Regelmatig worden er borstvoedingscongressen georganiseerd. Meer willen weten en betere kwaliteit kunnen leveren zijn voor mij argumenten om deze congressen te bezoeken. Daarnaast beleef ik er altijd weer plezier aan om collega’s te ontmoeten en nieuwe contacten te leggen. Alleen dit jaar al was ik, soms met en soms zonder medewerkers van @bvpuntcom, in Hasselt, Capelle, Venetië en op een internetcongres. Lactatiekundige en medewerker Gonneke van Veldhuizen-Staas toog naar Polen. En dit najaar zijn we tijdens de Wereld Borstvoeding Week te vinden in Amersfoort, Ede en Basel.
Die congressen zijn allemaal verschillend van elkaar. Het ene is vooral wetenschappelijk en bedoeld voor artsen, lactatiekundigen en verloskundigen. Het andere congres richt zich dan juist weer meer op de kraamverzorgenden, verpleegkundigen of contactpersonen. Borstvoedingcongressen speciaal voor diëtisten ken ik niet.
Hasselt bijt het spits af en de eerste spreker vraagt zich af of baby’s slimmer worden van moedermelk. En ja hoor, dat worden ze, maar we weten nog niet waarom. Een ander verhaal gaat over Biological nurturing: achteroverliggend en handsfree borstvoeding geven, gepresenteerd door Suzanne Colson. Handig, kun je ondertussen een haakwerkje doen. Lactatiekundige Manon Liebe vertelt over problemen bij borstvoeding, en laat schokkende plaatjes zien van borstontstekingen en kloven. Jack Newman heeft het er, op een volgend congres, ook over: sore nipples and sore breasts. Niet fijn als de borstvoeding niet goed loopt.
Een paar sprekers vertellen tijdens een ander congres over het belang van colostrum voor een gezonde darmfunctie en immunologische bescherming. Verbazingwekkend, wat een sterk goedje is dat! Een van de volgende sprekers houdt vervolgens een dodelijk saaie verhandeling over ‘gewichtsverlies bij pasgeborenen’ en concludeert dat wetenschappers er nog steeds niet uit zijn welk gewichtsverlies acceptabel is.
Dan Donna Geddes. Zij brengt met ultrasound filmpjes mooi in beeld hoe belangrijk de zuigtechniek is van de baby aan de borst. Het vacuüm dat een baby kan bewerkstelligen, staat -zou hij per ongeluk ergens anders op je lijf aanhappen- garant voor een zuigzoen die je waarschijnlijk in de meest wilde vrijpartij nog niet op zal lopen. Met deze leuke gedachte nog vers in het geheugen log ik diezelfde dag nog in op de online borstvoedingconferentie voor de presentatie van lactatiekundige Catherine Watson-Genna over afwijkingen in het mondgebied van baby’s. Goed verhaal aan de hand van duidelijke foto’s. Ook Ruth Lawrence vertelt nauwgezet over de specifieke kwaliteiten van de menselijke melk.
Kortom, over borstvoeding raken we maar niet uitgepraat.
En wat is nou de rode draad die ik uit mijn congresbezoeken haal? Meer kennis over het product moedermelk en bewondering voor het proces waar moeder en kind de hoofdrol in spelen. Om blij van te worden. Ik vind het een goede ontwikkeling dat mensen die werken in de gezondheidszorg ruimschoots de gelegenheid wordt geboden kennis te nemen van de meest normale voeding voor elk mensenkind die er maar bestaat.
Met zo’n overweldigend aanbod aan borstvoedingsinformatie en -educatie kan ik maar één ding concluderen: geen verstand van borstvoeding hebben, kunnen we tegenwoordig niet meer accepteren als excuus voor slechte begeleiding bij borstvoeding.