Hier loopt alles super!

Onlangs had ik een gesprek met kennissen over ‘doorslapen’. Opmerkingen voldoende: het was toch niet normaal dat onze dochter elke nacht nog een aantal keer komt drinken aan de borst? Soms twee keer, maar soms ook vier keer, dus zowat om de twee uur. ‘Je kunt ze beter ‘s avonds een flesje geven’, was het advies…
Ik lachte er wat mee en zei dat het bij ons meisje nu gewoon anders is. Maar even later zat ik op internet toch weer te zoeken of het bij ons nu zo abnormaal is.
Gek toch, hoe ik me zo snel laat beïnvloeden. Tegen iemand anders zou ik onmiddellijk zeggen: ‘Ze schrijven maar wat, doe waar je je goed bij voelt.’ Maar om dat advies zélf na te leven, dat kost me toch wel wat energie.

Ik ben nu eenmaal iemand die zich graag informeert. Dus verslind ik boeken. En zoek ik op internet. Dit zou ik beter niet kunnen doen. Er is tegenwoordig veel te veel informatie beschikbaar. Je googelt iets en krijgt talloze hits. Als je maar lang genoeg zoekt, vind je het bewijs waarom je iets op manier A zou moeten doen, maar tevens een bewijs voor manier Z. Waarbij A en Z dan elkaars tegengestelden zijn. Site A zegt bijvoorbeeld dat er iets mis is als je baby vaker dan één keer in de vier uur wil drinken; site B zegt dat er iets niet in de haak is als je baby slechts één keer in de vier uur wil drinken.

Ook al heb ik al eens een boek rond borstvoeding en opvoeding weggelegd omdat ik het écht niet goed vond. De achterflap beloofde een boek rond luisteren naar je baby, maar in feite was het een pleidooi voor een redelijk streng ‘regime’, en dat liefst zo snel mogelijk na de geboorte al. Toch blijft wat ik gelezen heb in mijn achterhoofd spelen. Verwen ik mijn baby niet? Geef ik toch niet te vaak voeding? Ik betrap mezelf erop dat ik ondanks dat ik borstvoeding op verzoek hoog in het vaandel draag, stiekem toch de klok in het oog houd. Dat ik stiekem toch ga opzoeken hoe een kindje alleen in z‘™n bedje kan leren slapen.

Als je me echter de vraag stelt ‘Loopt het nu niet goed dan?’ Dan kan ik volmondig antwoorden: ‘Het loopt hier prima.’ Ik voed op verzoek. Mijn dochter van drie maanden slaapt bij ons in bed en vraagt om de twee à drie uur een nachtvoeding; en ik slaap gewoon heel goed. Loena groeit spectaculair en ontwikkelt zich super: elke dag kan ze weer iets nieuws of iets beters. En ze is gewoon een gelukkig kind, dat zie je!

Waarom blijf ik dan twijfelen? Daar weet ik wel het antwoord ook wel op. Omdat ik stiekem toch schrik heb om te falen. Dat er misschien toch problemen opduiken als mijn dochtertje later in haar eigen bedje zal gaan slapen; dat ze het niet zonder mij zal redden als ze naar de opvang moet wanneer ik weer ga werken. Dat ze voor die enkele keer dat er een oppas is niet zal willen slapen zonder draagdoek. En dat mensen in mijn omgeving dan gaan zeggen: ‘zie je nu wel… dat komt ervan.’

Gelukkig is er ook een positieve kant aan de huidige informatiemaatschappij. Het brengt me bij deze site. Hier vind ik steun om mijn gevoel te volgen en me niet te laten leiden door aangeprate angst. Dat heb ik toch eventjes nodig om mijn batterijen én mijn zelfvertrouwen weer op te laden.
Ik heb een gezonde, blije dochter, ze heeft geen last van krampjes, is nog niet ziek geweest, en ze maakt gretig gebruik van de vrijheid die ze krijgt om te ervaren en te leren! Hier loopt alles super!

\t
• De gastcolumnist van deze column is Hilde