Na vijf moeilijke jaren van hoop en wanhoop mochten we eindelijk zwanger worden van een prachtige dochter. Tijdens de zwangerschap werd me weleens gevraagd of ik borstvoeding ging geven. Ik zei maar ‘ja’ omdat ik regelmatig had gehoord dat het ‘beter’ was. Verder had ik me er nooit zo in verdiept.
Omdat ons meisje in een stuitligging lag, kozen we voor de keizersnede. Op 3 juni om half zes werd Marlise geboren. De operatie verliep technisch heel goed, maar daarna ging het mis met mij. Ik bleek een luie baarmoeder te hebben en verloor veel bloed. Meteen moest ik aan een extra infuus om het bloeden te stoppen. In de minuten daarna ging het nog steeds niet zo goed met mij, ik was half van de wereld en ergens ver weg, voelde ik een klein babytje op mijn lijf zoeken naar de borst. Omdat ze zo snel mogelijk na de geboorte moest worden aangelegd, ging iemand me daarmee helpen. Het was aanvankelijk een beetje een gestuntel. Ik was erg zwakjes en duizelig dus een verpleegkundige probeerde Marlise te helpen mijn tepel te vinden. Toen ze uiteindelijk aan de borst lag, ging het snel beter met me. Borstvoeding is erg goed voor het samentrekken van de baarmoeder dus de zwarte vlekken die voor mijn ogen dansten, verdwenen en ik kon eindelijk gaan genieten van mijn kleintje….
Na vijf dagen mocht ik het ziekenhuis verlaten, maar ik was nog steeds niet goed opgeknapt. De borstvoeding was heel langzaam op gang gekomen, maar helemaal lekker liep het voor mijn gevoel nog niet. Gelukkig had ik een hele fijne kraamverzorgende van Thebe die van borstvoedingsbegeleiding haar specialisme had gemaakt. Ze leerde me alles over het geven van borstvoeding, het gebruik van hulpmiddelen en de kolf. Ik twijfelde weleens of ik genoeg melk gaf en dan ging ze Marlise wegen. Zo zagen we dat ze genoeg binnenkreeg en dat was voor mij erg geruststellend.
Helaas was mijn lijf vanwege het bloedverlies erg verzwakt en de hoop dat ik op eigen kracht zou herstellen vervloog naarmate de dagen verstreken. Een borst begon minder melk te geven en door verstopte melkkliertjes steeds pijnlijker te worden. Ook kreeg ik er een forse blaasontsteking bij. Ik moest vanwege hoge ontstekingswaarden terug opgenomen worden in het ziekenhuis. Het was een grote domper en ik was zo bang geworden dat ik meteen in het ziekenhuis besloot om te stoppen met borstvoeding. Ik was ook bang dat Marlise last zou krijgen van de medicatie die ik toegediend kreeg, maar toen ik later meer over borstvoeding las, bleek dat mijn angst onterecht was geweest. In de dagen en weken daarna gaven mijn man en ik haar om beurten een fles met kunstmelk. Marlise accepteerde dit meteen, ze dronk braaf, maar met een verveelde blik haar fles op. Toen ik langzaam opknapte, begon ik ons speciale momentje samen steeds meer te missen.
Toen ik weer uit het ziekenhuis was, ging ik me meer verdiepen in borstvoeding. De kraamverzorgende die me tijdens de kraamweek zo goed had geholpen, kwam nog een keer op bezoek om te kijken hoe het met me ging. Ze had er alle begrip voor dat ik was gestopt, net als de rest van mijn omgeving. Je krijgt dan heel snel ook allerlei verhalen mee van mensen die ook om allerlei redenen gestopt zijn, waarbij borstvoeding dan als een soort overbodig en lastig extraatje wordt neergezet. Ondanks dat er dus vanuit mijn omgeving geen enkele druk was, herkende ik de gevoelens van ‘opluchting’ die anderen aangaven bij mezelf niet.
Nadat ik een week thuis geweest was, verslechterde mijn medische toestand opnieuw. Ik ging flinke stolsels bloed verliezen en eenmaal terug in het ziekenhuis kreeg ik er koorts bij. Ik was de wanhoop nabij, ik had voor mijn gevoel helemaal niets meer en ik wist niet meer waar alle medische problemen zouden eindigen… Toen we bij de gynaecoloog zaten, besloot ik voor te stellen om maar gewoon weer te beginnen met borstvoeding. Mijn man viel tijdens dat consult zowat van zijn stoel van verbazing, maar tot mijn grote genoegen reageerde de arts positief en was mijn man bereid om me te steunen. We besloten geen medicatie meer in te zetten, maar om gewoon eens te kijken wat borstvoeding en rust zouden doen met de genezing van de bloedingen. De eerste dagen kolfde ik, om mijn productie in de gaten te houden. Daarnaast wilde ik Marlise een teleurstelling besparen omdat er aanvankelijk slechts enkele druppeltjes uit mijn borsten kwamen. Toch putte ik hier hoop uit, het was niet helemaal weg en ik was vol vertrouwen dat het na een tijd weer goed zou komen. Ik had een aantal dingen onthouden die ik in de kraamweek geleerd had.
Daarnaast leerde ik veel over het relacteren en stimuleren van de melkproductie van websites als borstvoeding.com van Kenniscentrum Borstvoeding.
Wonder boven wonder, herstelde ik razendsnel nadat ik weer gestart was met kolven. In twee dagen tijd waren de bloedingen gestopt en was de koorts helemaal geweken. Mijn man vond dat de belangrijkste winst, hij had er aanvankelijk weinig hoop op dat de borstvoeding nog voldoende op gang zou komen om Marlise te kunnen voeden. Toch zag ik langzaamaan mijn productie verdubbelen van enkele druppeltjes naar een dun bodempje, naar een flinke eetlepel…Toen er een dubbele bodem van 20 ml in beide flessen verscheen, durfde ik het aan om deze voeding in een fles aan te gaan bieden. Marlise dronk het tot mijn grote plezier allemaal gretig op. We gingen het beetje afgekolfde voeding eerst inzetten als laatste avondmaaltijd omdat ze dan goed dronk en heerlijk lang doorsliep. Het meest spannende moment vond plaats na een week kolven. Ik was benieuwd of ze nog aan de borst zou drinken, want ik was bang dat ze teveel gewend was geraakt aan de speentjes.
Meteen toen ik haar aanlegde, bleek die angst onterecht. Even was er verbazing op haar gezichtje, maar direct daarop hapte ze goed aan. Ze dronk aan mijn borst alsof ze nooit anders had gedaan. De enige die moest wennen was ikzelf, want mijn tepels waren de eerste dagen erg gevoelig.
Tot mijn verrassing bleek ik niet de enige die baat had bij de borstvoeding. Marlise had al wekenlang last van een lichte verkoudheid, een ontstoken oogje en schrale billetjes. In de week nadat we haar weer borstvoeding aanboden, verdwenen de kwaaltjes als sneeuw voor de zon. Uit deze dingen putte ik zoveel hoop dat ik vol enthousiasme doorging met kolven, aanleggen en (dus) relacteren. Eén maand nadat ik opnieuw gestart ben, is Marlise weer volledig over op borstvoeding. Ik zelf heb geen medische klachten meer gehad en geniet van ieder speciaal borstvoedingsmomentje met haar samen.
Ik ben trots op alle complimenten die ik al gehad heb, maar dit is niet de reden dat ik opnieuw voor borstvoeding gegaan ben. Het maakt het terugkijken op de eerste drie levensmaanden van Marlise zoveel mooier. In mijn herinnering overheersen nu geen angst en tegenslag, maar hoop, succes en heel veel liefde!
Chantal