Bianca Ochse
Waarom voelen we onszelf zo geroepen om onze keuzes te verdedigen? Ikzelf ben van het type: vrijheid, blijheid. Ik vind dat eenieder, in het geval van borst- en of kunstvoeding, haar eigen keuzes kan maken. Oordelen over een ander is makkelijk, het is veel moeilijker om dat niet te doen. We hebben elkaars keuzes te respecteren. En dat geldt voor beide kampen.
Ik zie het mezelf schrijven: ‘kampen’. Dat vind ik erg. We zijn tenslotte allemaal moeders en alle moeders willen het beste voor hun kind. En alle moeders handelen dan ook uit volle overtuiging dat zij de beste keuze maken voor hun kind. Daar ga ik vanuit.
Ik heb soms het idee dat moeders die borstvoeding geven zichzelf een slachtofferrol aanpraten. Dat borstvoeding niet geaccepteerd wordt, dat men niet vrij is in de keuze voor borstvoeding. Met dit gevoel in het achterhoofd wordt kunstvoeding als ‘de vijand’ gezien, waardoor kunstvoedingsmoeders zich weer aangevallen voelen en zich ook slachtoffer voelen. Doordat we elkaars keuzes bekritiseren, voelen moeders uit beide ‘kampen’ zich aangevallen door de ander, de vijand. De irritatie groeit. Laten we hiermee stoppen. Een beter borstvoedingsmilieu begint bij jezelf!
Als we nu eens allemaal doen wat we zelf juist vinden, waar we ons prettig bij voelen. Natuurlijk is voorlichting over borstvoeding goed én nodig. Buiten kijf staat dat borstvoeding de norm zou moeten zijn, maar laten we niet meer oordelen. Elkaar helpen en respecteren, zijn voor mij de sleutelwoorden op weg naar een beter borstvoedingsklimaat.
Zorgen voor een goede voorlichting en borstvoeding als iets heel positiefs uitdragen, zonder een aanval te doen op kunstvoeding. Praten over hoe natuurlijk borstvoeding is en hoe goed het is. Geen verwijten naar moeders die het anders doen, maar wel hoe het ook kan en hoe fijn het kan zijn.
De reden dat ik dit zo belangrijk vind, is dat ik zelf alle scenario’s wel doorlopen heb. Ik heb drie kinderen. De oudste is zeven jaar en ik heb haar zes maanden aan de borst gehad. Toen was het klaar. We gingen over op kunstvoeding. Ik ben blij dat het er is, want al kolvend kwamen er bij mij drie druppels uit…
Toen kwam nummer twee, ook een meisje. Een meisje dat precies wist (en nog steeds weet) wat ze wil. Ook zij kreeg de borst. Na een paar maanden wilde ik ook wel weer eens zonder kind op pad. Maar hoe we ook probeerden om haar uit een fles te laten drinken: ze vertikte het. Ook toen ik ging werken en ze bij de oppas alleen een fles kreeg aangeboden hield ze haar lippen stijf op elkaar en wachtte ze geduldig totdat ze haar buik weer kon vullen aan de borst. Zestien maanden lang was de borst het enige wat ze nam. Zestien maanden lang waarin ik haar gewoon de borst gaf. Overal. En al die maanden lang heb ik geen enkele negatieve opmerking gekregen. Natuurlijk kreeg ik soms de vraag of ik ‘nog steeds’ borstvoeding gaf. En als ik dan vertelde dat dat inderdaad klopte, dan kreeg ik daar altijd leuke reacties of ervaringsverhalen op. Nergens negativiteit te bespeuren, en nee ik woon niet in een afgezonderde commune met zogenaamde ‘geitenwollensokken’.
Nu heb ik nummer drie aan de borst, inmiddels is hij zes maanden en niemand heeft mij nog gevraagd wanneer ik ga stoppen. Ik zie borstvoeding als natuurlijk en normaal, dus ziet mijn omgeving het ook zo, althans ik leef in die veronderstelling. Vinden ze het niet normaal, ook prima, dat interesseert me dan ook helemaal niks.
Iedereen doet het op haar eigen manier. Ik was blij dat na zestien maanden de knop bij mijn dochter om ging en ze uit bekers ging drinken. Voor mij was het goed. Ik zou me niet prettig voelen met een groter kind aan de borst. Dat een ander dat wel doet: helemaal prima!
Laten we elkaar als moeder allemaal in elkaars waarde laten. Laten we elkaar niet aanvallen en ons ook niet aangevallen voelen. Laten we de vijandige toon over en weer achterwege laten. Laten we zorgen dat moeders de mogelijkheid hebben om een weloverwogen keuze te maken. ‘C’est le ton qui fait la musique’ zeggen ze in het Frans, ofwel ‘het is de toon die de muziek maakt’.
Laten we zorgen dat onze toon zuiver is en onze muziek iedereen aanspreekt.
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding