We hebben er van genoten. Mijn kleine jongen en ik. Zeven en een halve maand lang hebben we geprofiteerd van de intieme momenten.
Ik had mijn jongen nodig en hij had mij nodig. Wat was het mooi, zijn gepruilde lipjes om mijn tepel, de troost die ik hem kon bieden als hij pijn had, de warmte die ik hem kon geven als hij wakker werd van de kou nadat hij zijn lakentjes van zich af had geschopt. We hebben wat probleempjes overwonnen.
De opstartproblemen na mijn keizersnede, de kloven en het teveel aan melk waardoor mijn kindje zich niet verzadigd voelde na een voeding vol voormelk. Maar daar zijn we uitgekomen en we hebben een heerlijke periode van voeden gehad. Elke paar dagen keek ik op de site borstvoeding.com om de bijzondere verhalen van andere moeders te zien en de mooie foto’s. Zien voeden doet voeden.
Vooral tijdens het kolven op mijn werk gaven de verhalen mij de motivatie en rust om te gaan voor nóg een toeschietreflex zodat de productie niet terug zou lopen. Al die heerlijke oxytocine in mijn bloed, het werkte als lichttherapie tegen de winterdip. Geen problemen, dus waarom ben ik er in hemelsnaam mee gestopt?
Ik durf het bijna niet te zeggen want niemand heeft het erover. Het mag misschien niet genoemd worden, het is te intiem. Borstvoeding geven beïnvloedt mijn seksualiteit.
De hormoonspiegels verlaagden mijn libido en ik maakte minder vaginaal vocht aan tijdens de borstvoedingsperiode. Bij mij zorgde de slechte combinatie van deze twee factoren dat het geen zin had om een vrijpartij te beginnen, en van mijn kant was genot ver te zoeken.
Mijn lichaam en met name mijn borsten waren van mijn zoontje. Dat was zijn gebied, zijn specialiteit, zijn area. Mijn borsten waren puur functioneel ondanks dat ze wat groter waren en mijn figuurtje er beter geproportioneerd uitkwam. Voor mijn man werden mijn borsten verboden terrein. Een kleine aanraking zou betekenen dat ik mijn man onder zou spuiten met mijn melk. Niet een paar druppeltjes, maar een flinke scheut. Nee dank je, alle lust die er eventueel aanwezig was verdween met elke milliliter melk uit mijn lichaam. Ik hield dus liever mijn beha aan in bed en deed hem alleen voor mijn kindje uit.
Als laatste noem ik dat ik aan het eind van de dag mijn portie lichamelijke aanrakingen wel had gehad. Het waren heerlijke momenten met mijn zoontje ‘s ochtends in bed, allebei nog doezelig van de slaap. Overdag was het voeden een verplicht rustmomentje voor moeder en baby. In de nacht kon ik weer lekker doorslapen na de voeding, geen problemen mee. Onze ritmes waren totaal op elkaar afgestemd, de oxytocine stroomde rijkelijk door mijn bloed. Als mijn man even wilde knuffelen kwam dat voor mij als mosterd na de maaltijd.
Hoewel mijn man zei dat hij niets tekort kwam voelde het wel zo. Ik voelde me schuldig dat ik een seksloos wezen aan het worden was. Dat maakte mij onzeker over onze relatie. Liefde is een werkwoord maar ik voelde me werkloos.
Ik ben gestopt. Je kan me egoïstisch noemen. Je kan me laf noemen. Maar ik heb de juiste keuze gemaakt. Zeven en een halve maand waren voor mijn zoontje. Nu is mijn lichaam weer van mezelf en van mijn man.