Astara Lieuw-On
Mijn tweede zoon is gruwelijk verwend. Bence slaapt bij mij in bed, wordt de hele dag rondgedragen in een doek of op de arm en mag zo vaak en wanneer hij maar wil aan de borst.
Hoe anders dan bij mijn eerste zoon. Angstig als ik was door alle adviezen om mijn kind vooral niet teveel te verwennen, nam ik Thibo niet bij ons in bed. In een prachtig, met mooie witte lakentjes opgemaakt mozesmandje, lag hij vlak bij ons te slapen. Terwijl ik best moest bijkomen van de bevalling en ontzettend wennen aan de gebroken nachten, moest ik er toch echt een paar keer per nacht uit om hem uit zijn mandje te lichten voor een voeding.
En nadat hij bij mij gedronken had liep ik dan nog lange tijd met hem rond om hem weer in slaap te krijgen voor ik hem weer terug kon leggen. Vervolgens kwam ik dan zelf niet meer in slaap. Ik had geen zicht op mijn prachtige wondertje, maar hoorde hem des te beter. Hij pruttelde, ademde zwaar en onregelmatig of kuchte en proestte wat. Daar kon ik niet van slapen. Regelmatig ging ik dan even kijken of hij wel comfortabel lag, zich niet in de bekleding van het mandje gedraaid had of te ver naar onder zijn dekentje was gezakt.
En als ik hem niet hoorde dan maakte ik mij natuurlijk helemaal zorgen en ging ik des te vaker kijken. Terwijl hij daar dus – helemaal volgens de gangbare adviezen – veilig in zijn wiegje lag, sliep ik daardoor nauwelijks.
Het verschil met hoe het nu gaat kon niet groter zijn. Bence slaapt sinds dag één bij ons in bed. Dat onregelmatige ademen, pruttelen en snurken heeft hij nooit gedaan. Wel merk ik meteen aan zijn ademhaling dat hij wakker gaat worden en ga dan zo liggen dat hij makkelijk bij de borst kan. Hij hapt zelf aan, drinkt tot hij zijn bekomst heeft en zonder onderbreking slapen we samen weer verder. Ik word er nauwelijks wakker van.
Al na een week hadden we een duidelijk dag- en nachtritme en hoefden we er niet eens meer uit om zijn luier te verschonen. Daarbij is het ook ontzettend knus en gezellig om ’s ochtends rustig samen te ontwaken en niet wakker te worden gehuild door een hongerige baby. Overdag heb ik weliswaar niet altijd tijd of zin om bij hem in bed te gaan liggen maar dan doet hij zijn slaapjes gewoon in de draagdoek. Hij is op deze manier altijd bij me in de buurt en het is snel en gemakkelijk om hem prompt in al zijn behoeftes te voorzien.
Men kijkt er wel raar van op, merk ik, dat ik zo met Bence omga. En ik wordt ook nog wel eens gewaarschuwd dat ik hem verwen en hem later nooit het ouderlijk bed uit zal krijgen. Maar wij vinden het prettig zo. Zoonlief twee wordt gewoon ontzettend verwend dus. Hij is zoals ze dat in het Engels noemen: ‘spoiled rotten’, hartstikke verrot. Hoe ik weet dat mijn kind echt hartstikke verrot is? Hij stinkt!
Daags voor hij zijn wekelijkse spuitpoepluier produceert, laat hij enorm veel stinkende windjes. Als een soort van aankondiging: ‘Pas op, ik moet zo wat kwijt’. En daar lig ik ’s avonds en ’s nachts dus naast, onder dezelfde deken waar die stinkluchtjes lekker onder blijven hangen. Pfoehee…
Misschien hebben al die mensen die waarschuwen om je baby niet bij je in bed te nemen, toch wel een beetje gelijk. Samen slapen met een verwende baby heeft wel degelijk zijn nadelen, zo blijkt.