Als ‘borstvoeding’ de vraag is, is ‘fles’ geen antwoord

Deze column is een reactie op de blog van Sabine Roeser.

column256_W20110302.jpgToen ik was bevallen van mijn tweede zoon dacht ik wel te weten hoe ik moest borstvoeden. Met ruim drie jaar borstvoedingservaring op zak zou het dit keer een eitje worden. De eerste 24 uur nadat mijn kind geboren was, zag ik echter geen kraamhulp of vroedvrouw meer. Toen was het leed al geleden: zoonlief weigerde de borst en wij zaten met een borstvoedingsprobleem.

In Nederland wordt op alle fronten gekort op zorg en welzijn. Bezuinigingen hebben directe gevolgen voor miljoenen Nederlanders en dus ook op de zorg rondom borstvoeding. Daarom is de opmerking van Sabine Roeser -dat borstvoeding soms mislukt ‘ondanks al die hulp’- merkwaardig. In die eerste uren na de geboorte van een baby staat er zelden een lactatiekundige aan het kraambed, terwijl dat moment nu juist zo cruciaal is.
Lactatiekundigen kunnen je vertellen hoe frustrerend het is dat zij vaak achter de feiten aan moeten lopen. De druk om borstvoeding te doen slagen, ligt bij verpleegkundigen, kraamverzorgers en vroedvrouwen. Dat zijn nu net vakgebieden die geteisterd worden door een chronisch hoge werkdruk. Als er überhaupt al voldoende kennis en ervaring over borstvoeding bij hen aanwezig is.

Feitelijk begint het probleem al ver daarvoor. Borstvoeding is een gesocialiseerde vaardigheid die de mens leert door het af te kijken van anderen. In een maatschappij waar borstvoeding nagenoeg uit het straatbeeld is verdwenen, staan moeders al voor de bevalling met 1-0 achter. Tel daarbij op de talloze borstvoedingsondermijnende adviezen, en het beeld is compleet. En wat is op dit moment het verschil tussen een geslaagde en mislukte borstvoedingservaring?

Toeval.

Toeval dat de juiste mensen aan het kraambed staan. Toeval dat er op tijd hulp werd verleend. Toeval dat moeder en kind vanzelf een goed team zijn, enzovoorts. Dat zou niet zo moeten zijn.

Toch lijken borstvoedingscritici een merkwaardig gebrek aan nieuwsgierigheid te hebben naar de reden waarom in Nederland zo vaak de borstvoeding mislukt. In vergelijking met bijvoorbeeld Zweden zijn de borstvoedingscijfers in Nederland ronduit slecht. Zijn die Zweden dan van die bikkels? Volgens Roeser mislukt borstvoeding omdat de natuur niet altijd ‘feilloos’ werkt. Dat is een vreemde uitspraak. Stopt de natuur dan bij onze landsgrenzen?

Natuurlijk niet. Die natuur zit heus wel goed in elkaar, maar onze maatschappij is verre van natuurlijk. Daarbij hebben we een overheidsbeleid dat erop gericht is de voordelen van borstvoeding aan de vrouw te brengen. De overheid schroeft zo de morele bankschroef aan, maar investeert aan de andere kant heel erg weinig in adequate hulp. En daar zitten vrouwen en hun kinderen maar mooi mee.

Wat die druk betreft heeft Roeser een punt, maar de conclusie dat flesvoeding als redelijk alternatief genoemd moet worden is verkeerd. Van lactatiekundigen mag je niet verwachten dat zij dat doen; zij zijn er alleen voor borstvoedingsvragen. Je vraagt ook niet aan je tandarts of hij naar je gebroken been wil kijken. Je kunt ook vraagtekens zetten bij het aanprijzen van een commercieel product -wat poedermelk uiteindelijk is- door zorgverleners. Daar lijken mij grote bezwaren aan te kleven. De kunstvoedingslobby heeft immers in de jaren ’70 borstvoeding bijna volledig van de kaart geveegd.

Dat hulpverleners niet altijd gevoelig en menselijk reageren is een algemeen probleem en niet alleen van de zorg rondom borstvoeding. Maar op de hulpvraag ‘help mij zonder problemen borstvoeding te geven’, kan het antwoord nooit ‘een fles is ook best goed’ zijn. Dan neem je vrouwen niet serieus.

Journalisten die kritisch tegenover borstvoeding staan, roeptoeteren maar wat graag dit soort conclusies de wereld in. Borstvoeding bashen is hot. Maar daarmee halen zij wèl het draagvlak onder goede borstvoedingshulp vandaan. Wanneer opiniemakers namelijk besluiten dat borstvoeding niet meer de moeite van het investeren waard is, zal de politiek snel volgen. Met alle gevolgen van dien.

In een tijd waarin de zorg al zwaar onder vuur ligt, valt te verwachten dat er straks nog meer vrouwen met pijn in hun tepels -en in hun hart- afscheid moeten nemen van de borstvoeding. Dat is onacceptabel. Vrouwen die borstvoeding willen geven hebben recht op een plezierige, pijnloze ervaring. Laten we daarom solidair zijn en strijden voor goede, betaalbare hulp.

Lees ook

Als ‘borstvoeding’ de vraag is, is ‘fles’ geen antwoord, ook geplaatst op Sargasso én ook geplaatst op Intieme Technologie.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen