Mijn dochter Lisanne, nu vijf maanden, die krijgt bv omdat, we met allergieën te maken hebben in de familie en het is schijnbaar ook beter bv ipv fles voor haar. We hadden een bijeenkomst gevolgd tijdens de zes maanden zwangerschap van twee uurtje en na veel lezen en ik had zo iets van daar ga ik voor. Dit ga ik doen en toen Lisanne er was heb ik aan me borsten gevoeld van; zo voelen ze aan, als er wat mee zou zijn dan weet ik het. En van dag één dat ze er was had ik al een hard plekje in me borst en ik heb het tegen iedereen gezegd huisarts, kraam- en de verloskundige maar niemand gaf er eigenlijk aandacht aan, ze zeiden alleen: niemand heeft twee dezelfde borsten en klaar was ik er mee.
In de kraamtijd had ik een bloedende tepel en het deed erg zeer tot dikke tranen van mij tijdens het voeden van Lisanne en de kraamhulp gaf nog aan; jij wilt toch bv geven, dan moet je er maar wat voor over hebben (was als een grapje bedoeld neem ik aan?). Het was ook erg normaal dat het pijn deed zeiden ze (huisarts en verloskundige en de kraam) het mag dertig seconden zeer doen want, je tepels moeten er wennen.
Ik lag labiel in me bed natuurlijk nog van de bevalling maar met grote twijfels maar ja zij zeggen het en dan zal het zo wel zijn dacht ik nog.
Lisanne is de 13 december 2007 geboren en net voor de feestdagen had ik een bloedende tepel. De verloskundige gebeld en tepelhoedjes gehaald en dat ging wel weer even. De vrijdag na de kerstdagen heb ik de borstvoedingsstichting gebeld want, voor de tweede keer had ik bloedende tepel en er is een lactatiekundige bij ons geweest aan huis. Dezelfde dag en die heeft mee gekeken naar het aanleggen. En letterlijk na drie seconden zag zij al wat er aan de hand was; ze lag verkeerd aan. Dus al die tijd van dag één na de bevalling lag ze verkeerd aan schijnbaar en niemand heeft daar opgelet.
Daarna is het erg goed gegaan ik was nog wel erg moe maar, ja net een bevalling achter de rug en je bent druk met je kindje bezig maar, na 3,5 maand was ik nog best wel erg moe en me borst begon te rommelen van een ontsteking en harde schijven en plekken maar ja, de huisarts en ik zelf ook dachten aan een ontsteking. Maar, het was bedrog achteraf ik had een abces ik heb al die tijd geen koorts gehad en niet ziek wel erg moe maar, verder niets aan de hand dacht ik… Nu ben ik ben twee weken geleden doorgestuurd via de huisarts. Om toch een echo te laten maken, want de antibiotica hielp ook niet en warm houden/douchen en masseren kwam ik er niet meer door heen. Bij de echo bleek dus dat ik een heel groot abces had. Ze hebben gelijk vijf spuiten van 50cc eruit gehaald, dus 250cc aan pus zonder verdoving ging dat. Ik had een borstverkleining in een paar minuten tijd!
Een paar dagen later moest ik gelijk naar de chirurg en ongeveer een week later lag ik op de OK tafel. Van het pus eruit halen tot de OK zat zes dagen tussen en ze hebben nog eens 350cc pus eruit gehaald in totaal 600cc!!!
De chirurg was best wel geschrokken van wat die aantrof maar, waarom zo laat? Ik had geen koorts en de artsen stonden perplex eigenlijk dat ik niet heel veel pijn had. Ik was alleen erg moe!! Maar de chirurg had me beloofd dat ik een drain zou krijgen en dat ik de dag erop als ik me goed zou voelen dat ik weer mocht gaan werken maar helaas, ik verbleef vijf dagen in het ziekenhuis en ik heb twee drains gehad. Er ging er eentje uit in het ziekenhuis en de andere ging er na bijna twee weken er pas uit. Nu heb ik een grote open wond van ongeveer zeven centimeter en dat moest drie maal daags twee weken lang gespoeld worden. Heb vandaag te horen gekregen dat het nu een maal daags wordt (gelukkig).
Maar ik merkte wel in mijn omgeving dat iedereen familie, huisarts en de chirurg raadde het af om door te gaan met de bv. Erg negatief vond/vind ik. Iedereen verklaarde mij voor gek dat ik maar door blijf gaan met de bv maar, ik vind het heerlijk als me dochter aan me borst ligt en ze is zo lief en dat heeft mij erg op de been gehouden. Ik doe dit voor haar en ik red me wel!! En ik heb ook verder geen pijn aan me borst. Je voelt wel als de melk toeschiet, dan gaat het zeer doen en dan leg ik Lisanne aan en dan is het weer over. Maar het is wel een raar idee dat je zo’n gat eigenlijk in je borst hebt en je kan gewoon blijven doorgaan met voeden. In het begin vond ik het wel eng om haar aan te leggen maar ik heb toen in die periode gekolfd. En dat ging gewoon erg goed.
Ik wil hierbij zeggen; dat er een wil is om door te gaan met het geven van de bv!! en de mensen om me heen die lullen maar een end weg. Ik vind het heerlijk om het aan Lisanne te geven. Zij geniet er ook van!!!
-
\t
- Geschreven door Ulrike