Ik herinner me de schokkende krantenkoppen van een paar jaar geleden: “Moedermelk verontreinigd”, “Dioxinen aangetroffen in moedermelk”, “Zuigelingen krijgen PCBs binnen via moedermelk”. Daar word je als (aanstaande) borstvoedende moeder wel even onzeker van. Is borstvoeding dan toch niet zo perfect als je had gedacht? Maak je je als borstvoedende moeder schuldig aan het voeren van PCBs aan je kind? Zou kunstvoeding dan toch beter zijn?
Journalisten en milieu activisten maken zich terecht zorgen over de verontreiniging van het milieu met stoffen als dioxinen en PCBs die behoren tot de groep Persistent Organic Pollutants (POPs), en over de blootstelling van de meest kwetsbare groepen aan dergelijke schadelijke stoffen. Het beeld van de onschuldig ogende zuigeling die in alle onwetendheid giftige stoffen met zijn moedermelk naar binnen krijgt trekt natuurlijk veel aandacht. In alle emoties worden een aantal belangrijke zaken echter vaak over het hoofd gezien.
Moedermelk wordt nu eenmaal vaker onderzocht dan andere lichaamsproducten, simpelweg omdat men het handiger vindt om te verkrijgen dan bijvoorbeeld bloed van kinderen of volwassen. POPs lossen op in vet en zijn dus makkelijk aan te tonen in moedermelk. Er is inmiddels echter veel meer bekend over de mogelijkheid om giftige stoffen aan te tonen in andere lichaamsproducten zoals haren, nagels, oorsmeer, navelstrengbloed of meconium (de eerste ontlasting van een pasgeborene).
Het zou goed zijn, en daar zijn de borstvoedingsgroepen en de milieugroepen het inmiddels ook over eens, om ook deze producten te onderzoeken op POPs. Dat biedt tevens de mogelijkheid om eens een keer andere groepen te onderzoeken, zoals oudere kinderen en volwassen mannen. Dit zou een veel breder beeld geven van het probleem waar het eigenlijk om gaat: van de baarmoeder tot de dood zijn wij blootgesteld aan giftige stoffen, die zich bovendien nog ophopen in het lichaam ook.
Een ander belangrijk punt is dat het verband tussen schadelijke stoffen in borstvoeding en gezondheidsproblemen bij kinderen niet is aangetoond. Integendeel, uit onderzoek is juist gebleken dat borstgevoede kinderen die vóór de geboorte blootgesteld waren geweest aan PCBs, op bepaalde neurologische testen beter scoorden dan hun leeftijdgenootjes met eenzelfde blootstelling die kunstvoeding hadden gekregen. De blootstelling van ongeboren baby’s aan PCBs en soortgelijke schadelijke stoffen in de baarmoeder is in potentie veel schadelijker dan de blootstelling van zuigelingen via de moedermelk, omdat alle organen en het zenuwstelsel zich juist vóór de geboorte ontwikkelen.
Het belang van borstvoeding voor de gezondheid van kinderen en moeders is zo overduidelijk aangetoond ‘ dat valt in het niet bij de eventuele negatieve effecten van verontreinigde moedermelk. Zowel de World Health Organisation (WHO) als het Nederlandse Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport raden daarom nog steeds borstvoeding aan als zijnde de beste manier om zuigelingen te voeden.
Kortom, de conclusie dat overstappen van borstvoeding naar kunstvoeding beter zou zijn voor de gezondheid van je baby, is het kind met het badwater weggooien.
De juiste conclusie is dat er een einde moet komen aan het vervuilen van ons leefmilieu met giftige stoffen, zodat geen enkel levend wezen er meer schade van kan ondervinden!