Na lang dokteren, pas na de 9e IUI was ik zwanger, werden we op 28 december 2008 de trotse ouders van een prachtige zoon.
Ik had me van tevoren goed voorbereid. Borstvoedingscursus gevolgd, veel boeken gelezen en me helemaal ingesteld op borstvoeding geven. Helaas liep het net even anders.
Omdat Luca met een vacuümpomp is gehaald, moesten we twee dagen in het ziekenhuis blijven. Ik gaf natuurlijk aan dat ik graag borstvoeding wilde geven. Luca werd aangelegd, maar liet elke keer de borst weer los. Ondertussen was de verpleegkundige weg en ik kon hem niet zelf aanleggen vanwege de pijn van de hechtingen en bij liggend voeden zag ik niet of hij goed aangelegd was.
Eenmaal thuis ging het ook niet veel beter. Luca dronk wel aan de borst, maar veel te weinig. Hij viel teveel af. Daarom moesten we bijvoeden middels cupfeeding en fingerfeeding. Anderhalf uur waren we bezig met één voeding. Dan konden we even bijslapen en dan kwam de volgende voeding er weer aan. Luca sliep en sliep maar. Hij was teveel uitgeput om ook nog alert te zijn. Het was slopend, zowel voor Luca als voor ons. Ik kon niets anders dan huilen, zo machteloos voelde ik me. Mijn ideaalplaatje viel uiteen. Maar ook kreeg ik tegenstrijdige adviezen, ook van professionals.
‘Stopt er toch een fles in’, zei de verloskundige. Maar dat was iets wat we niet wilden. Als dit de roze wolk was, dan dreef hij toch snel voorbij. We konden helemaal niet genieten van ons mooie manneke. Ik had inmiddels erge tepelkloven en een borstontsteking. De lactatiekundige was al een paar keer langs geweest.
Na een lange week waarin we heen en weer werden geslingerd, hebben we toch besloten Luca een flesje te geven, maar wel met mijn moedermelk. Ik had inmiddels een kolf gehuurd en kolfde dapper elke voeding af, terwijl mijn vriend hem daarna een flesje moedermelk kon geven. We kregen een heel ander ventje er voor in de plaats. Een manneke wat heerlijk dronk, goed op gewicht kwam en heel tevreden is. Wij kregen ook wat meer rust en dat deed ons alle drie goed.
Inmiddels zijn we zes weken verder, kolf ik nog steeds en is Luca nog steeds een tevreden manneke. Het is jammer dat het zo gelopen is. Niet alle kinderen drinken goed aan de borst. Daar moet ik me maar bij neer leggen. Soms probeer ik hem nog wel eens aan de borst te krijgen, maar hij krijgt er niet genoeg uit. Om toch het fijne huid op huid contact te krijgen, heb ik een draagdoek gekocht. Dat vinden we alle twee fijn.
En dan, weer een paar weken later.
Afgelopen zondag was ik aan het wachten op het flesje met afgekolfde moedermelk. Die stond in de warmer en dat duurde even voordat hij warm was. Ik dacht laat ik het nog eens proberen aan de borst. Kijken wat hij doet. Het manneke dronk en dronk en had binnen twintig minuten mijn beide borsten leeg. Dit heb ik een aantal keren meer geprobeerd, zelfs ergens waar we op visite waren, en het manneke drinkt nog steeds aan mijn borst. Soms lukt het dus wel… na een tijdje.
en weer een paar weken later:
De BV gaat nog steeds erg goed. Beiden genieten we van die momenten samen en Luca groeit als kool. Ik ben zo blij dat ik ondanks alles toch heb doorgezet en wil het borstvoeden nog lang niet afbouwen.
Groetjes van Wilma en Luca