Ik wil graag mijn verhaal doen. Ik ben moeder van een prachtige zoon Riley Delano van twee jaar en een dochtertje Luna Fay van één maand oud.
Bij mijn zoontje heb ik gerelacteerd. Dat kan je hier lezen.
Ik wilde bij mijn dochter gewoon vanaf dag 1 borstvoeding geven en gaf dit aan in het ziekenhuis.
Eenmaal geboren na een super snelle bevalling, legde Luna Fay zich praktisch zelf aan, en hapte ze goed, en zoog ook goed aan. Ik was zo trots als het maar zijn kon. Na een dag of twee kwam er stress, kreeg Luna Fay voldoende melk? Ze ging van 3130 (geboorte gewicht) naar 2760 gram. En na extra aanleggen kwam ze aan naar 2880, en daar bleef ze bijna een week op stilstaan.
Mijn kraamhulp was niet de meest juiste persoon die mij kon begeleiden met haar instekers als ‘Ze krijgt niet genoeg’, ‘Je moet stoppen’, ‘Je kan beter overstappen op
kunstvoeding, is makkelijker ook met een zoontje van twee jaar’.
Ik werd onzeker, en heb dagenlang gesmeekt tijdens het voeden dat Luna Fay, ook al was het maar 20 gram, moest aankomen.
Toen kwam het consultatiebureau op bezoek.
Ik was nerveus en bang tegelijk, Luna Fay was aangekomen, maar niet voldoende, haar fontanelletje was ingedeukt, wat duidde op te weinig vocht.
Ons werd aangeraden bij te voeden, op welke manier dan ook. Ik ben toen een volle week gaan kolven, ze was twee weken oud en ik kolfde 150 cc per keer.
Daarmee hebben we haar gevoed, en als ze niet meer wilde, legde ik haar alsnog aan, om de laatste melk uit de borst te krijgen. En dit wierp zijn vruchten af, ze kwam aan! Beetje bij beetje kreeg ik een volle baby!
Ik ben zekerder, en ik weet dat ik het, maar ook Luna Fay, het echt kan! Wat bij mijn zoontje niet mocht (medicijnen), zou mij nu wel lukken, links om of rechts om!
We zijn nu (bijna) 1 maand verder, en Luna is van haar laagste gewicht (2760gr), vandaag naar 4125 gram gegaan. Uiteraard, op mama melk!
Update April
De strijd tegen een borstontsteking is begonnen. Ik heb het onwijs warm, en heb koorts. Ik voel mij niet lekker, en besef dat mijn borst gloeit! Ouch, ik vermoed een ontsteking, ben ik mooi klaar mee nu het zo goed gaat! Ik kolf mijn pijnlijke (rechter) borst, en besef dat het een ware strijd gaat worden, het is woensdag, en ik bel de huisarts.
Die wil dat ik langs kom, maar ik zeg dat ik dat niet kan. Ik voel mijzelf zo onwijs beroerd, draaierig dat ik mezelf niet vertrouw.
Maar die donderdag word het niet minder, en vrijdagmorgen ga ik er toch heen. Ik gloei, en val flauw in de wachtkamer.
Ik krijg water, een kuur voorgeschreven, en er wordt mij op het hart gedrukt volgende keer eerder te bellen. Het schijnt niet goed te zijn om met 38,4 binnen te komen, en tien min later 39,8 te hebben, joh! dat snap ik!
Ik neem het kuurtje braaf in, kolf mijzelf een onmacht, leg Luna aan, die probeert te drinken maar niks, nada, krijgt ze er uit, hierdoor wordt ze zo boos!!
Er zit een ‘schijfje’ voor die alles blokkeert, het doet zeer! Het kuurtje begint te werken, het aanleggen, het kolven, het werkt! Ineens schiet er iets uit, wat erg dik, vet het lijkt wel opgedroogd frituurvet, zo dik is het! en ineens spuit de melk er met grote bogen er uit. Ik duw een flesje onder mijn borst, kolf de andere kant af, en laat in het flesje de melk lopen..
Update Mei
Mijn productie loopt terug, van 150/200cc kolven per keer, kolf ik niet meer dan 40cc. Ik leg Luna elk uur aan. Kolf tussendoor en eindig de dag met 150cc. Het schiet niet op! Luna is net zo min tevreden met de productie en drinkt rustig na de voeding uit mijn borst de voorraad afgekolfde melk leeg. Ik voel me machteloos, en bedenk wat te doen, doorzetten of stoppen?
Mijn dagen bestaan uit kolven, aanleggen, kolven, aanleggen. Dit was niet mijn droom! Sowieso was mijn droom niet om bijna fulltime te kolven, en dit er bij. Trek ik het wel?! Terwijl ik dit bedacht, komt er ineens het eind in zicht, ga ik van 60cc, naar 120, naar 180cc!
Joepie!! Doorzettingsvermogen Rules!
We besluiten in plaats van Luna volledig via de fles het 50/50 te doen, we geven haar ‘s ochtends één keer, ‘s middags twee keer en ‘s avonds de borst, de rest per fles wat ik kolf.
De borst ‘s avonds is aan haar hoe lang en hoe vaak. Ze drinkt ‘s avonds bijna twee uur met kleine pauze’s, valt in slaap tegen tienen. En ‘s nachts komt ze ergens, waar mijn partner dan in het donker een flesje geeft, kolf ik in bed.
Dan gaat het kolven makkelijker zodat mijn voorraad groter wordt.
Inmiddels is het begin juni, en besluit Luna door te slapen van 10 tot 7 of soms zelfs van 7 tot 7. Ze is een pienter meisje, en ik ben de enige die haar stil krijgt door haar te troosten met de borst. We genieten samen van de momenten dat ze bij mij drinkt, tussen de bedrijven door wat Riley mee brengt.
Groetjes, Lesley