Borstvoeding

verhaal-330-1.jpgOm te beginnen wil ik zeggen dat ik een groot voorstander ben van borstvoeding geven. Toen ik zwanger was besloot ik dan ook dat ik zo lang mogelijk borstvoeding wilde geven, in ieder geval zes maanden. Afgelopen week heb ik echter besloten dat ik Evy niet meer aan de borst laat drinken. Ik heb dit acht weken gedaan, maar het gaat niet meer.

Het begon eigenlijk al in het ziekenhuis. Toen Evy op mijn buik werd gelegd werd ze door de verloskundige direct richting mijn borst geduwd. Dat vond ze niet prettig en blijkbaar had ze door het laatste stukje bevalling last van haar hoofd. Bij het pakken van haar hoofd en nek begon ze te brullen. Ik was nog aardig van de wereld op dat moment door de adrenaline, maar ik had wel door dat het niet helemaal de bedoeling was dat ze de borst weigerde.

Eenmaal thuis hebben we vaak geprobeerd Evy aan de borst te krijgen. Vooral de kraamverzorgster was erg betrokken bij dit proces en we hebben dan ook van alles geprobeerd, maar het liep niet lekker. Evy hapte niet goed aan en was onrustig. Hierdoor kwam mijn productie ook niet goed op gang en zo kom je in een negatieve spiraal. Er zijn zoveel momenten geweest dat Evy gefrustreerd aan mijn borst lag en ik daardoor helemaal in de stress schoot. Tranen met tuiten heb ik gehuild.

Na een paar dagen besloten we een elektrische kolf te huren. Wat een uitkomst! Mijn productie kwam razendsnel op gang. Nu kon Evy in ieder geval borstvoeding krijgen al kwam het niet rechtstreeks uit mijn borst. Daar had ik me al snel bij neergelegd, als ze het maar kreeg, hoe het erin ging maakte me niet zoveel uit. Veel dank aan mijn kraamverzorgster want zonder haar had ik het veel eerder opgegeven. 

Omdat het wel erg veel tijd kostte om haar te voeden op deze manier (kolven en met een spuitje de voeding geven) besloten we ook een lactatiekundige te vragen om hulp. Die kwam meteen dezelfde middag, bestudeerde de situatie en kwam met een oplossing; een tepelhoedje! Dit wordt over het algemeen snel afgeraden in onder andere het ziekenhuis maar met het tepelhoedje dronk Evy wel aan de borst! Halleluja, wat een verademing! Dat zoiets kleins zo’n groot verschil kon maken vond ik wonderbaarlijk. Het is en blijft een hulpmiddel en niet de oplossing, maar wat was ik er blij mee!

verhaal-330-2.jpgHelaas werkte dit niet voor lange tijd. Wat een mooi moment tussen moeder en dochter hoort te zijn, eindigde telkens in een huilende baby (en een huilende moeder). De eerste minuten aan de borst gingen goed maar dan begon Evy onrustig te worden, ze werd driftig en weigerde uiteindelijk de borst. Ik voelde me zo machteloos! De lactatiekundige is nogmaals bij me thuis geweest en constateerde dat er met Evy niets aan de hand was. Ik was bang dat ik te weinig melk voor haar had maar ik had juist heel veel! Het kwam met zoveel tegelijk dat Evy het gewoon niet aankon.

Nu heb ik besloten weer te gaan kolven, de melk krijgt ze in een fles en wat ik tekort kom krijgt ze in de vorm van kunstvoeding. Eerder zei ik dat het me niet uitmaakte hoe ze het krijgt, als ze maar moedermelk krijgt en daar sta ik nog steeds achter. Evy niet meer aan de borst te laten drinken was een zwaar besluit waar ik heel wat tranen om gelaten heb. Samen met mijn partner heb ik er veel over gesproken, dit trok namelijk een behoorlijke wissel op onze relatie. Telkens stress bij het voeden, een krijsende baby en een huilende moeder is niet fijn.
De rust is nu wedergekeerd, Evy drinkt goed, slaapt goed, groeit goed (ze is nu elf weken en weegt zeven kilo) en ik ben weer mezelf. Geen stress meer en een blije, tevreden baby, dat is me heel veel waard!

Ik besloot mijn verhaal te delen om moeders die tegen hetzelfde probleem aanlopen een hart onder de riem te steken. Je baby niet aan de borst te laten drinken is geen misdaad. Soms loopt het nou eenmaal anders dan je graag zou willen.

Valerie
http://lavidadevalerie.blogspot.nl/