‘Mama, mag ik melk drinken?’
‘Nee, nu even niet, strakjes’
‘Eén kant maar, heel even? Ok?’
‘Hmm, ja, nou, ok dan, heel even dan’
Borstvoeding geven aan een tweejarige, toen ik voor het eerst zwanger was, had ik nooit gedacht dat ik zo lang zou voeden…
Toen ik ooit begon met borstvoeding geven aan mijn oudste was ik van plan om hem drie maanden volledige borstvoeding te geven en daarna nog een aantal maanden ‘s ochtends en ‘s avonds. Dat liep toen heel anders. Toen het moment aanbrak om hem kunstvoeding erbij te geven, weigerde hij en vond ik het zelf ook niet meer zo‘n goed idee. Ik verschoof mijn doel naar zes maanden volledig voeden. Dat vond ik wel een mooie doelstelling omdat dat deel uitmaakt van het advies van de WHO om kinderen minimaal twee jaar te voeden waarvan de eerste zes maanden volledig.
Afijn, de zes maanden bereikten we ook moeiteloos, dus stoppen leek toen ook zo zonde. Sterker nog, ik had best wat moeite om met de bijvoeding te starten, omdat ik het een raar idee vond dat hij iets anders dan mijn melk in zijn buik zou krijgen. Ik was weer aan een nieuw doel toe. Vanaf toen vond ik een jaar lang borstvoeding geven wel mooi klinken. Ik dacht nog eens terug aan toen ik begon met borstvoeding geven. Toen had ik me nooit voor kunnen stellen dat ik een jaar lang door zou gaan. Ik kende helemaal niemand die dat deed. Ik vond zo’n groot kind aan de borst maar een beetje een bizar idee. Maar toen ik zelf zo’n grote baby voedde, voelde het heel anders. Ik had helemaal geen groot kind aan de borst. Voor mijn gevoel had ik mijn lieve kleine baby’tje aan de borst. Hij had dat echt nog zo hard nodig. Hij was er nog zo afhankelijk van, dronk bijna niets anders nog. Aan de borst kwam hij weer tot rust en ‘s avonds viel hij aan de borst in slaap.
Na een jaar stoppen dan maar? Mijn zoontje was op dat moment nog net zo borstvoedingverslaafd als een half jaar eerder. Dus toen heb ik de grenzen maar volledig losgelaten en me voorgenomen om te zien hoe het zou lopen. Nadat ik vijf maanden zwanger was, hij was toen zeventien maanden, is hij uit zichzelf gestopt.
En nu mijn dochtertje. Zij is de twee jaar inmiddels ruim gepasseerd. Ik heb al vele drempels genomen als borstvoedende moeder, maar gek genoeg heb ik toch nog steeds mijn eigen taboes. Borstvoeding geven aan een schoolgaand kind? Ik kan me er helemaal niets bij voorstellen, ik vind het een heel vreemd idee. Maar ja, dat vond ik ook van borstvoeding geven aan een kind dat bijvoeding krijgt, dat kan lopen, dat kan praten, dat kan onderhandelen of ze al mag drinken of nog niet. Dus doe ik inmiddels maar wat ik vanaf het begin al had moeten doen: ik heb geen ‘uiterste datum’ meer in mijn hoofd, we zullen wel zien hoe het loopt.