Hierbij stuur ik jullie mijn gedicht en op het moment mijn lievelingsfoto van ons twee. Ik schreef het omdat ik, zoals veel mama’s, het lastig heb met het gebrek aan slaap en te kampen heb met oververmoeidheid. Maar natuurlijk weegt dit niet op toch het mooie wat borstvoeding is.
Een kreuntje, een gil.
Mama die stiekem denkt,
Was je nou maar stil.
Onderbroken nachten,
Chaotische gedachten.
Daar ben je weer,
Naar melk aan het smachten.
Met futloze armen,
Leg ik je naast me.
Al smakkend kijk jij,
Naar mama’s borst dichtbij.
Een zoekend mondje,
Strelende handjes.
Mama is zo moe…
Toch wil ik dit niet missen,
En gaan mijn ogen nooit toe.
Een diepe zucht,
Een lach op je gezicht.
Al knuffelend neem je me vast.
Een verliefd gevoel dat me niet meer lost.
Sanne