‘Lust ik niet! Zitten stukjes in!’ Tot op de dag van vandaag hoor ik het haar zeggen! De oudste is nu acht…
Als ik er aan terugdenk hoe dat ging toen, dan kan ik me nog goed voor de geest halen hoe wanhopig ik er soms van werd. Drie maanden borstvoeding, en toen over op de potjes groente en fruit. Zo was dat toen. Als ze een jaar oud is, hoort ze met de pot mee te eten, maar het lijstje met wat ze echt lust is maar kort. Ze groeit niet goed, en als het de eerste is, kun je daar echt onzeker van worden!
Dat ik het allemaal anders wilde, stond vast, en per toeval hoorde ik over de Rapley methode toen ik nog zwanger was van de tweede. Mooi op tijd om mij er eens in te gaan verdiepen. Het hele idee sprak mij enorm aan, vooral dat alles wat geen melk is, is van een vaste substantie en moet voor gewerkt worden, namelijk, kauwen! Het kind leert alle smaken en structuur kennen, los van elkaar. De nieuwsgierigheid wint het vaak! En zo geschiedde. Ik kon niet wachten tot ze zes maanden was!
Als eerste kreeg ze broccoli zo van de stronk. Een zooitje werd het, maar ze smikkelde er toch van! Hoewel ik twijfelde of ze wel wat binnen had gehad, bewees haar luier de volgende dag dat het wel degelijk het geval was! Van bloemkool naar courgette, en van aubergine naar tomaat. Alles ging er in als koek, met een drinkbeker water in de buurt. Wat een gezelligheid aan tafel!
Als ik alle voordelen zou moeten noemen, ben ik wel even bezig, maar de zelfstandigheid met eten vind ik super! Ik heb zelf mijn handen vrij bij het eten! Ook het zelf bepalen van het eettempo vind ik belangrijk. Tevens leren ze de smaak kennen van het vele soorten eten en ze heeft niet een keer gedacht hè bah, stukjes, want zij weet niet beter!
Ze leren eerder kauwen, beter slikken en bepalen of ze misschien iets teveel in hun mond hebben gedaan (en dan afwachten wat er gaat gebeuren, heel moeilijk de eerste keren, maar het komt echt terug dan!). Daarnaast zou het beter zijn voor de spraak- en taalontwikkeling, en is het ook nog goedkoper dan die potjes (die zijn toch niet te eten! ) Dus, ik ben om!
Mariska