Een ander verhaal

verhaal-122-7.jpgOveral op Borstvoeding.com lees ik over ‘voeden op verzoek’, mooi streven hoor en op de borstvoedingscursus die ik tijdens mijn zwangerschap heb gevolgd werd dat ook aangeraden en ik was het ook echt van plan… Maar mijn kraamtijd was geen roze wolk en ik voelde me niet de gelukkige blije moeder die ik hoopte te zijn. Ik vond het moeilijk… een baby, de verantwoordelijkheid en dag en nacht borstvoeding geven. Onze kraamverzorgster was voorstander van ‘voeden op schema’, want, zo zei ze, ‘je hebt zelf ook nog een leven’. Dus probeerde ik me te houden aan minimaal drie uur tussen twee voedingen. Maar dat was ook eigenlijk niks, want als mijn dochter na twee uur weer honger had, kon ze toch echt hartverscheurend huilen en legde ik haar toch maar weer aan. Ik voelde me zo onzeker, kreeg van alle kanten verschillende adviezen en ging mijn dochter steeds minder leuk vinden (nu ik dit type lopen de tranen weer over mijn wangen, nu ik eraan terug denk).

verhaal-122-1.jpgToen mijn dochter negen dagen was, kwam de verloskundige nog een keer langs voor controle (want ik had kloven) en toen ze me vroeg hoe het met mij ging, brak ik… Daar kwamen die tranen weer. De vorige dag was de kraamverzorgster voor het laatst geweest en mijn man was weer aan het werk gegaan en ik had vanaf dat moment alleen nog maar kunnen huilen. Ik vond het niet leuk, moeder zijn, ik wilde mijn eigen leven weer terug. En de borstvoeding vond ik ook niet leuk, ik had kloven en dat deed vreselijk veel pijn, vaak tot bloedens aan toe. Met tepelhoedje voeden ging beter, maar dat werd afgeraden, ik wist niet meer of ik op verzoek of op schema moest voeden, ik wist eigenlijk helemaal niks meer. Ik wilde rust, ik wilde ’s nachts een keer goed slapen en eigenlijk wilde ik gewoon wat meer duidelijkheid over hoe ik het moest doen.

verhaal-122-2.jpgMaar dat kon niemand mij geven ook de verloskundige niet. ‘Je kunt ook kunstvoeding gaan geven’, zei de verloskundige, ‘dan kan je man wat voedingen van je overnemen, weet je wat ze drinkt en heb je een duidelijker schema’. Gek genoeg wilde ik dat ook niet, ik had mezelf voorgenomen dat ik mijn dochter het beste zou geven en dat was borstvoeding. Ook ten koste van mijn welbevinden? Ja dus! De verloskundige kon natuurlijk ook niks voor mij doen en wenste mij veel succes. Ze ging weg en weer kon ik alleen maar huilen, zoeken op internet naar de juiste aanpak en nog meer huilen, want de juiste aanpak schijnt niet te bestaan.

verhaal-122-3.jpgDe omslag kwam toen mijn dochter drie weken was en ik haar op het inloopspreekuur van het consultatie buro ging laten wegen. De week ervoor was de wijkverpleegkundige langs geweest en was mijn dochter, volgens haar weegschaal, amper gegroeid (60 gram in 1 week), maar op het consultatie buro was ze in nog een week ruim 200 gram gegroeid (waarschijnlijk klopte de weegschaal van de wijkverpleegkundige gewoon niet ofzo). Ik heb toen ook nog even met de consultatie buro verpleegkundige gepraat en zij zei dat mijn dochter prima gegroeid was en zolang ze meer dan 6 natte luiers had en regelmatig poepte (dat deed ze ook bijna iedere luier), dan hoefde ik me nergens zorgen over te maken! Wat een verademing; ik deed het goed!

verhaal-122-4.jpgPsychisch ging het nog niet zo goed met mij. Ik begon mijn dochter wel leuker te vinden, maar de borstvoeding brak me helemaal op. Geen fijne onderonsjes en intieme momenten met mijn dochter, maar ‘balen’ als ze al snel weer een voeding wilde en me ongelukkig voelen omdat ik nergens aan toe kwam, ik deed de hele dag niks anders van voeden en verschonen. Dus dat gingen we anders doen, ik ging voeden op schema. Ik hoor allemaal echte ‘op verzoek voeders’ denken foutfoutfout, maar een depressieve moeder heeft ook niemand iets aan, dus het moest maar. En het ging goed. ’s Nachts voedde ik wel gewoon als ze kwam, maar overdag liet ik er drie uur tussen zitten. Als ze tussentijds wilde, leidde ik haar af, behalve als dat te lang duurde en ze er overstuur van werd, dan gaf ik wel voeding, maar de tijd ertussen wist ze steeds beter zelf door te komen. Mijn stelregel was ook ‘geen slapende baby wakker maken’, dus na de voeding van rond 19 uur, ging ze naar bed. Dan sliep ze als wij naar bed gingen en werd ze rond 1 uur ’s nachts weer wakker. Na een weekendje bij mijn schoonouders, waar ze elke avond laat nog een voeding kreeg (omdat ze toch wakker was) en dan doorsliep tot 6 uur, zijn we ook dat gaan veranderen. Na de voeding van rond zeven uur ging ze naar bed, maar rond 23 uur maakte ik haar wakker voor nog een voeding. Vanaf dat moment sliep ze elke nacht door en kreeg deze moeder weer meer slaap, energie en plezier in mijn nieuwe leven.

verhaal-122-5.jpgEn nu? Mijn dochter is ruim drie maanden en de borstvoeding gaat prima! Ze slaapt elke ochtend uit (soms moet ik haar zelfs wakker maken) en de eerste voeding krijgt ze rond negen uur. Dan spelen in de box, meestal valt ze dan ook even in slaap en tussen twaalf en 1 uur weer een voeding. Dan gaat ze naar bed en afhankelijk van hoe laat ze wakker word, krijgt ze rond vier uur in de middag weer een voeding. De avondvoeding is wel afhankelijk van haar, soms al om zes uur en soms pas om acht uur. Dan naar bed en even na tien uur in de avond maken we haar wakker voor nog een laatste voeding. Ik heb me nog een tijdje druk lopen maken omdat ze maar vijf voedingen meer krijgt, maar ze wil ook niet meer.

verhaal-122-6.jpgSoms wijken we door omstandigheden van ons schema af, krijgt ze een voeding eerder en dan nog 1 tussendoor, maar dan drinkt ze maar weinig en kort en kijkt me al snel aan met zo’n blik van ‘wat is de bedoeling’. Dus zes voedingen vindt ze niet nodig. Bovendien groeit ze prima en is ze een heel actieve en tevreden baby. En ze is ook heel makkelijk, huilt bijna nooit, slaapt door en vindt alles prima. Sinds ik weer aan het werk ben, weten we ook beter hoeveel ze drinkt doordat ze afgekolfde melk krijgt, ze drinkt dan meestal 150 tot 170 cc en geeft dan zelf aan dat ze niet meer wil. Prima toch.

verhaal-122-8.jpgIk voel me inmiddels een stuk beter, hoewel ik steeds wel last heb van mijn moeilijke start (tranen met tuiten bij deze email). Zelfs de borstvoeding ben ik leuk gaan vinden, fijne onderonsjes en intieme momenten met mijn dochter. En had ik eerst als streven om negen maanden vol te houden, nu heb ik dat verplaatst naar 1 jaar en na de verhalen op Borstvoeding.com misschien zelfs wel nog langer (terwijl ik de eerste weken alleen maar uitkeek naar het moment dat het niet meer hoefde!). Ik weet waar ik aan toe ben, wanneer ik weer moet gaan voeden en maak het dan ook echt leuk. Doe ik het verkeerd omdat ik op schema voed? Ik vind van niet, anders was ik misschien wel veel eerder gestopt omdat ik me zo naar voelde. En nu profiteert mijn dochter nog steeds van 100% borstvoeding en mag dit zolang blijven doen als ze zelf wil. Dat is toch mooi? Ik dacht drie maanden geleden niet dat ik mijn nieuwe leven ooit nog leuk ging vinden, maar dat is wel gebeurd en dat vind ik het allerbelangrijkste!

Ilse