Recentelijk las ik ergens: ‘Ik ben helemaal voor borstvoeding, maar ik vind wel dat een moeder zelf een vrije keuze mag maken hoe zij haar kind voedt.’ Helaas hoor en lees ik deze clichématige uitspraak regelmatig. Begrijpelijk, want het klinkt op het eerste gezicht heel mooi. Fantastisch eigenlijk. Want wie wil dit nu niet? De schrijfster van bovenstaand citaat lijkt voedende moeders een hart onder de riem te steken, terwijl ze de moeders die hun kind kunstmatige zuigelingenvoeding geven ondertussen niet afvalt. Kortom een win-win situatie voor alle moeders, maar ondertussen zit hier een adder onder het gras.
Bovenstaande impliceert namelijk dat het geven van borstvoeding een keuze is. Maar borstvoeding geven is geen keuze. Je kan ‘kiezen’ om géén borstvoeding te geven, maar borstvoeding geven is een logisch vervolg op je zwangerschap. Het is hetzelfde als je zou zeggen dat je ‘kiest’ om te ‘placenta-voeden’. Nee, als je baby in je buik groeit, komen er via de placenta de nodige voedingsstoffen bij je baby. Daar is geen beslissing voor nodig. Wanneer je kind geboren is, dan is borstvoeding geven het vervolg op placenta-voeden. Je kan besluiten om deze continuïteit te doorbreken. Dat is je goed recht. Maar laten we het beestje wel bij de naam noemen. Borstvoeding geven is de norm en kunstmatige zuigelingenvoeding geven is een afwijking van de norm.
Door beide manieren van voeden een keuze te noemen, versterk je de door de kunstvoedingsfabrikanten in het leven geroepen illusie dat borstvoeding geven en kunstmatige zuigelingenvoeding toedienen elkaars gelijke zijn en zonder consequenties inwisselbaar.
Een biologische norm wordt op deze manier gepresenteerd als een life-style keuze. Voor life-style keuzes is in onze maatschappij weinig steun te vinden, denk bijvoorbeeld aan moeders die de zorg voor hun kinderen niet uitbesteden. Dat borstvoeding slechts gezien wordt als life-style keuze is terug te zien in de beperkte vergoeding van lactatiekundige hulp, de geringe kennis over borstvoeding van zorgverleners in het algemeen en de tegenwerking die vrouwen ervaren als ze borstvoeding geven en een baan buitenshuis willen combineren. Borstvoeding geven is geen voorrecht van een selecte groep moeders maar het is een recht van iedere moeder.
Het citaat waarmee de column opent steekt voedende moeders geen hart onder de riem, maar zaagt de poten onder hun stoel vandaan.