Van colostrum naar lustrum

column-118.jpgLente is net vijf geworden. Een beetje zenuwachtig zit ze in de grote versierde stoel in de kleuterklas. Alle kleuters zingen een liedje voor haar. Dan mag ze één voor één de vijf kaarsjes uitblazen. Bij elk kaarsje moet ze zeggen wat ze kon, toen ze één, twee, drie, vier en nu vijf jaar oud was. Ze heeft het over kruipen, lopen, praten en poppetjes tekenen. Het valt me tegen dat ze het niet over toetoe drinken heeft. Dat kon ze namelijk heel goed vroeger 😉
Maar het is natuurlijk ook alweer een poos geleden dat ze gestopt is.
Voor mij is het ook een bijzondere dag. Ik geef nu alweer vijf jaar achter elkaar borstvoeding. Eerst aan Lente, toen aan Lente en Mare samen en nu heeft kleine Mare nog het alleenrecht op mama’s toetoe’s. Toen ik de eerste dagen met Lente zo vreselijk veel pijn aan mijn tepels had, kon ik niet vermoeden vijf jaar later nog steeds aan het voeden te zijn.

Eerlijk gezegd is het, cliché maar toch waar, echt vanzelf gegaan. Ermee beginnen was logisch. Ermee doorgaan nog logischer. In de loop van de tijd zijn er steeds meer redenen bijgekomen om borstvoeding te (blijven) geven. Mamamelk is een heerlijk slaapmiddel. Mamamelk helpt als mijn meisjes ziek zijn. Mamamelk troost na valpartijen. En niet te vergeten het gebruiksgemak en de ontspannende werking voor mezelf. Waarom stoppen?

Ik realiseer me dat er ooit, misschien wel op korte termijn, een einde gaat komen aan dit (heerlijke) borstvoedingstijdperk. Dat hangt natuurlijk helemaal van Mare af. Voorlopig heeft ze er nog veel plezier in. Met Oud en Nieuw was ons meisje de hele avond zo hieper dat ze niet naar bed wilde. Terwijl grote zus om tien uur ’s avonds toch ging slapen, zat zij met de familie op de bank te kijken naar de conference van Youp van het Hek. Om kwart voor twaalf mocht ze Lente wakker maken, wat natuurlijk een heel leuk klusje was. Na het vuurwerk viel Lente weer als een blok in slaap, maar Mare bleef onstuitbaar. Het deed me denken aan dat konijntje uit die Duracellreclame. Het mini theeservies werd om half één te voorschijn gehaald en de hele familie werd van thee voorzien. Bij een nieuwe poging in de slaapkamer om haar op bed te krijgen, sprak ik de magische woorden: ‘Mare, wil je misschien toetoe drinken bij mama?’

Dat wilde ze toch wel. Ze kroop tegen me aan en heel langzaam werd ze rustig. Haar koude voetjes tegen mijn buik. Haar mollige handje in mijn nek. Haar oogjes die langzaam dichtvielen. Mamamelk als kalmeringsmiddel. Nu mijn laatste redmiddel. Ik weet nog even niet wat ik zonder toetoe drinken zou moeten. Op naar het volgende lustrum dan maar.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen