Hallo, op de site zag ik dat er ervaringen gevraagd werden. Wij zijn in 2014 met onze dochter van vier weken bij de tandarts geweest in Groningen. Ze kon niet vacuüm zuigen en ze huilde heel veel. Begrijpelijk want zo bleek ze na vier weken maar honderd gram boven haar geboortegewicht te zitten. Radeloos dan toch kunstvoeding gaan geven, echter kreeg ze ook daar niets uit.
Lactatiekundige (erkend) wist het ook niet, misschien dan toch een verborgen tongriepmje. Ze gaf ons de gegevens van de tandarts en na bellen konden we een paar dagen later terecht, de assistente had meteen geen plek, ook niet toen ik hoorbaar emotioneel het probleem vertelde.
Nog geen vijf minuten later werd ik terug gebeld door een andere assistente die als mede moeder begreep dat je met dit probleem niet nog dagen kon wachten. Ze had overlegd en we mochten meteen komen. De tandarts nam het zeer serieus en dacht dat het toch door een te strak lipbandje kwam. Vakkundig en met hulp van twee assistenten om onze dochter stil te laten liggen, werd het lipbandje gelaserd. Ze waren erg begaan en wilden graag met een weekje horen hoe het ging en of het geholpen had. In de auto terug naar huis een flesje gegeven en warempel had ze geen moeite meer met vacuüm zuigen en dronk ze hem zo leeg. Voor de borst had ze helaas geen kracht meer en productie was er niet dus dat was een verloren zaak tot mijn grote verdriet.
Misschien nog goed om er bij te zetten dat ook de verloskundige en kraamverzorgster ernaar hebben gekeken maar die legden de focus meer op het tongriempje en daar leek niets mee aan de hand. De kraamverzorgster kwam op dag twee al met tepelhoedjes aanzetten en noemde tussen neus en lippen door dat er soms beweerd werd dat het niet genoeg zou zorgen voor productie maar daar had zij geen slechte ervaringen mee (…). Ik heb nog geopperd een lactatiekundige in te schakelen maar de kraamverzorgster was zichtbaar geagiteerd toen ik dat zei want zij was er toch en nodig was het niet volgens haar. In de kraamweek groeide ze 80 gram per dag. Toen nog genoeg aan dat beetje dat er sowieso wel uitkwam na de toeschietreflex maar toen ze meer nodig had ging het dus mis.
Inderdaad ontzettend spijtig en ik heb er dan ook heel wat tranen om gelaten, en nog als ik bedenk dat ze gewoon vreselijke honger heeft gehad.
In juni komt de tweede dus we gaan er helemaal voor! En mijn dochter, die krijgt hopelijk elke dag een bekertje afgekolfde melk.
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons jouw verhaal!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.