot ze met de auto kan rijden of tot ze haar eigen boterhammen kan smeren. Of kijk anders eens naar Tiet Zat, en kies zelf.
NB: De dvd Tiet Zat duurt 20 minuten en is voor € 6,25 euro te verkrijgen via het Kenniscentrum Borstvoeding of bij Boobs-‘n-Burps. Een trailer van de film vind je hier.
*onderzoek van Katherine Dettwyler in haar boek Breastfeeding, biocultural perspectives.