Ben heel blij dat de borstvoeding bij mijn eerste kindje zo goed lukt, ben hier dan ook een grote voorstander van. Ikzelf heb kunstvoeding gekregen omdat ‘ik niet wilde’ drinken van de borst en mijn broers en zus zijn een drieling dus was er voor hen niet genoeg melk. Waarschijnlijk klopt dit niet, maar 25 jaar geleden werd er misschien niet zo goed geïnformeerd en waren minder (of geen?) lactatiekundigen…
Aan deze laatste heb ik erg veel gehad en al mijn vragen kunnen stellen, ook jullie site (redactie: www.borstvoeding.com) raadpleeg ik geregeld.
Tijdens de bevalling vroeg ik me af of ik wel borstvoeding kon geven omdat ik tijdens de zwangerschap nog geen melk leek te produceren, zoals bij een vriendin wel het geval was. Maar toen Mona net geboren was, kwam ze zelf richting de borst en begon ze meteen te zuigen; het leek wel een wonder. Ook al vond ik dit heel normaal in de dierenwereld, toch was ik erg verbaasd over het instinct dat dit kleine wezentje bezat.
In het ziekenhuis heb ik het verschil geleerd tussen echt drinken en gewoon wat tutteren, de correcte manier van aanleggen, hoeveel keer per dag dit nodig was. Ik weet niet hoe het zou gelopen zijn moest de vriendelijke verpleging mij niet hebben bijgestaan, letterlijk op elk uur van de dag.
Ondertussen loopt de borstvoeding al zes maanden goed en ben erg fier dat mijn kleintje zo groot, sterk en gezond is geworden enkel en alleen door mijn melk. Bij zoiets had ik vroeger nooit stilgestaan, alhoewel ik altijd al heb geweten dat ik borstvoeding wilde geven.
Ook de schroom die er in het begin was is volledig verdwenen; voeden kan overal!
In het begin heb ik altijd aangekondigd dat, mocht dit lukken, ik tot 1 jaar zeker borstvoeding wilde geven. Nu we al halfweg zijn -en help, het gaat zo snel- maak ik er ‘minstens’ tot 1 jaar van. De dag dat ik er mee stop, of dat de dochter beslist om te stoppen, gaat me pijn doen want ik geniet er echt van, en zij ook.
De onderbroken nachten of het altijd ter beschikking staan is niet altijd even makkelijk, maar weten dat ik haar alles geef dat ze nodig heeft maakt alles goed.
Binnen twee weken moet ik terug aan het werk; het afkolven met de machine was niets voor mij, dus kolf ik met de hand. Elke dag een beetje en dit invriezen, ik hoop dat ze niets tekort komt. Uit het flesje wil ze ook niet drinken, ze heeft nooit een tutje gekregen, dus is de speen niet gewoon. Wekenlang hebben we geprobeerd, de voorbereiding voor het terug aan het werk gaan, alle tips uitgeprobeerd maar niets werkte.
Nu blijkt het dat ze wel drinkt uit een open beker, dus zullen we dat maar doen. Ik ga haar zo missen, dus zal heel blij zijn als ik na die eerste werkdag weer dat momentje met ons tweetjes heb.
Elise