Broodje hamburger (Deel 2 van 3)

verhaal-327-3.jpgAls de heftigste stuwing, die ik verrassend genoeg niet als pijnlijk ervaar, afgenomen is, blijven mijn borsten tonnetjerond. Efraïm laat steeds vaker los en drinkt kort en slordig. Zijn irritatie wijt ik deels aan een trage toeschietreflex. Voor elke voeding haal ik wat druk van mijn borsten, zodat ze wat zachter zijn. Eerst met de hand, maar als dat niet snel genoeg blijkt te gaan voor mijn hongerige zoontje – in plaats van eerst een aantal subtiele hongersignalen te laten zien, wordt hij direct huilend wakker leg ik hem liever meteen aan – toch maar zachtjes met de handkolf. Het lijkt te helpen; Efraïm krijgt er meer grip op. Toch blijft het aanleggen vreselijk. Mijn sterke kereltje blijft een enorme zuigkracht inzetten en in mijn tepels worden donkerpaarse bloeduitstortingen zichtbaar. Ik kolf melk vermengd met bloed.

Dapper zet ik door. Steeds als ik aanleg, houden mijn man en de kraamverzorgster hun adem in en moeten ze me vooral niet storen. Dit moment vereist opperste concentratie. Stampvoetend van de pijn, die aanhoudt tijdens het drinken, bijt ik voor de zoveelste keer mijn lip kapot. Een vette zalf wordt op mijn tepels gesmeerd, zakjes bevroren appelstroop worden in mijn bh gestopt, speciale koelende zoogcompressen zijn besteld. ‘Je moet hier doorheen, maar het gaat echt over’, wordt me verteld, en daaruit put ik moed. Efraïm drinkt en groeit van mijn overvloed en dat is het belangrijkste.

Steeds meer pijn

verhaal-327-4.jpgMaar het gaat niet over. Het wordt alleen maar erger. Naalden worden via mijn tepels diep in mijn borsten gestoken, zo voelt het, en de tranen springen me al in de ogen bij de gedachte dat mijn zoon opnieuw om de borst zal gaan vragen. De wanhoop maakt me woest. Overstuur vecht ik die dagen tegen mijn weerstand en angst om hem aan te leggen. Ik wil zo graag!

Mijn man is geweldig. Hij stelt niet voor om te stoppen en hij zegt niet dat kunstmatige zuigelingenvoeding óók wel prima is; hij prijst me omdat ik doorzet en helpt me waar hij kan. Dat is wat ik nodig heb! Hij weet hoe belangrijk dit is; voor onze zoon en voor mij.

Maar als er, na alles wat we hebben geprobeerd, toch roze melk uit Efraïms mondje loopt, knapt er iets. Er is geen haar op mijn hoofd die erover denkt om te stoppen; ik weet alleen niet hoe ik door moet gaan. De pijn is niet te harden. Alle informatie die ik ooit heb opgeslurpt, is een grote brei in mijn hoofd geworden en ik weet niet meer welke zoektermen ik nog moet invoeren op mijn vertrouwde borstvoedingswebsites. Ik ben boos, teleurgesteld en wanhopig. Midden in de nacht, terwijl mijn man geduldig, maar vermoeid aan het tobben is met cupvoeden, stuur ik een lactatiekundige in de buurt een smsje met de vraag of ik haar de volgende dag mag bellen voor een afspraak. Klaar met al het gedoe pak ik een flesje en kolf ik mijn pijnlijkste borst leeg, want mijn arme baby kan ik er niet meer aan verdragen.

Hulp

De lactatiekundige stapt binnen en ik doe mijn verhaal. Het verbaast haar dat ik bloed, want van kloven of ontstekingen is nog steeds geen sprake. Ze laat me Efraïm aanleggen. Dat is inmiddels een stuntelig gebeuren geworden. Ik ben stiknerveus en barst in tranen uit. Zo zeker als ik begon, zo onzeker ben ik nu. ‘Oh, ik zie het al’, zegt ze.

Ze handelt resoluut en leert me hoe ik met mijn hand een C moet maken; die C waarover ik al eerder heb gehoord, maar waarbij ik de logica helemaal kwijt ben geraakt omdat het eigenlijk een U is. En wat moest er ook alweer mee? Met mijn hand in U-vorm rond de tepelhof, laat de lactatiekundige me mijn borst ‘een beetje pletten, zoals je met een broodje hamburger doet’. Want mijn borst is, ondanks het druk wegkolven, nog steeds zo vol en gespannen dat Efraïm moeite houdt met aanhappen en dus maar extra hard zuigt. Daar lijkt het mis te gaan.

De lactatiekundige gaat nog wat dingen na, maar aan Efraïm ligt het niet. Prima tongriempje, geen spruw. Het is overduidelijk een aanlegprobleem, en ik mag het nog eens proberen. Met gekromde tenen en bijtend op mijn lip breng ik mijn baby weer aan de borst.

Elja

Lees hier deel 1, deel 2 en deel 3 van Broodje Hamburger.