Borsten. Mannen associëren ze eerder met babes dan met baby’s. Zelfs mannen die zichzelf niet zouden beschrijven als een ‘boob man’, hebben over het algemeen een zekere affiniteit met vrouwenborsten. Zo niet met borstvoeding. Als het gaat om het gebruik van borsten voor het doel waarvoor ze oorspronkelijk zijn uitgevonden, ziet het gros van de mannen dit als een vrouwenzaak. Hoe lang, hoe vaak, waar en wanneer er gevoed wordt, is aan de vrouw om te beslissen. Het gaat tenslotte om haar lichaam, haar melk, haar borsten.
Toch speelt de man een niet te onderschatten rol in het slagen van de borstvoeding. Uit onderzoek is zelfs gebleken dat de attitude van de vader dé doorslaggevende factor is. Niks te weinig melk, of te weinig voedingsstoffen, of weer aan het werk gaan… hoe de vader tegen borstvoeding aankijkt, is de belangrijkste reden om te stoppen of door te gaan.
Uit een ander onderzoek komt nog een interessant feit naar voren. Het grootste voordeel van flesvoeding is, met stip op één, dat de vader ook een flesje kan geven. Negen van de tien (aanstaande) vaders en moeders noemt dit het belangrijkste voordeel van de fles. Blijkbaar hebben veel mensen het gevoel dat de vader enigszins buitenspel komt te staan als de voeding het alleenrecht van de moeder is. Natuurlijk valt er nog genoeg anders met een baby te beleven: denk daarbij niet alleen aan luiers verschonen en boertjes doen, maar ook aan de leukere zaken zoals badderen, wandelen met kindlief in de draagzak en met een slapende baby op de borst languit op de bank liggen.
Maar het blijft een feit dat pasgeborenen weinig anders doen dan eten, poepen en slapen. Dus als je als vader graag iets wilt doen met je nieuwe spruit, blijft er buiten de voedingen om niet altijd veel over. Sommige mannen voelen zich daardoor zeker in het begin enigszins buitengesloten. Maar als de vader inderdaad aan de zijlijn staat, hoe is het dan te verklaren dat zijn rol zo belangrijk is? En hoe kan een man zijn vrouw vanaf die zijlijn de steun bieden die ze nodig heeft om door te gaan?
De rol van de vader in de borstvoeding zou je kunnen vergelijken met die van een voetbaltrainer. De voetballer doet het eigenlijke werk, terwijl de coach hem langs de kant aanmoedigt. Iedereen die verstand van voetbal heeft, weet hoe belangrijk aanmoediging is. De winstkansen in een thuiswedstrijd liggen hoger dan in een uitwedstrijd. De supporters, de coach, zelfs het stadion… dat alles speelt een rol in het verloop van de wedstrijd. De spelers zijn mentaal sterker en beter gemotiveerd als ze zich gesteund weten.
Een goede coach kent het belang van goede mentale begeleiding en zorgt ervoor dat zijn spelers optimaal voorbereid op het veld komen. Natuurlijk moeten ze de techniek goed beheersen en in uitstekende conditie zijn, maar uiteindelijk is mentale kracht de doorslaggevende factor om te winnen. Bondscoach Van Basten heeft niet voor niets een ‘mental coach’ aangesteld voor het Nederlands elftal.
Als ze eenmaal het veld opgaan, moet de coach erop vertrouwen dat zijn spelers weten wat ze doen. Zij gaan volkomen op in het spel. En hij? Hij kijkt toe, geniet van het schouwspel, moedigt hen aan, maar helpt hen ook door moeilijke momenten heen. En boven alles is hij trots op hun prestaties. Hij voelt zich één met het team.
Hij staat weliswaar aan de zijlijn, maar hij weet hoe belangrijk het is dát hij daar staat. Hij weet precies wanneer de spelers een duwtje in de rug nodig hebben en wanneer hij hen juist hun gang moet laten gaan. Hij beschermt hen tegen negatieve invloeden van buitenaf. Een elftal met een slechte coach zal nooit een topprestatie neerzetten. Een goede coach kan daarentegen met zijn team pure magie creëren.