Op 9 juni werd ik ‘s ochtends wakker en voelde direct dat deze dag ons kindje geboren zou worden. Omdat ik ook graag wilde stemmen ben ik meteen na het ontbijt met mijn dochter Lieve van twee jaar en drie maanden en met mijn lichte weeën inmiddels naar het stembureau te gaan. Julian is inderdaad ‘s avonds geboren, om 23.55 uur.
Ik wilde ook dit keer weer zelf voeden. Lieve kreeg namelijk achttien maanden lang de borst en ik vond dit zo’n heerlijke tijd. Die heerlijke rustmomenten van het voeden en het fijne idee dat het ook zo goed voor je kindje is. Daar ik de vorige keer al vanaf zes maanden zwangerschap lekkende borsten had en vanaf de bevalling heel veel melk had, moest de productie nu echt op gang komen. Dat duurde wel meer dan een dag. Gelukkig had ik een heerlijke kraamverzorgster die me verzekerd dat dit normaal was. Vol vertrouwen voedde ik verder. Alert op borstontstekingen en spruw.
Twee dagen nadat de kraamverzorgster wegging kregen we helaas spruw en ik voelde bij beide borsten een plekje waar een melkkliertje verstopt zat. Erg pijnlijk tijdens het toeschieten van de melk. Trouw masseerde ik die plekken tijdens het voeden. Ineens na een week of twee – ik bukte om iets van de grond te pakken – voelde ik dat een borst heel erg pijnlijk was. Toen ik eens goed aan die borst voelde deed dat enorm pijn. Er zat een heel harde knobbel in, maar het zat als het ware achter mijn tepel, vrij diep, waardoor ik het eerder gemist had. Een uurtje later had ik ook flinke koorts en voelde ik me erg waardeloos. Het enige wat ik wilde was op de bank liggen. Ik legde Julian aan de pijnlijke borst en al huilend masseerde ik die tegelijkertijd. Toen Julian niet meer hoefde zette ik nog de kolf erop. Ik had ongelooflijk veel pijn, maar wilde niet meteen naar de dokter. Toen ik de volgende ochtend wakker werd voelde de borst nog wel pijnlijk, maar had ik geen koorts meer. Ik was zo trots, ik had zelf de borstontsteking afgewend.
Groeten, Esther
PS. Bijgevoegd een foto van mijn twee lieve kindjes