Ik word af en toe stapeldol van vrouwen. Soms baal ik ervan dat ik er zelf een ben. Vrouwen zijn irritante wezens die het altijd beter weten en stronteigenwijs zijn. Ze laten zich zelden adviseren door andere vrouwen en kletsen elkaar de oren van het hoofd. Aangezien de meeste van mijn collega-verloskundigen vrouw zijn en ook het merendeel van mijn klanten, heb ik soms wel medelijden met mezelf. Hoe overleef ik het verbale geweld binnen mijn eigen soort?
Dit irritante vrouwengedrag wordt nog erger als vrouwen eenmaal moeder zijn geworden. Vanaf dan voelen ze zich vrij om op elk voor hen geschikt moment hun bevallingsverhaal te vertellen. Juist verloskundigen zijn dan vogelvrij: in de bus, trein, op de koffie of in het café ‘ zodra ze horen dat ik verloskundige ben, branden ze los. In geuren en kleuren komen mij de meest sappige details ter ore. Trouwens, niet alleen verloskundigen zijn hun slachtoffer. Ze dringen zelfs hun baringsperikelen op aan pas bevallen vrouwen, terwijl ze op kraamvisite zijn om de nieuwe baby te bewonderen. Ze zouden eens moeten luisteren naar het bevallingsverhaal van de kraamvrouw!
Dit is helaas nog niet alles. De meeste moeders denken ook nog dat hun babyervaring van toepassing is op alle andere moeders. Ze schamen zich niet om met alle stelligheid van de wereld hun wijsheden op te dringen aan hun pas bevallen vriendin of buurvrouw of aan een toevallig voorbijkomende jonge moeder. Alsof ze niet meer weten hoe ze zich voelden toen zij net bevallen waren. Hoe superonzeker ze waren en dat ze echt niet zaten te wachten op ongevraagde adviezen.
De remedie tegen dit soort irritant gedrag van een verse moeder is: laat haar borstvoeding geven. Eenmaal een kind aan de tiet en ze slaat om als een blad aan een boom.
Het is een geheim van de natuur dat een vrouw tijdens het voeden van haar kind verandert. Misschien komt een vrouw dan eindelijk eens tot haarzelf en tot rust. Een voedende vrouw heeft een zachte uitdrukking op haar gezicht, meestal glimlacht ze. Ze trekt zich niks meer aan van de wereld om zich heen, ze richt zich alleen nog maar op haar kind. Heerlijk rustig. Als zij deze gave inzet in dienst van pas bevallen moeders, kan deze rustgevende werking zelfs doorgegeven worden. Zo worden onzekere kraamvrouwen geholpen door hun medemoeders en niet extra onzeker gemaakt.
Ik snap waarom mannen hun vrouwen aanmoedigen om vaker en langer te voeden. En waarom de World Health Organisation moeders adviseert om minstens twee jaar hun kind te voeden: in het belang van de vrede in gezin en maatschappij. Daarom ben ik als verloskundige een borstvoedingsambassadeur, en kan ik rustiger werken. En ik ben blij dat mijn collega’s en (schoon)zussen borstvoeding geven. Borstvoedende vrouwen maken het leven voor hun omgeving een stuk aangenamer.