Je krijgt een kind en het is een verrassing wat voor een type het blijkt te zijn.
Er zijn kindjes die aan de borst drinken alsof ze nog nooit anders gedaan hebben. En er zijn kindjes die er weken over doen voordat ze goed happen en goed drinken. Sommige kindjes schieten onmiddellijk naar het bovenste groeilijntje, maar er zijn er ook die keurig op het middelste of op de onderste groeilijn groter groeien.
Sommige kleintjes zeggen hun eerste woordjes lang voordat je dacht dat het mogelijk zou zijn. Andere kleintjes doen er gewoon maanden het zwijgen toe. De een kan met zes maanden perfect zelfstandig rechtop zitten en de ander zakt dan nog in elkaar en brengt er niets van terecht.
En de vaders en moeders? Die hebben er geen invloed op. Ze praten en chatten er met elkaar over, delen hun bezorgdheid of scheppen op over hun ondernemende kleine schat. Punt is dat je er niet zoveel aan doet.
Natuurlijk kan je je kleine lieverd prikkelen, uitdagen. Hem aan zijn handjes vasthouden en oefenen, oefenen en nog eens oefenen.
Maar ook al zou je honderd keer wensen dat jouw baby eerder loopt, ondernemender is of eerder zindelijk is dan die andere lieverd van je beste vriendin. Punt is dat je er niet zoveel aan doet.
Je krijgt een kind en het is een verrassing wat voor een type het blijkt te zijn.
En dan het eten.
Al zeven jaar [sinds 1999] onderstreept de WHO het belang van exclusieve borstvoeding voor zuigelingen in de eerste zes maanden van hun leven. Nog steeds zijn er kinderkoeken, potjes met groente, fruitprut, bindmiddelen en zelfs met toegevoegd vitamine C, te koop voor kinderen vanaf vier maanden.
Waarom wordt dat niet verboden?
Nog steeds wordt moeders aangeraden om met vier maanden met bijvoeding zoals groenteprutjes, koemelk of pap te beginnen wanneer hun kindje niet voldoende zou groeien.
Waarom worden die gezondheidswerkers niet fatsoenlijk opgeleid? En waarom gebruiken zij niet de WHO-borstvoedingstandaard in plaats van de kunstvoedingscurven?
Nog steeds is de druk van buitenaf groot en wordt van alle kanten invloed op moeders uitgeoefend om de borstvoedingen snel af te bouwen naar twee of drie per dag, koemelk en vlees te introduceren, hun kind gemalen voedsel voor te schotelen en er voor te zorgen dat hun kind met één jaar met de pot mee-eet. Ziet dan niemand in dat kinderen ook individuen zijn, met een eigen behoefte om zichzelf in een eigen tempo te ontwikkelen
Fijne taak om je kind in dat keurslijf geperst te krijgen
Mij niet gezien. Ik ben van die rapley-methode. Die geen methode is, maar gewoon een bijvoeden-op-verzoek-manier waarbij je kind op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo mag leren eten.
Dus ja, en dan zie je vanzelf wel wat voor een type het blijkt te zijn.