Mijn dochter Lisa nu 3 en half jaar precies … 42 maanden lang geef ik haar al de borst.Met veel liefde en ook veel plezier. Samen ontspannen genieten van het moment. Ik zwijmel met het geven van haar laatste avondvoeding en kijk terug … Zo’n 3 jaar geleden moest ik doorzetten met de borstvoeding, kon niet anders want dan zou mijn kleinte verhongeren want ze weigerde pertinent de fles gekolfde melk. Mijn gevoel, mijn oermoederkracht , elke vezel in mijn lichaam ging recht tegen in alle zogenaamde goede adviezen. Nee dit voelt niet goed, dit voelt helemaal niet goed. Is dit het moederschap? Je kindje zo laten huilen omdat ze dan wel vanzelf gaan eten van de honger? Nee dat was het niet … Dus besloten te stoppen met werken. In een eerder verhaal van de week kon ik mijn boosheid, mijn frustratie kwijt en beschreef mijn motivatie.
Mijn onderste regel van dat verhaal is uitgekomen… ik ben een borstvoeding-motivator geworden en wat voor eentje! Een heuse lactiviste is geboren toen haar kleintje 8 maanden werd. Stoppen? Nee joh dat doen we toch niet want ik had immers hier gelezen dat mijn gevoel wat ik zo sterk voelde en voel normaal is ! Overal voedde ik en gaf haar precies wat ze nodig had op elk moment van de dag/nacht.De nachten waren voor mij erg zwaar omdat na Lisa haar eerste verjaardag mijn relatie is verbroken en dat gaf stress een hoop stress. Maar de borstvoeding werkte louterend, het hield mij en Lisa voldoende ‘rustig’ in die periode. De nachten werden erger en erger en leken oorproblematiek gerelateerd. Veel weerstand vanuit de omgeving, die motiveerde me juist!!
Toen Lisa 16 maanden was ben ik weer gaan werken. Ik voedde haar zeker 8 x pd en langzaam aan bracht ik dat terug in vier maanden tot 4 tot 6 x per dag.
Inmiddels werd het meisje 3, nog altijd die nachtvoedingen 2 tot 4 x per nacht! Gelukkig doe ik aan co-sleepen maar oefff …. Elke 3 uur 24/7! Dat ging opbreken. Overdag voedde ik al vanaf haar tweede verjaardag niet meer. Na verschillende kanten over KISS/KIDD te hebben gehoord, en haar veelvuldig oorontstekingen (dankzij de borstvoeding wist ik zeker 8 AB-kuren te voorkomen, door nasaal moedermelk te druppelen) ben ik verder gaan zoeken.Juli jl ik had inmiddels een week lang amper geslapen door gehele nacht een peuter met volledig gebit aan mijn borsten te hebben. Klaar was ik er mee … ik kon niet meer totaal oververmoeid!Een manueel therapeut gebeld, zelf een KNO afspraak gemaakt in het ziekenhuis (zonder verwijzing 😉 ) want de vervangende huisarts schrok zich rot van haar oortje ! (hij viel nog net niet van de stoel af)
KNO arts zei dat worden buisjes, en neusamandel die moet er uit. Gezien mijn bevalling (langdurig, geëindigd met een keizersnede en ze is een keer flink gevallen op haar hoofd) scoorde ze behoorlijk hoog op de KISS/KIDD lijst. Dit is bevestigd door de manueel therapeut. OK, dat verklaart een hoop want borstvoeding is niet alleen voeding voor het lijf maar ook voor haar geest.
Eind augustus is Lisa geopereerd, en was helemaal van slag af gelukkig kon ik haar de borst bieden en ze werd weer rustig. Een weekje na de operatie de laatste KIDD behandeling (KISS is tot 2 jaar daarna heet het KIDD) en me mooie meisje ging beter slapen ! Geen pijn meer dus ik ben begonnen met afbouwen van de nachtvoedingen. Moeilijk want zoals een mooie tekst van Sonia Pereiral schreef
De ziel riep! het ego antwoordde nee!!! De ziel riep opnieuw! En het ego antwoordde: Laat me met rust! Het ego was bang… bang voor de schoonheid van de ziel. Daarom keerde het ego haar de rug toe en ging in zijn eentje vechten als een waanzinnige, tot hij viel…. Uitgeput, gepijnigd en verwaarloosd… Kapot van het veldslag wat hij had geleverd… Lag het ego daar bibberend van angst… Maar de ziel ving het ego liefdevol op, glimlachte er liefdevol naar en legde het liefdevol op een bedje van witte veren… De ziel verzorgde het ego tot hij weer opgeknapt was… Toen het ego was opgeknapt wees de ziel naar een mooi pad… Het mooie geplaveide levenspad… Jouw levenspaden, zo mooi, zo puur, zo echt… ga maar! Maar toch weer aarzelde het ego… De angst greep het ego weer naar de keel Liefdevol maar bedenkelijk keek de ziel weer toe hoe het ego toch weer een andere weg koos, de moeilijke weg.. De weg vol soldaten, mijnen en andere gevaren. Het veldslag begon weer opnieuw.. Maar de ziel wachtte rustig af…. Tot ik het ego weer zou vallen.. De ziel zal dan weer klaarstaan om het ego op te vangen want de ziel weet dat zijn onvoorwaardelijke liefde toch de langste adem heeft.
Me meisje was boos, en ging uit nijdigheid bij mijn voeteneind liggen! (stiekem moest ik er zo om lachen dat gekke meisje!) zo van wijs jij me af ? dan wijs ik jouw af ! Op WBW heb ik haar voor het laatst overdag gevoed , was ook kat op spek binden voor die meid van mij je zag haar al letterlijk de zuigbeweging maken (tong) met het kijken van de al drinkende kindjes, me grietje genoot !! van dat extraatje die laatste keer spontaan… November jl ik vind het voeden in de avonden niet meer prettig , haar mondmotoriek lijkt verandert waardoor voeden in de avonden niet meer lekker verlopen , ze drinkt slordig tanden hangen er in. EN de laatste weken is het meer de tepel er in houden dan echt effectief drinken. Ik ben klaar !! Het is tijd … tijd om toe te werken tot het stoppen. Slik even een traantje …Gezien de spanning van Sinterklaas ben ik nog doorgegaan tot hij weer naar Spanje vertrok, en heb 3 weken van te voren tegen Lisa verteld dat ik wil stoppen. Positief gebracht dat ze dan lekker uit logeren kan bij haar vriendjes en bij haar papa kan slapen. Dus uitgelegd als Sinterklaas weg is en de kerstboom staat dan drinken we voor de laatste keer toetoe voor het slapen gaan. Ze vertelde overal trots dat we gaan stoppen met de avondvoeding (mensen snapte haar soms niet maar het was zooo lief !!!)Maar mag je nog wel de ochtenden drinken. Heerlijk samen wakker worden (stukje Ego van mij 😉 )
Zeven december jl precies 42 maanden …. 42 maanden lang kreeg ze avond voeding … en dan is het de laatste keer. Uitgelegd dat het de laatste keer is en dat ze een grote meid is geworden en ik haar zo lief vind. Heel trots op haar ben en dat ik zoveel van haar houdt. Ik heb haar extra lang laten drinken ze zei al een keer , dat ze het lekkurrr vind het is het mondgevoel. Opgelucht en blij gevoel maar ook verdriet … Dit is een definitieve afsluiter , opzoek naar een nieuw ritueel. Lisa komt vanmorgen met een zelf verzonnen oplossing … mammie ik wil in de draagdoek slapen vanavond. Is goed meisje dat heb je goed verzonnen zeg !! Vanavond was het zover… zonder toetoe gaan slapen , met haar pyjama aan vroeg ze mag ik nu toetoe mama? Nee het spijt me lieverd maar dat hadden we afgesproken he weet je nog ? Je mag een speentje gebruiken als je wilt.
En als je dorst hebt moet je nu even drinken (stond beker water) Maar ik willut zei ze dwars. Nee Lisa we hebben dit nu afgesproken en we gaan het zo doen meisje. Dus lekker in de Hop Tye en tegen me aan , tranen !! Pure emotie en zwaar verdriet bij ons beidde samen huilen samen afscheid nemen. Moeilijk !! Haar zo bewust de borst weigeren , elke vezel in mijn lijf schreeuwde geef haar die borst !!! Mijn ziel schreeuwde geef haar die borst !!! mijn verstand zei … Nee doorzetten nu anders voed je haar Ego !! (zie tekst Ego vs de Ziel) Nu moet ik sterk zijn en doorzetten. Okay even samen boekje lezen , toen weer tranen en verdriet maar nu met een vleugje drama-queen!
Haar de keuze gesteld of je gaat nu lekker slapen tegen me aan met je speentje en je mag friemelen (vreselijk gevoel voor mij , maar geeft haar het gevoel dat ze wel aan mijn borst mag zitten omdat ze dat altijd doet (tijdens drinken met haar handje) Of je gaat naast me liggen op de bank. Lisa kiest voor speentje met friemelen en nog wat na snikkend viel ze in slaap …Toen kwamen mijn tranen … tranen van afscheid tranen van blijdschap dat het me lukte ! Dubbele gevoelens … Ik kijk met welverdiende trots terug op een succesvolle borstvoedingsperiode maar aan de andere kant voel ik me een rotmoeder !! Nu mag Lisa bepalen wanneer ze stopt want daar geloof ik nog steeds heel sterk in … en wanneer dat is dat zal mijn mooie slimme eigenwijze meid zelf weten … (al hoop ik dat ik deze winter nog doorzal voedden ) Of ik de 4 jaar haal ?? Ik weet het niet we zullen wel zien.
Liefs Ineke en Lisa