Onze Amélie is nu vier maanden en drie weken oud. Ze is ons eerste kindje en een heerlijke contente baby. Dankzij een vriendin van me, die haar twee kids BV geeft, ben ik tijdens mijn zwangerschap volop beginnen lezen over BV. Ik ben haar daar ontzettend dankbaar voor want zonder haar zou ik er waarschijnlijk nooit aan begonnen zijn vermits in onze familie niemand het ooit gedaan heeft. Behalve mijn grootmoeders. Zij kregen vroeger het advies om drie maanden BV te geven en dan over te schakelen op poedermelk. Ondanks de negatieve commentaren in mijn omgeving en de vele ‘BV adviezen’ heb ik getracht steeds mijn eigen gevoel te volgen en dat lukt prima. Amélie doet het heel erg goed met uitsluitend BV en is duidelijk erg gelukkig. Ze lacht de hele dag en is altijd vrolijk. Ze is supergezond en nog nooit ziek geweest. Ik krijg vaak te horen dat men nog nooit een baby gezien heeft die altijd zo goedlachs is, dat zal ze wel van de papa hebben.
Ik ben ervan overtuigd dat dat mede dankzij de BV is dat we zo een makkelijke, lieve en evenwichtige baby hebben. En door het feit dat ik haar nooit laat huilen en veel bij me draag. De omgeving is het daar natuurlijk niet altijd helemaal mee eens. Want volgens hen verwen ik haar helemaal en dat is volgens hen duidelijk te merken als ik er even niet ben, is ze volgens hen ontroostbaar. Vermoeiend als je je constant moet verdedigen omdat je als moeder aanvoelt dat je baby knuffelen en gezellig overal mee naartoe dragen het beste voor je kindje is.
Van iedereen die nooit BV gegeven heeft, kreeg ik tijdens de zwangerschap al te horen hoe zwaar en vermoeiend BV wel niet is. En dat houdt geen mens vol. Zelden kreeg ik bemoedigende woorden. En na de geboorte, ‘geef jij je kindje geen tutter?!’ Met zo’n blik van: ‘wat voor een slechte moeder ben jij dat jij je kindje een fijne tutter ontzegt!’ Zelfs de verpleegsters en de mensen bij Kind en Gezin zijn het er allemaal over eens dat een tutter een absolute noodzaak is voor het geluk van je kind. Als ik niet zoveel over BV gelezen zou hebben, zou ik me erg onzeker gevoeld hebben en naar deze foute adviezen geluisterd hebben.
En dan het samen slapen daar was al helemaal niemand voor te vinden. Mijn moeder had er nachtmerries over omdat ze vreesde dat ons meisje ‘s nachts in de lakens verwikkeld zou raken. En mijn arme man was doodongerust dat ‘ie op haar zou gaan liggen of dat ze onder de dons terecht zou komen. Hij schrok de eerste weken ‘s nachts regelmatig paniekerig wakker om te controleren of alles wel ok was. Uiteraard heb ik alles gelezen wat er te lezen valt over samen slapen en advies gevraagd aan andere BV moeders en ik heb me daar geen seconde ongerust over gemaakt. Ik kan het wel begrijpen hoor, dat mijn familie zich daar zorgen over maakte, maar wat dan spijtig is. Is dat ik hen zoveel info gegeven heb om te lezen, maar daar staat bijna niemand voor open. Vaak krijg ik te horen: ‘dat heb je weer uit één of ander boek zeker…’, tja wat moet een mens dan.
Amélie is het type baby dat overdag bitter weinig slaapt wat het natuurlijk wel extra vermoeiend maakt. En ‘s nachts drinkt ze ook zes soms acht keren, ik hou de tel allang niet meer bij, maar weet wel dat het ongeveer zoveel is of meer. Gelukkig heb ik een eigen zaak waar ik mijn uren wat kan regelen en staat deze momenteel ook op een lager pitje omdat ons meisje al mijn aandacht vraagt.
Nu na bijna vijf maanden, geraak ik stillaan uitgeput. Overdag eventje rusten zit er nooit in omdat zij amper een uurtje slaapt en omdat ik ook moet werken. Ja en ‘s nachts zelf doorslapen is uiteraard ook niet meer gelukt omdat ze om de twee uren drinkt. Ik heb zelfs de indruk dat ze sedert een week of twee weer vaker drinkt ‘s nachts dan een maand geleden, maar ik lees dat dat allemaal normaal baby gedrag is. Dus ik maak me geen zorgen wat dat betreft. Alleen ikzelf begin het moeilijk te krijgen omdat ik niet meer helemaal optimaal functioneer door de vele onderbrekingen en het overdag nooit kunnen rusten.
Ik durf er niet goed over praten met mijn omgeving want dan krijg je al snel te horen: ‘Geef dan een flesje bij, dan zal ze wel doorslapen’ en dat is wat ik zeker niet wil doen! De BV gaat zo goed en ik wil dit volhouden tot de dag dat zij er zelf genoeg van heeft. Heeft iemand misschien wat nuttige tips voor me hoe ik op één of andere manier eens ergens wat slaap kan recupereren… of de slaap beter kan regelen? Aan mijn man vraag ik ook liever niet om ‘s nachts eens wat gekolfde melk te geven omdat hij ook zelfstandige is en keihard werkt en ook zijn rust nodig heeft. En apart slapen ziet hij ook niet zitten.
Hij is er ook nooit echt voor te vinden geweest dat ze ‘s nachts bij ons in bed slaapt, maar als dat niet meer kan, hou ik het zeker niet vol. Dat heeft ‘ie nu wel begrepen. Nu heb ik al min of meer een toegeving gedaan en haar bedje tegen het onze geschoven en nu is haar bedje het verlengde van onze matras. Dat ligt voor mij nog een stuk onaangenamer want nu begin ik ook overal spierpijn te krijgen door de vreemde houdingen waarin ik me moet wringen om haar comfortabel een nachtelijke voeding te geven. Mijn omgeving vindt ook dat ik iets te obsesief bezig ben met BV geven en zegt vaak, ‘maar dat kan toch niet dat ze nu alweer honger heeft’ of ‘je geeft dat kind veel te vaak de borst, zo wordt ze verwend en veel te mama afhankelijk’ of ‘omdat jij haar zo vaak de borst geeft, krijgen wij haar niet gesust als jij niet in de buurt bent’. Met andere woorden, ze vinden allemaal dat als ons meisje even ongelukkig is en ik niet in de buurt ben dat het aan de BV ligt dat ze haar niet kunnen troosten. Ja het is wel zo natuurlijk dat ik haar veel makkelijker kan troosten dankzij BV maar BV is daar wel niet de oorzaak van!
Een mens moet echt tegen veel opboksen als je BV geeft. Zo ook steeds tijdens onze bezoekjes aan Kind en Gezin. Daar lieg ik gewoon als ze me vragen of ze doorslaapt etc., want die mensen kijken me met van die domme koeienogen aan als ik durf zeggen dat ze nog elke nacht om de twee uren drinkt. Al dat verdedingen kost ook erg veel energie en als je dan al redelijk uitgeput bent, ja… dan ziet een mens het soms wat sombertjes in en voor je het weet heb je een BVdipje, zoals ik vandaag.
Maar stoppen met BV, dat zal zeker niet gebeuren… dat wil ik zelfs niet overwegen. Het is zulk een fantastische ervaring en ik kan niet begrijpen dat niet alle moeders dit doen! Als alle moeders zouden weten hoe gezond het is voor hun kindje en voor zichzelf en wat voor een geweldige start je je kind geeft, dan kan ik me niet inbeelden dat niet elke moeder deze keuze spontaan zou maken. Maar tegenwoordig wordt je als zwangere vrouw totaal niet geïnformeerd over de keuze die je hebt en dus grijpen moeders allemaal naar wat nu leeft in onze gemakzuchtige en jachtige maatschappij: poedermelk… met alle gevolgen van dien.
Soit, ik heb er dan toch met mijn man over gepraat want de nachten moeten echt anders gaan verlopen want zo hou ik het echt niet vol. Ik loop als een zombie rond vandaag, voel me futloos en kan om het minste beginnen huilen. Dat bedje bezorgt me zoveel spierpijnen dat ik totaal niet uitgerust ben. Toen ze nog bij ons in bed lag, kon ik ook comfortabel liggen en rusten terwijl zij dronk. Mijn man heeft wel liever niet dat ik in slaap val tijdens het voeden uit schrik dat ze dan toch onder de lakens verstrikt raakt. Dus ik blijf wel altijd wakker tijdens het voeden, maar in een fijne houding. Amélie wordt makkelijk wakker als je haar verplaatst, dus ik neem haar nooit uit dat kleine bedje, maar wring mezelf half in dat bedje om haar nachtelijke voedingen te geven.
Het is ook zo dat ons meisje als ze slaapt haar beide armpjes meestal languit horizontal langs zich legt waardoor ze zoveel plaats inneemt als een volwassene en daardoor wordt het in ons bed wel wat krapjes. Na een fijn gesprekje met mijn man hebben we besloten om een éénpersoonsbed te plaatsen naast het onze en hebben we zo ons eigen King Size-bed gecreëerd.
We slapen nu allemaal terug stukken beter en mijn spierpijnen beginnen ook te beteren. En voor ons lieve meisje maakt het allemaal niet uit, als ze ‘s nacht maar dicht bij haar mamamelkje ligt, dan is voor haar alles prima.
-
\t
- Groeten, Miek