Ik houd niet van deze term, omdat hij een tegenstelling oproept met ‘nutritief zuigen’, met de implicatie dat nutritief zuigen het echte zuigen is, en het andere niet. Het impliceert ook dat het overdragen van voedingsstoffen het hoofd/enige echte doel van borstvoeding is. Dit is de boodschap die kunstvoedingsfabrikanten voortdurend overbrengen ‘ borstvoeding is slechts een manier om je baby te voeden en hier hebben we een andere manier die beter/net zo goed/bijna evengoed is.
Borstvoeding, meer dan voeden…
Ik denk dat borstvoeding er niet ‘slechts’ is om een baby te voeden, net zo min als sex er ‘slechts’ is om baby‘s te maken. Borstvoeding krijgen levert de baby voedsel en water op. Het geeft ook immunologische factoren, waar de baby misschien naar op zoek is (en misschien is dat ook de reden waarom ze ook zo vaak drinken als ze ziek zijn, niet alleen maar voor troost). Het proces van borstvoeding reguleert op zich ook de temperatuur en hartslag van de baby, verlaagt zijn bloeddruk en helpt hem te gaan slapen. En dan zijn er natuurlijk ook nog alle belangrijke sociale en emotionele factoren die tijdens de uitwisseling plaatsvinden. Dr. Blackburn heeft onderzoek gedaan naar de evolutie van de melkklieren en vond dat het oorspronkelijke doel van de ‘lactatie vloeistoffen’ mogelijk het doden was van bacteriën in het maagdarmkanaal van het kroost en ze te beschermen tegen infecties, en dat de voedingselementen in de moedermelk zich pas later ontwikkelden.
Zolang men borstvoeding alleen of zelfs primair als een manier ziet om de baby te voeden, zal men volgens mij kunstvoeding als gelijkwaardig of ‘goed genoeg’ blijven zien. We moeten echt proberen om van het idee af te raken dat niet-nutritief zuigen optioneel is, dat kan worden vervangen door een fopspeen. Ik weet wel dat de schrijver van het eerdere bericht dat niet zei, maar het is de manier waarop veel mensen het zien ‘ dat de baby niet weer zou ‘mogen’ willen drinken, hoe is het ‘mogelijk’ dat hij alweer honger heeft? Nou, misschien wil hij deze keer wel drinken omdat hij het koud heeft of zich alleen voelt of geïrriteerd is of slaperig/hangerig. Al deze behoeften zijn even legitiem als honger (nogmaals, naar mijn altijd bescheiden mening).
Een goede opmerking die ik las, was dat moeders moeten kunnen weten of de baby al dan niet melk krijgt, en dat ze op de output moeten letten (poep- en plasluiers), en dat ze naar hun baby‘s moeten luisteren, en dat iemand misschien eens moet kijken naar de manier waarop ze hun kind aanleggen, en het gewicht van de baby in de gaten moeten houden, etc. Ik heb kritiek geleverd op collega antropologen die met de stopwatch in de hand onderzoeken hoeveel tijd de baby aan de borst ligt, zonder te kijken hoeveel melkoverdracht er plaatsvindt (misschien wel helemaal geen), en of de moeder al dan niet melk geeft. Ik geef Alex nog steeds de borst, maar ik geef geen melk. Krijgt hij dan borstvoeding? Het is beslist zonder voedingswaarde, maar is het daardoor onbelangrijk?
Tegelijkertijd moeten we mensen gaan leren dat borstvoeding een complexe interactie tussen twee mensen is met veel factoren, die beslist gevolgen heeft voor de voedingsstatus van het kind, maar die ook invloed heeft op hoe hij met ziekte omgaat, op zijn fysiologie, op zijn emotionele en op zijn cognitieve ontwikkeling. Ik geloof dat de uitspraak ‘niet-nutritief’ voor mij smaakt naar ‘onbelangrijk’, ‘onrealistisch’ of ‘niet betekenisvol’, zelfs als het niet zo bedoeld werd.
Artikelgegevens
- Geschreven 8 februari 1996
- Vertaald door Heleen Hayes, 18 februari 2001
- Copyright op de inhoud: 1999 Sue Ann Kendall en Katherine Dettwyler
- Copyright op de Nederlandse vertaling: 2001 Borstvoeding.com