Wie had dat ooit gedacht

verhaal-216-1.jpgOns meisje werd na een lange aanloop na een heftig half uur persen geboren. Au. Het cliché de pijn vergeet je gelijk? Ik kan mij herinneren dat ik dacht dit is niet helemaal waar, maar doet het ertoe? Nee, absoluut niet. Ik herinner mij nu vooral het eerste moment dat ons wonder op mijn buik lag en alles verder in de wereld in het niet viel. Wij hadden het grote geluk dat de bevalling verliep zoals wij gedroomd hadden, lekker in ons eigen bed waar we met zijn drietjes konden uitrusten en genieten. Weeën opvangen in een warm bad, daarna lekker schoon spoelen onder onze eigen douche.

verhaal-216-2.jpgAchteraf beseften wij ons pas echt hoe bijzonder het was voor een eerste kindje zo thuis zonder enige complicatie. De verloskundige noemde ons meisje een stoïcijnse baby, vanwege haar krachtige regelmatige hartslag. Vlak voor ze eruit kwam draaide ze zich zelfs nog één keer om in mijn buik. Wat was de bevalling een avontuur.
In hart en nieren wist ik dat ik mama wilde worden, toch had ik geen duidelijk gevoel over borstvoeding. Voor de geboorte hebben wij eigenlijk geen ervaring gehad met borstvoedende moeders. Duidelijk was dat kunstmatige zuigelingenvoeding sterk de voorkeur had rondom ons. Wat mij betreft leek het egoïstisch om op de fles over te stappen omdat ik het ‘raar’ zou vinden.

verhaal-216-3.jpgOok al zag ik het niet voor me, we besloten het in ieder geval een week te geven dankzij een fijn gesprek met een lactatiekundige die ondanks het advies voor borstvoeding benadrukte dat ik mij er ook prettig bij moest voelen. Natuurlijk wilde ik dat mijn meisje het belangrijke colostrum binnen zou krijgen. Ik voelde mij geen beste mama als ik haar dat zou ontnemen. Maar mijn borsten, die zijn toch van mij?
Zo gezegd zo gedaan, daar lag ze dan op mijn buik. Een klein en teer, oh zo zacht mensje dat vrij snel zocht naar mijn borst. Hoe snel weet ik niet meer precies want de tijd stond letterlijk stil voor ons onder het heerlijk warme dekbed huid op huid. Ze maakte kleine smakgeluidjes en haar gezichtje trok samen omdat ze hard aan het werk ging. Er ging door mijn hoofd, wat knap van dit kleine mensje dat het al zo duidelijk aan kan geven wat het nodig heeft! Ik was vol ontzag en vroeg dan ook direct, kan ik haar aanleggen? Ik voelde niet meer dat ik ‘een keuze maakte’, het ging allemaal vanzelf! Mijn kleine meisje hapte goed aan, en begon stevig te sabbelen. Wat een heerlijk gevoel!

verhaal-216-4.jpgDe borstvoeding kwam goed op gang en ons kindje dronk goed. Helaas was het begin niet compleet probleemloos. Noa huilde veel en was vaak erg overstuur. De eerste week hadden mijn man en ik al een onderbuikgevoel, maar ‘krampjes horen erbij’. Dat geloofde ik ook best wel. Toch leek het niet helemaal te kloppen. Losstaand van dit heb ik de neiging alles vooruit te plannen en wilde snel weer veilig aan de anticonceptiepil (achteraf gezien geheel overbodig).
Omdat ik van de verloskundige netjes had gehoord dat niet alle middelen samen gaan met borstvoeding ben ik naar de huisarts gegaan voor voorlichting. Deze verzekerde mij dat de pil geen enkel probleem zou zijn en dus slikte ik deze, voor 1 maand. Dit was een grote fout, wij kregen vreselijk hardnekkige spruw (wat samen met de pil kan gaan) en het drinken werd voor mij en mijn kindje pijnlijk. Ook liep mijn voeding sterk terug! Wat raar terwijl ik zoveel melk had.

Ondanks dat het heel erg zwaar was in die periode, brachten de voedingen de dag in balans omdat we dan een rust moment hadden en Noa zich heerlijk ontspande tijdens het drinken. Wat was ik gebroken toen mij arts zei: ‘het hoort bij borstvoeding’ en ‘schimmels zijn normaal’. Ging dit het echt worden??? Ik kon het gewoon niet geloven, maar wat doe je er aan na een aantal kuren nystatine, daktarin, micronazol crèmes, en een streng anti candida dieet.

Ik kwam via de verloskundige, die schrok van mijn verhaal, in aanraking met een lactatiekundige, zij heeft mij vol begrip geholpen en samen met een kinderarts en twee kuren flucunazol hebben we de spruw bestreden en overwonnen! Mijn borsten waren de eerste week na het stoppen met de pil alweer gigantisch, dus dat was bewijs genoeg en mijn melk vloeide snel weer als vanouds, gelukkig.

verhaal-216-5.jpgDe problemen met onrust werden helaas steeds heviger en Noa begon ook de borst te weigeren (sowieso de fles) en hevig te huilen tijdens en na de voeding. Ook haar ontlasting was niet oké, weer een lange weg met huisartsen. ‘Hoort erbij’. Ik dacht een link te zien met koemelkproducten en begon de volle koemelkproducten te schrappen. Met twee dagen geloofde ook mijn man dat dit hielp, deze was hier eerst sceptisch over. Hij vond het naar dat ik steeds minder at omdat ik alles schrapte waar Noa mogelijk pijn van kon krijgen. Uiteindelijk op streng dieet zonder melk, ei en soja en hoera een blije baby als resultaat!! Noa had zeer in haar buik, logisch dat je het niet naar je zin heb en bij papa en mama wilt zijn!!!
Tijdens de zwangerschap zei ik tegen een mede zwangere dat ik voor alle vormen van voeden bleef open staan omdat je na de bevalling weleens te maken kon krijgen met oerdriften. Bleek dit even waar te zijn! Zij zelf heeft alvorens al voor de fles gekozen. Het enige wat ik dan denk is dat baby en mama beide wat zijn mis gelopen en dan hebben we het niet alleen over het kostbare colostrum. De innige warmte die je voelt als je kindje je stevig beet pakt, of haar koude handjes aan je lichaam opwarmt midden in de nacht en haar beentjes opkrult in de holte van jouw schoot.

Als er twee pretlichtjes aan gaan tijdens het drinken en er tussendoor toch nog even een lach vanaf kan, al was het kleintje nog zo overstuur zo vlak ervoor. Is het niet de normaalste zaak van de wereld? Ik heb nog steeds respect voor ieders beslissing. Maar toch vind ik het jammer dat sommige mensen dit mooiste gevoel nooit zullen beleven, en nee die fles is niet hetzelfde.

Ik heb ondervonden dat borstvoeding ‘uit’ is, voeden in het algemeen, jong zijn en voeden (überhaupt jong moeder zijn) maar vooral ook ‘blijven voeden’. Tijdens de kraamvisites kwam de vraag regelmatig op: ‘en wanneer ga je afbouwen?’ Omdat ik door Noa’s allergieën (melk, ei, soja) vrijwel alles af moet slaan bij anderen, wordt er weleens met wat onbegrip gereageerd. ‘Ach dat koekje kan toch wel’.

verhaal-216-6.jpgWat naar als je de borstvoeding moet verdedigen. Dat wil ik niet! Waarom ik nou blijf voeden als ik niets mag eten en zelf geen rust krijg. Je hoort veel mensen zeggen dat ik voor mijzelf moet kiezen. Ik zie het anders, ik kies wel degelijk voor mijzelf. Ik houd van het voeden, ik houd van mijn kindje die de beste voeding verdient en de beste troost die er bestaat. En het gaat goed nu! Ik geniet van deze periode.
Borstvoeding maakt mij sterk en zorgt dat ik stevig in mijn schoenen sta. Ik ben trots op ons, mijzelf, mijn lieve dochter en mijn lieve man. Hij heeft geholpen met aanleggen als ik het zwaar had, mijn meisje ploeterde door met drinken terwijl het soms zeer deed, en ik heb mijn kracht weer hervonden, en jawel uit het voeden zelf! Wij genieten hiervan, dit voelt niet heroïsch maar gewoon natuurlijk.

Ik moet goed voor mijzelf zorgen want mijn kindje dat ín mij groeide groeit nu ván mij. Ik ga ooit stoppen met de borstvoeding, maar dan op onze voorwaarden, die van mij en mijn dochter. Niet omdat het lastig is, niet door de spruw, ook niet omdat ze al bijna zeven maanden is, niet door allergieën, ook niet door gebrek aan begrip. En zeker niet vandaag!
Wie had dat ooit gedacht.

Ingrid