Mijn bevallingsplan is besproken met de verloskundige en ligt klaar, vol wensen over direct huid-op-huidcontact en voeden. Met de bevalling zelf ben ik niet zo bezig, maar ik ben vreselijk bang dat het voeden met de borst zal mislukken door een noodsituatie, bepaalde protocollen of te weinig verstand van zaken bij het ziekenhuispersoneel. Wat heb ik al vaak gehoord over veel te laat laten aanleggen. Over te snel ingrijpen met flesjes kunstvoeding als de productie niet meteen op gang komt. Over dominante verpleegsters en kraamverzorgsters die baby’s uit armen trekken, in een kamertje ver weg leggen en wel even zullen bepalen hoe het allemaal zal gaan, want zo doen ze het al 40 jaar, en voor ander ‘gezeur’ is nou eenmaal geen tijd. Het lijkt me onverteerbaar als de onkunde of haast van een zogenaamde deskundige de reden zal zijn dat mijn verlangen om mijn baby met mijn eigen melk te voeden zal eindigen in een teleurstelling.
Mijn man is geïnstrueerd. Hij kent mijn wensen en het waarom erachter, zodat hij sterk kan staan als ik dat, om wat voor reden dan ook, niet kan opbrengen. Aan onze voorbereiding zal het in elk geval niet liggen. Samen deden we een borstvoedingscursus. Al jaren lees ik via Twitter de artikelen van borstvoeding.com. Ze hebben me véél geleerd. Alle argumenten en ontroerende foto’s hebben me enthousiast gemaakt; hier wil ik voor gaan! Uit het boek ‘Borstvoeding‘ heb ik zo nu en dan wat stukken voorgelezen. Al tijdens de zwangerschap kolf ik zo nu en dan met de hand wat colostrum; als mijn kindje te vroeg wordt geboren en te zwak is om te zuigen, zal ik hem of haar toch zelf kunnen voeden. En als het allemaal toch niet meteen zal lukken, weet ik dat er nog heel veel mogelijk is.
De mooiste start
Een dag voordat ik uitgerekend ben, zit ik opeens in mijn gebloemde oma-nachthemd met knoopjes op een baarkruk in onze slaapkamer, want tijd om naar het ziekenhuis te rijden is er niet meer. Twintig minuten nadat de verloskundige me groen licht geeft om te persen, geeft ze me een prachtig, nat hoopje mens aan, dat ik meteen op mijn blote huid leg. Een jongetje! Óns jongetje! Wat is hij prachtig!
In filmpjes heb ik gezien dat pasgeboren babytjes helemaal zelf de borst weten te vinden, en ik vind het moeilijk om hem niet te helpen, maar ook Efraïm duwt zich met zijn stevige beentjes over mijn buik. Hij weet precies waar hij moet zijn en probeert al wat te drinken. Oh heerlijk, wat een mooi gezicht! Dit kan niemand ons meer afnemen.
Mijn baby hou ik een flinke tijd bloot bij me; op mijn borst. Wassen en wegen komt later wel; eerst moet de melkproductie een boost krijgen van ons huidcontact en mag mijn ventje voelen dat hij veilig is; dat ik er ben. Nadat de verloskundige met naald en draad een en ander heeft gerepareerd, kan ik me beter concentreren op het aanleggen. Verloskundige en kraamverzorgster zijn net zo verbaasd als ik: er is voeding in overvloed en Efraïm drinkt alsof hij nooit anders heeft gedaan. Wauw! Ik glunder van dankbaarheid.
We zitten op een grote, dikke, roze wolk, mijn man en ik. Ons zoontje is adembenemend. De kraamverzorgster is ontzettend lief en wat zij weet over borstvoeding komt overeen met alles wat ik heb geleerd. Ik vertrouw haar, en zij is verrast dat ik zo ontspannen en zelfverzekerd ben. Net als ikzelf trouwens. Mijn zoontje doet het geweldig en ik leg hem zo vaak mogelijk aan om zoveel mogelijk melkklieren te activeren voor later. Het lukt, het lukt! Dit is een mooier begin dan ik heb durven dromen!
Pijn
De roze wolk blijft, maar na een paar dagen begint het voeden pijn te doen. Ik weet waarop ik moet letten: mijn baby moet een zo groot mogelijke hap maken om tepelkloven te voorkomen en als vanzelf masseer ik volle melkklieren mee om borstontstekingen te voorkomen. Toch voel ik steeds nare, scherpe steken.
In mijn achterhoofd hou ik het zinnetje: ‘pijn bij het voeden is niet normaal; er moet een oplossing zijn.’ Ik zoek naar informatie over spruw en te korte tongriempjes, maar die lijken niet het probleem te zijn. Voor de honderdste keer controleer ik met behulp van plaatjes of ik mijn zoontje goed aanleg. Ik lees alle artikelen die tevoorschijn komen als ik zoek op ‘pijn bij het voeden’, en probeer nog es wat, maar kom er niet uit. Wat gaat er verkeerd?
Elja