Kraamtijd is genieten. Tenminste dat is wat je van iedereen om je heen hoort als je zwanger bent. Je wordt in de watten gelegd door de kraamverzorgster, die de heerlijkste fruithapjes klaarmaakt, je bed verschoont, de was doet, koffie zet en beschuitjes smeert voor de visite, terwijl jij in je bed ligt te genieten van het pasgeboren hummeltje.
Toch kun je je tijdens de kraamtijd ook heel instabiel voelen. Je bent bezig de bevalling te verwerken, je kunt last hebben van naweeën, je moet wennen aan zo’n klein hulpeloos wezentje. En juist tijdens deze emotionele rollercoaster moet je ook de eerste stappen zetten in de borstvoedingsrelatie met je kind. Het kan allemaal vlekkeloos gaan, maar soms is de start minder soepel.
Dan kan het zomaar gebeuren dat je overstelpt wordt met allemaal (vaak goedbedoelde) adviezen van de kraamzorg, verloskundige of andere deskundigen. Tijdens mijn kraamperiode met Lente kreeg ik het zeer dringende advies om 24 uur niet aan te leggen. Het was een advies, maar in mijn beleving leek het meer op een bevel. Ik volgde het niet op.
Met lood in mijn schoenen hoorde ik de volgende ochtend de deur opengaan en de kraamverzorgster binnenkomen. Ik voelde me zo ongemakkelijk ‘ en dat in mijn eigen huis. Hoe moest ik haar nu vertellen dat ik haar advies niet opgevolgd had en Lente wel aangelegd had? “Hoe is het gegaan vannacht met kolven?”, vraagt ze. Ik draai er een beetje om heen en zeg dat ik haar af en toe wel aangelegd heb. Ik lieg dus gewoon, want ik heb helemaal niet gekolfd. Ze reageert een beetje stuurs, maar gaat al snel weer aan de slag.
Tijdens mijn tweede kraamtijd met Mare denk ik wel ervaren te zijn en me op borstvoedingsgebied niets meer aan te trekken van wie dan ook. Maar… op dag twee en drie heb ik zo’n vreselijke last van stuwing. De kraamverzorgster zegt dat ik niet te veel moet aanleggen omdat het dan juist erger zou worden. In het begin volg ik haar advies op, maar ik begin wel te twijfelen. Ik laat Felipe beneden onze borstvoedingsboeken ophalen en bel een goede vriendin die LLL leidster is. Wat blijkt: zo vaak mogelijk aanleggen is het advies. Gelukkig ben ik deze keer maar een halve dag in de war, maar toch. Ook al is het mijn tweede kind en heb ik al ruim twee jaar borstvoeding gegegeven, toch voel ik me weer onzeker.
Wat is dat nu dat je tijdens je kraamtijd zo beïnvloedbaar en onzeker bent? Zijn het je zwangerschapshormonen? Ben je nog beduusd van de bevalling? Tijdens mijn kraamtijd had ik af en toe het idee dat ik geen baas meer in eigen huis was. Mijn baby wordt elke dag in bad gedaan of ik dat nu wil of niet. Mijn bed wordt om de dag verschoond of ik dat zelf nu nodig vindt of niet. Hier valt voor één week prima mee te leven. Maar als er adviezen komen hoe ik mijn eigen baby hoor te voeden, dan komen ze (te) dicht bij mij. Dan word ik emotioneel, onzeker of boos. Zeker omdat de adviezen niet altijd goed zijn.
Het is dus echt belangrijk je van te voren zo goed mogelijk voor te bereiden en al te weten welke borstvoedingsvriendelijke deskundigen je kunt benaderen. Laat je vooral niet gek maken in je kraambed door verkeerde adviezen. Volg ook je gevoel. Je blijft tenslotte wel baas over eigen borst!