De avond voor de bevalling heb ik weeën om de tien minuten. Ik bel toch nog maar niet. Je belt immers pas als de weeën elkaar sneller opvolgen, toch? Afwachten dan maar, net zoals Jozef en Maria in de kerstnacht. Zij moesten ook afwachten of er nog plaats was voor hun in de herberg. Donderdag overdag is weer alles rustig.
’s Nachts om 0.00 uur begint het weer, om de tien minuten. Ik wacht nog met bellen, het kan immers nog lang duren. Een uur later komen de weeën om de zeven minuten. Ze worden krachtiger, maar of dit al het ‘echte’ is?
Om 01.30 uur komen ze om de drie a vier minuten en ga ik toch maar bellen. Zodra ik heb opgehangen, breken m’n vliezen en dan gaat het wel heel erg snel. Ik heb meteen het gevoel dat ik naar de wc moet en loop samen met mijn man naar beneden. Zodra ik op de wc zit, herken ik het gevoel, de baby wil er nu uit. Dit herkende ik van de bevalling van Janne en Saartje, onze oudste dochters. M’n man vraagt nog of ik naar boven kan gaan, maar dat is een onmogelijke opdracht. Zo vangen we samen onze derde dochter op, met z’n tweeën op de koude wc. Net zoals Jozef en Maria in de koude stal.
Madelief is roze en huilt meteen. Gerben haalt handdoeken en samen lopen we naar boven met de navelstreng nog bengelend tussen mijn benen. Ik ga op bed liggen en daar wordt de placenta vijf minuten later ook geboren. Een paar minuutjes later is de verloskundige er ook, pfff, toch wel fijn.
Ze schrikt, de navelstreng is doorgescheurd, maar er zit geen klem op. Dit doet ze alsnog. De natuur lost dit blijkbaar zelf goed op. Madelief is een beetje afgekoeld van de wc bevalling, we gaan samen in de douche. Nadat het huis is schoongemaakt, nieuw beddengoed en wij weer uit de douche zijn, worden Janne en Saartje uit hun bedjes om hun nieuwe zusje te bewonderen. Met ons nieuwe gezinnetje zitten we dan nog even op bed.
Madelief is 49 cm en weegt 3220 gram. Ik leg haar aan en na een paar minuutjes begint ze heerlijk te drinken, alsof ze nooit anders heeft gedaan. Ze komt natuurlijk wel in een gespreid bedje, Janne en Saartje drinken ook nog steeds bij mama.
Voor ons een droombevalling, al was het niet zo gepland om het alleen te doen.
Sandra