Een jaar geleden raakte ik voor de derde keer zwanger. Ik had op dat moment een zoon van vijf, die ik 3,5 jaar had gevoed. En een zoontje van net een jaar, dat volop bij me dronk. Toen ik met de positieve test in m’n hand stond, was mijn eerste gedachte dan ook: ‘Ojee… de borstvoeding’. Ik hoopte dat ik bij de minderheid van moeders zou horen, die tijdens hun zwangerschap melk blijven maken. Maar helaas bleek ik helemaal aan de andere kant van spectrum te staan. Al in de eerste maand stopte mijn productie en het voeden deed verschrikkelijk zeer.
Maar ik vond mijn zoontje nog veel te jong om het zonder mamamelk te moeten stellen. Mijn wens was om straks twee kindjes te kunnen voeden. Mijn zoontje en ik huilden tranen met tuiten, van pijn en frustratie. Maar we hielden beiden vol. Negen maanden lang liet ik hem droogdrinken, soms amper een minuutje per keer, omdat het zo vreselijk zeer deed. En elke week hoopte ik tevergeefs dat mijn borsten weer wat melk zouden gaan maken.
‘s Nachts was de pijn het hevigst en huilden mijn zoontje en ik soms zijn papa wakker. Die verklaarde mij voor gek. Maar ik bleef geloven in mijn missie.
En op 29 juli 2016 werd ik beloond voor mijn doorzettingsvermogen. Na een lange, lange nachtmerrie van een bevalling zag mijn dochtertje om 00.43 uur het levenslicht. Ik was zo uitgeput dat ik de eerste uren niet eens blij kon zijn. Maar rond een uur of vijf in de ochtend begon ik berichtjes rond te sturen of iemand mijn zoontje bij me kon brengen. Om negen uur werd hij in het ziekenhuis gebracht en ik legde hem direct aan. Hij dronk. Er was weer melk en de pijn was verdwenen! Ja, ja, ja… na alles wat mis was gegaan, was dit me gelukt! Ik ben niet zo goed in zwanger zijn en bevallen en had het daar heel moeilijk mee. Maar in borstvoeding ben ik een kampioen. Mijn dochter viel nul! gram af. De kinderarts had dat nog nooit meegemaakt. En mijn twee verloskundigen evenmin.
Ondertussen is mijn dochtertje zes maanden. En mijn peuter 28 maanden. Tijdens de kraamweek hielp hij me door mijn stuwing weg te drinken. Als ik ‘s nachts wakker werd met pijnlijke gestuwde borsten, gaf ik hem een droomvoeding. Dat vond ik veel makkelijker dan onder de douche gaan staan en met de hand de druk eraf kolven. De eerste dagen mocht hij regelmatig drinken, om zo te wennen aan de nieuwe baby. Ook had hij die week hevig waterpokken en ik was zo blij dat ik hem weer met mamamelk kon ondersteunen bij het beter worden. Daarna sprak ik met hem af, dat hij ‘s ochtends bij het wakker worden en ‘s avonds voor het slapen gaan nog bij me mocht drinken.
Sinds kort lukt de ochtendvoeding me niet meer. Ik heb mijn zoontje verteld dat mijn borsten ‘s ochtends leeg zijn en dat hij dan een sapje mag drinken. De avondvoeding blijft voorlopig. Ik houd het maar een paar minuten vol, want zijn drinken voelt niet meer comfortabel. Maar die minuutjes zijn wel nog mega belangrijk, zowel voor hem als voor mij.
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons jouw verhaal!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.