Als je borstvoeding geeft zit je zonder het te merken ineens in een kamp. Daar hoef je niks voor te doen, dat krijg je bij de lactatie cadeau. Je uitspreken over borstvoeding in positieve zin, maakt je tot lactivist. Vertel een kennis dat je zo geniet van de kleine aan de borst en je bent ‘fanatiek’. Zeg dat kunstvoeding nadelen heeft, en je bent een nazi.
Daar is een naam voor: de wet van Godwin. Die is ontstaan na een discussie op Usenet en luidt ongeveer als volgt: wanneer een discussie maar lang genoeg doorgaat, wordt de waarschijnlijkheid groter dat er een vergelijking met nazi’s of Hitler volgt. Aan die wet kun je wat mij betreft ook ‘Gestapo’ of ‘Maffia’ toevoegen.
Het zijn misselijkmakende vergelijkingen. Groot deel van de borstvoeders wil in pais en vree hun kinderen voeden op de manier die hen goeddunkt. Verder niks. Lactatiekundigen zijn er voor borstvoedingsproblemen, en nee, die hebben niet dat vak gekozen om poedermelk van merk *piep* aan te prijzen. Vroedvrouwen zijn er primair om bevallingen te leiden.
Dan heb je nog verpleegkundigen en kraamverzorgenden. Laten die nu vaak alleen de ‘breast is best’ retoriek in huis hebben, en weinig anders. Grote borstvoedingsposters hangen er in hun wachtkamer, ze halen een borstvoedingscertificaat, maar wanneer het aankomt op echte kennis van borstvoeding schieten ze nog vaak te kort.
Nu wil ik heus niet iedereen over één kam scheren ‘ er zitten veel goede betrokken zorgverleners bij ‘ maar het is een feit dat de eerste hulp bij borstvoeding nu net bij de groep ligt die daar het minst voor opgeleid is. Als er überhaupt al tijd en ruimte voor is.
Dan blijft er nog één groep over: moeders. Moeders die menen het beste voor te hebben met de wereld. Die graag hun kennis over borstvoeding willen verspreiden maar daarbij de ene na de andere faux pas begaan. Die goedbedoeld een flesvoeder bestoken met nadelige gevolgen en feiten. Feiten waar die ander inmiddels niet meer op zit te wachten, want als je eenmaal gestopt bent met borstvoeding, wat moet je dan nog anders?
Die moeders wil ik graag oproepen tot een andere benadering. Praat niet over statistieken en onderzoeken die je zelf niet hebt gelezen of kunt interpreteren. Laat dat over aan deskundigen.Vertel niet over de ellende die iemand over zichzelf afroept als zij géén borstvoeding geeft. Statistieken gaan altijd over grote groepen, niet over een enkel geval. Zeg niet dat borstvoeding ‘het beste’ is. Daarmee vertel je niet de waarheid ‘ het is volkomen normaal ‘ en spek je alleen maar de melkpoederfabrikanten.
Vertel vooral wel over wat jouw beleving is. Schaam je niet om te zeggen dat je borstvoeding prettig vindt. Dat je kind er goed op groeit. Dat je er trots op bent. Je mag ook zeggen dat je het soms moeilijk vindt, dat het niet altijd makkelijk gaat. Ook dat is eerlijk. Je laat daarmee zien dat problemen overwonnen kunnen worden. Die dingen hoef je niet te verbergen, maar doe niet mee aan bangmakerij. Hou het bij jezelf.
Laat borstvoeding een club zijn waar anderen graag bij willen horen. Die steun en vriendelijkheid uitstraalt. Wie weet is de flesvoedende moeder geïnteresseerd om het een volgende keer wèl te proberen. En als dat niet zo is, besef dan dat het niets met jou en jouw keuzes te maken heeft. Laten we borstvoeding vooral weer op de kaart zetten als normaal, iets dat erbij hoort, en waar je geen fanatieke fundamentalist voor hoeft te zijn.
En borstvoedingsnaziroepers, ook een boodschap voor u. We nemen jullie totaal niet serieus. Er is geen ondergronds misdaadsyndicaat dat om zeer onduidelijke redenen erop uit is vrouwen pijn en leed te berokkenen. Generalisaties zijn altijd onwaar en oneerlijk en komen vooral erg dom over. Als ik mijn kat te eten geef ben ik toch ook geen dierenbevrijdingsfrontactivist?
(Met dank aan Alyson Farmer)