Ik twijfelde over dit verhaal, maar ik voel me bijna verplicht het op te schrijven.
Ik ben een jonge moeder van 23 die na twee mislukte pogingen succesvol borstvoeding geeft aan mijn derde kindje. In 2004 heb in een borstverkleinende operatie ondergaan, waarna de chirurg me verzekerde dat ik geen borstvoeding meer zou kunnen geven. Thuis zijn we met drie kinderen, en wij alle drie hebben twee tot 2,5 jaar borstvoeding gekregen, voor mij was dit een normale gang van zaken. Ik was op dat moment niet heel erg onder de indruk.
Mijn eerste zoon
Vier jaar later rond dezelfde periode werd mijn eerste zoon geboren. Hij was gezond, en we legde hem meteen aan. Gewoon proberen, was mijn motto! Helaas na twee dagen al werd hij onrustig. Ik wist niks, en dat is niet overdreven. Ik ben enorm slecht ingelicht. Ik was gewoon overtuigd van het geven van borstvoeding. Als het niet zou kunnen, zou ik wel zien, dacht ik. Ik wist ook helemaal niks over kunstvoeding! Ik wist niet eens hoe het er uit zag…
Maar belangrijker, ik wist ook niets over de normale situatie van borstvoeding. Er werd alleen naar gevraagd (wilt u borstvoeding geven mevrouw?) Voor de rest niks, geen informatie of begeleiding. Mijn kraamzorg vertelde me een boel over kunstvoeding (ik had immers een vernietigende operatie ondergaan, dus waarom proberen?) na een week was hij dus volledig op kunstvoeding.
Wat me wel opviel: stuwing… enorm… Ik lekte letterlijk melk, maar het kwam er niet uit (dacht ik)…
Mijn tweede zoon
Met de geboorte van mijn tweede zoon een jaar later, was het verhaal bijna hetzelfde, hoewel hij met neonatale meningitis in het ziekenhuis kwam, probeerde ik weer uit alle macht de borstvoeding. Ik kolfde en legde aan. Alleen dat laatste kon hij niet meer toen hij ziek werd, en dat was dit keer de klap die de borstvoeding weer deed mislukken.
Ik moest thuis kolven zonder aanwezigheid van mijn kindje. Ik had nog een kindje van elf maanden rondlopen, en was helemaal afgemat door de kraamtijd die ik niet had gehad. Dus helaas, ging dat weer mis. Wel heeft mijn zoontje af en toe borstvoeding gekregen van een andere moeder.
De derde in mei 2008: wat moet ik doen met de borstvoeding?
Ik raakte opnieuw zwanger in mei 2008. Vanaf dat moment ging de ‘wat moet ik doen met de (borst)voeding’ door mijn gedachte. In de laatste weken voor de bevalling heb ik het heel moeilijk gehad met deze gedachte. Het is voor een moeder erg zwaar om steeds te beginnen met een natuurlijk proces, en dat steeds kunstmatig te moeten afbreken, terwijl je dat absoluut niet wilt. De afstand die dat creëert heeft bij mij tot twee keer toe tot een depressie geleid.
In het ziekenhuis waar ik steeds moest zijn voor mijn echo’s was het thema die maand ‘borstvoeding’. Na het zien daarvan kreeg ik toch weer moed. Ik ben zoveel mogelijk informatie gaan verzamelen, en heb telefoonnummers van verenigingen opgeslagen.
Helaas, elke hulpverlener die ik belde (van vrijwilliger tot lactatiekundige) kon mij niets anders meegeven dan: gewoon proberen mevrouw, als er problemen zijn kunt u bellen. Ik haalde voor de zekerheid één flesje in huis, en een paar kleine pakjes kunstvoeding. Om mijn eigen gevoel aangenaam te houden, stopte ik dat ver achterin de kast, en maakte mijn kolf schoon.
De chirurg vertelde me over de Strömbeck-methode
Ook belde ik de chirurg die me destijds geholpen heeft. Het was een geweldig, maar verwarrend telefoongesprek. De assistente gaf me namelijk te kennen dat ik volgens de Strömbeck-methode geholpen ben, maar dat borstvoeding gewoon zou moeten kunnen, de steel was namelijk niet van de tepel gehaald zei ze…
Ik was zo geëmotioneerd dat ik niets meer gevraagd of gezegd heb, maar in 2004 zeiden ze heel wat anders. Mijn littekens zijn ankervormig, en mijn tepel is wel degelijk losgehaald, alleen de steel was er dus aan blijven zitten.
Voor mijn gevoel geeft dit nieuwe informatie! Want overal lees ik dat het na zo’n operatie (bijna) niet mogelijk is borstvoeding te geven.
Na de bevalling van de derde legde ik weer meteen aan. Gelukkig ging het prima. De kraamzorg zei nog dat ik al veel houdingen kende, en dat het goed ging. Na twee dagen volgde een domper… Mijn dochtertje was 10% afgevallen. Bijvoeden werd het advies. Op dat moment werd ik weer emotioneel, maar legde me er bij neer. Ze moest eten, hoe dan ook. Ik heb hun advies opgevolgd, en na iedere voeding gaf ik kunstvoeding bij. De volgende dag was ze genoeg aangekomen om te stoppen (vond ik zelf) en gaf haar alleen bij wanneer ze na een voeding niet tevreden was. Dit was tegen het advies in, maar ik nam me voor gewoon te gaan clustervoeden. Ze sliep bij me in bed, en ze kwam vaak om te drinken.
Stuwing!
Na die nacht volgde stuwing! Ik was helemaal verbaasd en enorm dankbaar en blij! Ik legde haar aan, waarna ze meteen gulzig begon te drinken, en zelfs links gaf melk! Dat was echt een wonder. De kraamzorg was zeer tevreden, en ik hoefde niet meer bij te voeden. Na die dag ging het weer minder, en werd de bijvoeding wéér noodzakelijk volgens de kraamzorg. Het voelde niet goed, haar weer kunstvoeding te geven, maar toch liet ik het toe. Ik voelde me natuurlijk erg onzeker,want stel je voor dat ze echt niet genoeg had, en dat ik dat niet kon produceren.
Nadat de kraamzorg wegging kwam ik haar advies niet meer na. Ik voedde op verzoek, ze sliep bij me, en ik gaf alleen kunstvoeding bij wanneer ‘mijn gevoel’ zei dat het nodig was. Het ging steeds beter, en op een dag had ik geen kunstvoeding meer nodig! Wat een vreugde!!! Ik kon het zelf!
In de eerste week nadat ik gestopt was, was ze maar 40 gram aangekomen, gelukkig was mijn wijkverpleegkundige helemaal pro-borstvoeding, en zei me, dat ik gewoon nog twee weken af kon wachten, mits ze alert en tevreden bleef, en ze genoeg plaste. Ik wachtte een week af, en daarna was ze wel 290 gram aangekomen!!!
Graag twee jaar borstvoeding
Nu geef ik al drie maanden uitsluitend borstvoeding. Ik wil het graag twee jaar geven als dat lukt met mijn beperking.
Dit verhaal schrijf ik mede doordat ik op deze site weinig informatie vind over borstvoeding geven na een borstverkleining.
Eerlijk gezegd twijfel ik aan de ‘mislukkingen’ komt dat echt door de verkleining? Of toch door de slechte informatie en begeleiding?
Ik hoop dat dit wellicht aanleiding is tot meer onderzoek. Ook hoop ik dat dit succesverhaal bij kan dragen aan meer borstvoeding gevende vrouwen die een verkleining hebben ondergaan.
Ik had alles tegen, want de verkleining is ook nog zéér recent, en toch is het gelukt!!!
- Ervaringsverhaal is geschreven door Elaine
Lees ook of …
- Borstvoeding na een borstoperatie
- Borstvoeding en borstoperatie: ervaringsverhaal van Anouk
- Het Nieuwe Borstvoeding Boek, Stefan Kleintjes, lactatiekundige Groningen-Bedum & Gonneke van Veldhuizen-Staas, lactatiekundige Helmond
- Eten voor de Kleintjes, kleintjes van 0-4 leren zelf eten, Stefan Kleintjes, kinderdiëtist en lactatiekundige Groningen Bedum; 8e herziene druk mei 2017
- Bestel hier je boeken bij Kenniscentrum Borstvoeding
- Zoek lactatiekundige
- Zoek borstvoedinghulp
- Borstvoedig op internet