Moedermelk bevat alles wat een baby nodig heeft. Het geven van borstvoeding is niet de trend van tegenwoordig en ook geen terugval naar vroegere tijden. Mensen zijn zoogdieren; dit is pure biologie.
De meeste wetenschappelijke onderzoeken over borstvoeding ken ik inmiddels wel, maar laatst viel mijn oog op een bijzondere studie. Hieruit blijkt dat wetenschappers een ingrediënt in moedermelk hebben ontdekt dat baby’s gevoelige ingewanden beschermt en repareert. Het ingrediënt heet ‘pancreatic secretory trypsin inhibitor’ afgekort PSTI.
Ze onderzochten de effecten van PSTI op de intestinale cellen van mensen. En wat blijkt? Als er schade is opgetreden aan de cellen, dan stuurt het wonderlijke ingrediënt gezonde cellen naar de beschadigde omgeving om daar een ‘natuurlijke pleister’ te vormen, zodat de wond kan genezen. Een haast levend mechanisme in moedermelk wat zorgt voor het herstellen van beschadigingen in de darmen van baby’s. Het bereidt de kwetsbare darmen voor op hun latere functie.
In monsters van kunstvoeding is het ingrediënt niet gevonden. Dat verbaast me niets. Het is maar dood poeder. Daar zit geen evolutie achter, het is een bedacht minderwaardig placebo voor moedermelk. Ik vraag me af wat de schade aan baby’s darmen kan zijn, als ze niet worden voorbereid op al het voedsel en drinken dat gaat komen. Zou dit dan bijvoorbeeld allergieën of voedselintolerantie kunnen veroorzaken?
De kunstvoedingsindustrie kan na al die jaren moedermelk nog steeds niet namaken. Sterker nog: ze komen niet eens dichtbij. Hoe willen ze ooit PSTI nabootsen? Dit is geen gewoon ingrediënt. Het maakt moedermelk tot natuurlijke genialiteit.
Moedermelk leeft. Letterlijk. Het zorgt voor je baby. Letterlijk. Het beschermt je baby. Letterlijk. Het beschermt jou. Letterlijk. Het repareert je baby’s ingewanden. Letterlijk. Kunstvoeding is water met dood poeder. Letterlijk.