De maanden nadat ons eerste kindje was geboren heb ik mij vaak afgevraagd: doe ik het wel goed? Niet alleen bij de borstvoeding staan allerlei goedbedoelende raadgevers van buiten klaar met hun meningen over schema’s en wat normaal is en wat niet. Maar terwijl ik met de borstvoeding, gesterkt door borstvoeding.com, gewoon lekker mijn eigen gang ging, mijn intuïtie volgde en leerde naar mijn kind te kijken en in te gaan op haar behoeftes, was dat op andere vlakken soms anders. Bijvoorbeeld met slapen.
Lees hier de recensie van ‘Helping baby sleep: the science and practice of gentle bedtime parenting’, geschreven door Kim Duistermaat.
De eerste weken waren makkelijk: ons kind was bijna niet wakker te krijgen! Later viel ze heerlijk na een borstvoeding in mijn armen in slaap. Het werd snel duidelijk dat ons meisje het moeilijk vond om tot rust te komen na een wakkere periode, en dat haar dat in haar eentje niet lukte. We hielpen haar dus, wiegden haar in onze armen, zongen zachtjes voor haar en droegen haar totdat ze ontspande. Het was intiem, gezellig en effectief: ze sliep vaak binnen vijf minuten. Toen ze na zes maanden ook ‘s nachts veel wakker was, vooral vanwege het tandjes krijgen, werd het voor ons vermoeiender. Ze groeide als kool, en we vroegen ons steeds vaker af of we er wel goed aan deden haar zo in slaap te laten vallen: dit kon toch niet zo doorgaan? Straks zou ze te zwaar zijn om gedragen te worden, ze moest toch ook zelf leren slapen?
Laten uithuilen dan maar?
Steeds vaker kregen we het gevoel dat we er iets aan moesten doen, dat we haar moesten leren om zelf in slaap te vallen. We zochten naar methoden die ons aanspraken, en lazen over allerlei verschillende varianten van het ‘laten uithuilen’, sommigen gepresenteerd als kindvriendelijk. In een wanhopige bui hebben we het een keer geprobeerd: laten huilen en elke vijf minuten troosten. Na anderhalf uur was ons meisje totaal in paniek, wij emotioneel compleet uitgeput en iedereen in tranen. Dat kon niet de bedoeling zijn.
Helping baby sleep
Toen vond ik het boek Helping Baby Sleep. En al gauw wist ik het weer: je doet het goed als je ingaat op de behoeften die je baby heeft, of het nu gaat om voeding of om emotionele steun en warmte.
Deel 1: het wetenschappelijk onderzoek
Helping Baby Sleep bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt, zeer overtuigend, het wetenschappelijk onderzoek besproken op basis waarvan je kunt concluderen dat ‘responsive parenting’ de prettigste, gezondste en meest effectieve benadering van je baby is. Eerst wordt uitgelegd waarom baby’s zoveel wakker worden, dat dit niet iets is wat abnormaal is of bestreden moet worden, maar iets wat bij hun fysieke en emotionele ontwikkeling past en nodig is. Daarna wordt uitgelegd waarom een baby zijn ouders nodig heeft, en hoe menselijke interactie en contact noodzakelijk is voor de mentale en fysieke ontwikkeling van een kind. In een confronterend hoofdstuk wordt daarna op basis van wetenschappelijk onderzoek aangetoond welke schade je een kind kunt berokkenen door het te laten huilen, en welke mogelijke effecten dit later kan hebben op de ontwikkeling van het kind en de band met de ouders en andere intimi. Toen ik dit hoofdstuk uit had kon ik wel huilen bij het teruglezen van de ‘Baby Slaapgids’ en ‘Slaapproblemen de baas’ folders. Als maar de helft van wat in ‘Helping Baby Sleep’ waar is, dan grenzen methodes als ‘gecontroleerd huilen’ aan kindermishandeling.
Deel 2: de praktische kant
In het tweede deel is er aandacht voor de praktische kant: wat kunnen we doen om baby te helpen prettig in slaap te vallen, terwijl mama en papa zelf ook nog aan hun rust toekomen? Voorop staat te leren kijken naar waar jouw kind behoefte aan heeft, en wat bij jouw kind het beste werkt. Alle kinderen zijn anders, en de behoeften van elk kind veranderen steeds. Uitgangspunt is: als het werkt voor de baby en voor jou, dan is het effectief en goed. Werkt het niet meer voor je baby, of begin je er zelf moeite mee te krijgen, probeer dan iets te veranderen.
In het eerste hoofdstuk van deel 2 worden zaken besproken als: bedtijd-routine, de relatie tussen borstvoeding en slaap, en samen slapen. In het tweede hoofdstuk wordt gekeken naar veel voorkomende problemen bij het slapen. Allereerst, en niet onbelangrijk, wordt gevraagd je af te vragen of er eigenlijk wel een probleem is, en wiens probleem het is? Heeft je baby een probleem? Of heb je dat zelf, of heeft jouw omgeving een probleem met hoe jullie het aanpakken? Daarna komen een aantal fysieke problemen aan bod, zoals tandjes krijgen en kolieken, en een aantal gedragsproblemen.
Responsive parenting: empathie voor de gevoelens van je kind
Het hoofdstuk daarna gaat over ‘responsive parenting’ en bespreekt kort zaken als: je rol als ouder in het leven van je kind, emotionele gezondheid, aanraking, communicatie tussen jou en de baby en hoe je erachter komt wat zijn behoeften zijn, de invloed van je eigen gedrag op je kind, empathie voor de gevoelens van je kind, en hoe je je kind kunt helpen om te gaan met die gevoelens. In een laatste hoofdstuk volgen enkele tips voor die ouders die echt op hun tandvlees lopen, om te voorkomen dat zij zichzelf uit het oog verliezen.
Uitgangspunt van het boek is het opbouwen van een intieme, warme relatie tussen ouder en kind, gebaseerd op wederzijds vertrouwen en oog voor elkaars behoeften.
Gesterkt door dit boek zijn wij doorgegaan met het in slaap wiegen van ons meisje, omdat dat het beste voelde en het beste werkte voor haar. Met vijftien maanden wilde ze dat zelf niet meer, ze gaf aan dat ze klaar was om wakker in bed te gaan liggen. Ze vertrouwt erop dat we er zijn als ze ons nodig heeft, en speelt en ‘praat’ nog een minuutje of tien voordat ze rustig in slaap valt.
Helping baby sleep: the science and practice of gentle bedtime parenting, een echte aanrader!
-
\t
- Auteurs: Anni Gethin en Beth Macgregor
- ISBN: 9781587613401 (paperback) 2009
- Prijs: $15,99
- Uitgeverij: Celestial Arts, Berkeley
- Bestel via: Amazon
\t
\t
\t
\t
Rencensie geschreven door
-
\t
- Kim Duistermaat