Gewoon trots! deel II

verhaal-452-1.jpgOver het begin van ons borstvoedingsverhaal schreef ik al eerder. Inmiddels is Gijs ruim drie en twintig maanden en het verhaal gaat nog steeds door. Na de start, die best wat voeten in de aarde had, ging het allemaal eigenlijk een hele tijd ‘gewoon’ goed. Wel had ik regelmatig een verstopte melkklier, wat best wat pijn en ongemak veroorzaakte. Uiteindelijk dronk Gijs die verstopping altijd weg maar die harde, pijnlijke plekken waren heel onplezierig. Verder genoot ik van de momenten samen, de wetenschap dat hij veel gezonde stoffen binnenkreeg, en het heerlijke kalmerende effect dat het even bij mij drinken op hem had als hij moe, onrustig of verdrietig was, of als hij pijn had. De borst bood altijd troost. En: Gijs is bijna nooit ziek maar als hij wél een keer ziek is en niets wil of kan eten, dan drinkt hij wel bij mij en krijgt zo toch nog wat vocht en voedingsstoffen binnen. Zelfs vlak nadat hij gespuugd heeft wil hij dan drinken.
verhaal-452-2.jpgIk heb Gijs altijd op verzoek gevoed, ook in de nacht. Er zijn lange periodes geweest dat dat elke twee á drie uur was en dat is heel intensief geweest, vooral omdat ik zelf een moeilijk slaper ben en na een voeding heel moeilijk weer in slaap val. Samen slapen met Gijs lukt me ook niet, omdat ik van elk geluidje en elke beweging wakker word. Als kind al had ik moeite met goed slapen, dat hoort een beetje bij me. Maar Gijs slaapt samen met mijn man Werner, die hem dan naar mij komt brengen voor de voedingen. Dat klinkt een beetje ongezellig misschien, maar als je al maanden lang te weinig slaapt is alles wat bijdraagt aan meer slaap even belangrijker dan gezelligheid (die overigens echt niet alleen te vinden is als je naast elkaar slaapt). En zij vinden het beide hartstikke fijn om samen te slapen.

verhaal-452-3.jpgEen tijd lang ben ik best onzeker geweest over het feit dat Gijs zo vaak wilde drinken ’s nachts. Ik had ook het gevoel dat veel mensen er een oordeel over hadden, dat het zou komen doordat hij ‘nog steeds’ borstvoeding kreeg dat hij zo vaak wakker werd. Maar ik heb er veel over opgezocht en gelezen, en ontdekt dat het toch echt heel natuurlijk is voor een kind van een tot twee (en ook wel ouder) om regelmatig wakker te worden en dat het kind dan behoefte heeft aan even contact, geruststelling, en als je dan toch wakker bent: een slokje moedermelk. Ook verschilt het per kind gewoon; Gijs is een heel alert en actief jongetje dat veel onderneemt en leert op een dag, en dat moet natuurlijk allemaal verwerkt worden. Het was echt heel zwaar maar ik heb het uit volle overtuiging en liefde gedaan.

Overdag dronk Gijs meestal nog zo’n drie á vier keer. Bij het wakker worden, soms in de loop van de ochtend nog even, voor zijn middagslaapje, soms aan het einde van de middag nog even, en dan voor het slapengaan weer. Ik kolfde op mijn werk nog steeds, ongeveer op het moment van zijn middagslaapje. Dit deed ik omdat ik hem graag nog wat moedermelk mee wilde geven naar de opvang, en omdat ik erg volle borsten kreeg zo halverwege de dag. Ik las hier ook veel over en ontdekte dat veel moeders zo rond de eerste verjaardag van hun kind stopten met kolven omdat de productie dan stabiel was, maar zo voelde het voor mij niet. Ook omdat ik nog regelmatig die verstopte melkklieren had, hield ik het graag de regelmaat er in een beetje in.

verhaal-452-4.jpgInmiddels ben ik ongeveer dertien weken zwanger, kolf ik niet meer en zijn we gestopt met de nachtvoedingen. Het leek wel alsof er in mijn hoofd iets gebeurde toen ik wist dat ik zwanger was; ik had sterk het gevoel dat mijn lijf nu toch echt ook even met iets anders bezig was en aangezien ik al tegen het oververmoeide aan zat door mijn weer opspelende slaapproblemen, en de vermoeidheid door de zwangerschap er nog eens bovenop kwam, zag ik het voeden in de nacht gewoon niet meer zitten. Ik ging er meer en meer tegenop zien, terwijl ik er eerst prima mee om kon gaan (al verlangde ik uiteraard ook heus wel naar ononderbroken nachten). We dachten dat het een enorm drama zou worden en hadden bedacht dat we in een weekend zouden beginnen met het stoppen. We hebben een lamp/wekker waar een zon en een maan op te zien zijn en legden aan Gijs uit dat als de maan op de lamp te zien was, hij geen ‘amm’ (zo noemt hij het drinken bij mij) mocht komen drinken.
En als de zon op de lamp te zien was mocht hij naar mama voor ‘amm’. Werner zou hem, als hij wakker werd, troosten en water aanbieden en we hadden ons ingesteld op het ergste maar het bleek reuze mee te vallen! Hij werd één keer wakker en was redelijk goed te troosten. Ik geloof dat Werner een half uurtje bezig is geweest. Sindsdien wordt hij meestal nog 1 of 2 keer wakker en slaapt vrij snel verder daarna. Vannacht is hij zelfs helemaal niet echt wakker geweest. Soms gaat het even minder goed, dan wordt hij wel iets vaker wakker of dan duurt het wat langer voordat hij weer slaapt. Alle lof voor Werner, die dit op zich neemt en hierdoor ervoor zorgt dat ik (in principe) de hele nacht ongestoord kan slapen.‘¨
Om zes uur komt de zon op de lamp en komt Gijs bij me drinken. Ik hoor hem beduidend minder lang slikken dan vóór mijn zwangerschap dus ik vermoed dat ik minder melk produceer. Ik weet ook niet hoe lang ik nog melk voor Gijs zal hebben. Misschien stopt het, misschien niet. Ik zie het wel. Als het nu geleidelijk aan stopt op een natuurlijke manier dan vind ik het goed zo. Ik zal het ook missen maar er komt natuurlijk een nieuwe gegadigde aan. Als Gijs het tegen die tijd nog wil mag hij denk ik ook nog best een slokje af en toe. Als het zover is merk ik wel hoe dat gaat en hoe ik daar tegenover zal staan. Want als ik iets geleerd heb is het wel: komt tijd, komt raad. En de natuur geeft heel vaak ook antwoorden.

verhaal-452-5.jpgZoals ik het begin van mijn borstvoedingsverhaal begon: kinderen krijgen en borstvoeding geven hoeft helemaal niet vanzelfsprekend te zijn. Sinds Gijs er is heb ik ontzettend veel geleerd. Van tevoren had ik ook nooit gedacht dat ik een ‘langvoeder’ zou worden. Regelmatig hoor ik: ‘wow, voed je hem nog steeds?! Hoe oud is hij nu? Krijgt hij geen gewone voeding dan?’ Mijn antwoord is: ‘Ja, ik voed hem nog steeds en ik geloof dat dat heel goed voor hem is en niet alleen vanwege de moedermelk, ook al zijn we het hier nog niet allemaal zo gewend. En hij eet gewoon met de pot mee hoor!’ Elk verhaal is anders. Ik ben ook erg benieuwd naar ons volgende verhaal. Ik zal ongetwijfeld opnieuw veel leren, ook door het lezen van ervaringen van anderen. Daarom deel ik dit verhaal ook graag met jullie.

Maaike

Bij de foto’s (van boven naar beneden)

  • Gijs was hier ongeveer elf maanden. We waren net verhuisd en het was heel fijn om hem wat rust te kunnen bieden aan de borst.
  • Meestal voed ik Gijs in de ‘Madonna-houding’ maar soms gaat het ineens anders. Tijdens het spelen wilde hij hier ineens drinken en dat zag er zo uit. We hadden veel lol. Hij is hier ongeveer veertien maanden.
  • Even een slokje bij het zwemmen. (Hij is hier ongeveer zeventien maanden)
  • Gezelligheid tijdens het drinken met poes Awa erbij. (Gijs is hier ongeveer twintig maanden)
  • Hier ben ik ongeveer twaalf weken zwanger, je ziet het al een beetje (vind ik) Gijs is drie en twintig maanden.