Al 6,5 jaar ben ik kraamverzorgster. Ik heb honderden nieuwbakken moeders begeleid bij borstvoeding, volg elk jaar borstvoedingscurcussen en ben absoluut pro borstvoeding. Ondanks dat ik een kunstvoedingsbaby was en mijn ouders anti borstvoeding zijn, koos ik zelf natuurlijk voor borstvoeding. ‘Je houdt het nog geen week vol’, kreeg ik te horen van mijn moeder.
Ik zag in mijn gezinnen hoe intiem dit is met je baby, hoe wonderlijk het is dat een baby gelijk weet wat hij moet doen een seconde nadat hij geboren is en hoe blij de moeders zijn als hun eet monstertje aangekomen is in gewicht op hun melk.
Ik wilde dit ook met mijn dochter. Mijn man stond als enige naast en achter mijn beslissing. Hij heeft zelf zes maanden borstvoeding gehad. Gelukkig! Anders was het voor mij erg zwaar geweest.
Toen Lüna bij de geboorte op mijn borst werd gelegd, lag ze gelijk te happen. Ik heb haar gelijk aangelegd. Ze heeft zeker drie kwartier gedronken, met pijn! Mijn advies aan nieuwbakken moeders is altijd ‘afkoppelen als het zeer doet en probeer het nog een keer’. Maar op dat moment was ik de nieuwbakken moeder die daar lag te voeden met pijn. En mijn dochter eraf halen en nog een keer aanleggen kwam niet bij mij op om te doen.
Lüna viel veel af. We moesten haar bijvoeden en ik moest gaan kolven. Uiteraard heb ik mijn collega lactatiekundige laten komen. Zij constateerde een korte tongriem en een korte boven lipband. Ook ik had het een en ander. Mijn tepels waren redelijk vlak en mijn melk kanaaltjes waren daardoor ook wat korter, waardoor ze opgerekt werden. Dit speelde mede mee in de pijn tijdens het voeden. Of deze pijn helemaal weg zou gaan tegen de tijd was maar de vraag. Ik stond nu aan de andere kant van mijn werk en had dit zelf allemaal niet gezien. Ik was ineens een totale leek op dit gebied!
Lüna’s te korte bandjes werd gekliefd op dag vier. Ook dit heb ik vele malen gezien in mijn werk. Nu heb ik enorm staan huilen (ik herhaal : dag 4!) toen mijn kleine meisje door drie man in een oncomfortabele houdgreep werd gehouden. Na dit moment drong het tot me door dat ik geen leek was, geen kraamverzorgster maar ik was nu zelf moeder.
Lüna dronk na het klieven gelijk beter en de pijn bij mij was aanzienlijk minder. In de tussentijd kreeg ik veel opmerkingen van mijn ouders en andere mensen dat ik erg ver was gegaan om borstvoeding te kunnen geven. Juist door deze adviezen kreeg ik op de een of andere manier meer moed. Ik wilde ook die intieme momentjes met mijn dochter, ik wilde ook als een trotse moeder in de lucht springen omdat ze aangekomen was op alleen mijn melk. Dus ik ga door want ik ben al zo ver.
Drie dagen later groeide Lüna alleen op mijn melk. Wat was ik trots!!! Het borstvoeden was nog niet geheel pijnloos maar Lüna groeide en ik had mijn momentjes met haar. Na een bezoek, twee weken na de geboorte, bij de lactatiekundige bleek ik vasospasme te hebben en Lüna spruw. Dit bleek de overige pijn te verklaren. We zijn beide behandeld en de pijn is nu, na ruim zes weken verder, geheel weg. Ik heb alleen nog last van de vasospasme na het douchen als er kou op komt.
Nog steeds krijg ik rare opmerkingen waarom ik nog steeds borstvoeding geef, dat het zoveel tijd kost van de dag (hittegolf en Lüna dronk daardoor heel frequent), hoe lang ik van plan ben te voeden en dat wel heel zielig is voor mijn man dat hij geen flesje kan geven. Door deze opmerkingen ben ik mijn voor geplande borstvoedingsperiode alleen maar aan het rekken. Ik heb er zoveel voor gedaan om het te kunnen geven dat ik ook lekker zal blijven voeden, zolang Lüna dit ook wil. En mijn man staat als een blok achter mij!
Lüna groeit op dit moment als kool. Lees: groeit elke week met 300 gram. Ze drinkt goed en ze komt één keer per nacht voor een voeding. Overdag heeft ze niet echt een ritme, maar dat vind ik geen probleem want ik voed op verzoek. In het weekend kolf ik elke dag een keer, zodat mijn man zijn dochter de fles kan geven.
Prachtig vind hij dit maar dan vooral omdat het mijn melk is.
Ondanks wat ik geleerd over borstvoeding, wil dat dus niet zeggen dat het dan bij mij van het leien dakje gaat. Want het tegendeel is bewezen! Mijn kraamverzorgster heeft gewoon alles uitgelegd in de kraamtijd over borstvoeding, ook stelde ik vragen waarvan ik het antwoord wel wist maar ik was toch wel onzeker. Dit had ik niet verwacht, want ik dacht ‘dit doe ik wel even!’ Maar borstvoeding doe je niet even, maar het is het allemaal zo waard!!!!
Michelle
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.