Het is acht uur in de morgen. Ik kijk neer op mijn blote borst met daar tegen aan het slapende gezichtje van zoonlief. Voor mij heel bijzonder. Dertien weken geleden is hij geboren. Ik wilde hem ontzettend graag borstvoeding geven, dat was bij de oudste niet gelukt en bij de andere kinderen zag ik het daardoor niet zitten.
Vol goede moed en enorm gemotiveerd was ik. Negen dagen heb ik het vol gehouden. Negen dagen pijn! Het voeden deed zo ontzettend zeer, 20 minuten de ene borst, 20 minuten de andere. 40 minuten het gevoel of er met een mes in me werd gestoken. Tot bloedens toe. Later bleek het dat m’n zoontje spruw had.
Na van alles geprobeerd te hebben en twee keer helemaal overstuur te zijn, ben ik de fles gaan geven. In 1 keer gestopt met de borstvoeding. De lactatiekundige raadde aan om langzaam af te bouwen i.v.m. stuwing en eventueel borstontsteking. Maar de pijn en radeloosheid waren te heftig om ook nog maar één keer aan te leggen. Ik smeerde gelei op mijn borsten en had nergens last van.
Wat een opluchting, voeden zonder pijn! Mijn tepels genazen en ik voelde me stukken beter. Zes weken later zat ik in bad met m’n babyzoon. Hij was een beetje aan het huilen en ik vroeg me af of het nog zeer zou doen als ik hem zou aanleggen. Ik probeerde het en hij begon direct te zuigen! Ik hield m’n adem in, voorbereid op de pijn. Maar het deed geen zeer! ‘Wow, als het zo ging had ik hem borstvoeding willen geven’, dacht ik. Zou het nog kunnen? Schoot het door mijn hoofd.
Ik ben op internet gaan kijken en las over relacteren. Nog nooit van gehoord! Het sprak me aan. Ik heb een lactatiekundige gebeld voor informatie. Zij wilde wel langskomen. Na een paar dagen bedacht ik me. Waar begin ik aan? Het schijnt een boel energie te vergen. Nee ik doe het niet.
Het blijft me bezig houden. Drie dagen later besluit ik om een kolf te huren en gewoon eens te zien wat er gebeurt. Ik had gelezen van iemand die drie weken gekolfd had voordat de eerste druppel kwam. Ik begon met kolven en tot mijn verbazing kwam er meteen een druppel! Ik bad God of Hij me wou helpen en de borstvoeding wou zegenen. Ik weet dat borstvoeding het beste is voor mijn kind en ook goed voor mij.
Na een week intensief kolven had ik 30 ml melk per dag. Na twee weken was dat 150 ml en na ruim drie weken 300 ml per dag!
Ik probeerde het ook live. Eerst lukte het aanleggen wel, maar kwam er een druppel zodat m’n zoontje na twee tellen zo begon te huilen. Later toen ik meer productie had, wou hij de borst niet. Met twee flessen moedermelk vond ik het de moeite waard om te blijven kolven. Vijf keer per dag en vijf keer per dag de fles geven.
Totdat ik ‘s nachts droomde dat zoonlief aan de borst dronk. Het was voor mij of dat God liet zien dat ik mijn zoontje weer kon aanleggen. De volgende morgen heb ik dat gedaan en hij dronk!!
Dat voelde bijzonder! Die dag nog een keer geprobeerd maar het wou nog niet zo goed. De volgende dag weer gestart met de borst. En die dag ging het wel, aanleggen. Langzaam begin ik te geloven dat ik misschien wel helemaal borstvoeding kan geven!
Wat heerlijk. Het is voor mij echt een wonder! God zij dank.
Erna,
36 jaar, moeder van vijf kinderen
PS: Leuk! Sinds 5 januari geef ik volledig borstvoeding en ik geniet er ontzettend van! Wat voor mij aan de borstvoeding bijdraagt, is het dragen in de draagdoek.
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding