Vanuit mijn werkkamer kijk ik uit op een enorme grote groene vlakte van gras. Mooi en mals groen gras bewandeld en begraasd door van die lekkere Hollandse nieuwgierige zwart-witkoeien, allemaal met flinke uier, cupmaat dubbel ZZ.
Ik vind het een mooi tafereel: ‘Koe wandelt en eet gras’. Een vriendin maakt mij erop attent dat die koeien dit gras eten om er vervolgens koeienmoedermelk van te maken. Ja, duh! Alsof ik dat niet al wist. Maar toch… ga het maar eens proberen te begrijpen, hoe vers gras kan veranderen in koeienmoedermelk.
In de supermarkt, natuurvoedingswinkel of op de markt houdt een mens zich er niet zo mee bezig natuurlijk. En ik ook niet. Pakken en flessen melk vullen het koelvak, de mooie plaatjes negeer ik, wantrouwend als ik ben om voor de gek gehouden of beïnvloed te worden door reclame. Ik koop ook nooit koemelk. Dus zonder al te veel emotie en nadenkerij pak ik de boodschappen die op mijn lijstje staan uit de vakken en ik verlaat de winkel weer zo snel mogelijk.
Maar nu, sinds ik hier woon, is de koemelk toch dichterbij gekomen dan ik verwacht had: dagelijks zie ik hoe soepel groen gras met grote ruwe tongen losgerukt wordt van de aarde, opgeschrokt wordt door grote bekken en met forse bewegingen verdwijnt. De koe, moe van het rukken, vlijt zich daarna neer om te herkauwen. Met de kont in de wind wordt elke grasspriet opnieuw onder de loep genomen. Grote molaren malen celwanden aan gruzelementen, eiwitten, koolhydraten, vetten en vitamines komen vrij voor opname via de darmwand in het koebloed. Dan gebeurt er allerlei geheimzinnigs en aan het einde van de dag heeft zij de uier gevuld met koeienmoedermelk.
Dagelijks gebeurt het voor mijn neus: koe maakt koeienmoedermelk! Ik ben me er nu, meer dan ooit tevoren, bewust van hoe mooi het is dat ook wij -nou ja, de vrouwelijke helft van de mensheid dan- in staat is om voedsel van allerlei aard om te zetten in de lekkerste melkvoeding voor de kinderen die we op de wereld zetten. En, ook al ben ik kinderdiëtist, en ook al eet de vrouw geen gras, ik snap er maar weinig van hoe dat proces precies werkt. De biochemie die hierachter steekt is niet mijn sterkste kant, zeg maar.
Niet verder vertellen hoor 😉