Zoals verwacht, bij dochter Hana had ik er ook last van, had ik in de kraamweek ’n flinke overproductie. Dat klinkt als luxeprobleem, maar ’t is knap lastig: pijnlijke stuwing, dreigende borstontsteking en ’n kindje dat elke keer bijna stikt in de voeding; vooral voormelk krijgt en vreemd genoeg juist flink afvalt.
Anderhalve dag na de geboorte begint de stuwing al. Mijn borsten lekken soms zo erg dat ik er gewoon een flesje onder kan houden. Ik ben gaan blokvoeden. Daarbij blijf je op verzoek voeden, maar geef je elke drie uur steeds dezelfde borst. De andere borst is dan gestuwd waardoor de productie remt. Maar die borst is dan bijna onmogelijk aan te happen voor mijn zoon Junho.
Daarom kolf ik bij het wisselen van blok, de gestuwde borst steeds even kort af. In vier minuten heb ik dan 60 en soms zelfs 90 cc. Al snel heb ik zoveel (800 ml!) dat ik er wel pannenkoeken van kan bakken. Anderhalve dag na de geboorte begint de stuwing al. Mijn borsten lekken soms zo erg dat ik er gewoon een flesje onder kan houden.
Na tweeënhalve dag weer gestopt met kolven om de productie niet nog verder op te voeren. Na die tweeënhalve dag kwam Junho ook weer aan, dus wellicht dat dat kwam door het wegvangen van de voormelk. De kraamweek sluit ik ondanks de moeilijkheden feestelijk af met moedermelkpannenkoeken.
Ook de kraamhulp smult ervan. Ik heb afgelopen week dus niet alleen mijn pasgeboren zoon, maar ook mijn dochter van twee jaar, mijn man, mijn ouders én de kraamhulp gevoed!
Groetjes, Diana
Fotomedewerkster van Kenniscentrum Borstvoeding