Mijn moeder heeft drie kinderen gekregen. De eerste kreeg flesvoeding (want dat deed iedereen volgens mijn moeder) en de tweede en derde kregen borstvoeding (want dat was lekker makkelijk, aldus de kraamverzorgster). Mijn moeder is het gaan proberen en het bleek een succes. ‘Moet je ook proberen’, zei ze tegen mij tijdens mijn eerste zwangerschap.
Vijf december 2011 kregen we de eerste echo. Ik dacht dat het niet goed was, want ik voelde mij beroerd. De verloskundige besloot haar standaard praatje even te parkeren om eerst de echo te maken. Daar zaten we dan met z’n allen in een piepklein kamertje; de verloskundige, een collega van haar, mijn man en onze dochter van twee (die geen idee had waar we waren). De verloskundige begreep opeens waarom ik mij zo beroerd voelde, het waren er namelijk twee…
Wat?!? Ja, ze zag twee kindjes! Wat?!? Ja, precies die zagen/voelden wij niet aankomen. Verrassing! Iedereen was er even stil van. Het standaard praatje konden we vergeten, want we werden doorverwezen naar het ziekenhuis. Meerlingzwangerschappen worden daar namelijk verder begeleid. Wat?!? Precies, die zagen wij dus ook niet aankomen. Na een aantal dagen realiseerde we ons pas echt dat we twee kindjes zouden verwachten. En dan ga je denken, heel veel denken. Als snel ging het onderwerp borstvoeding door mijn hoofd. Mijn oudste dochter heb ik anderhalf jaar borstvoeding gegeven. Wat begon met ‘even proberen’ eindigde in ‘lang voeden’. Hoe zou dat nu moeten / kunnen met een tweeling?! Ik ben mij gaan verdiepen in het onderwerp. In mijn zwangerschap, die voorspoedig verliep, heb ik veel gelezen over tweelingvoeden. Gewapend met mijn eerdere ervaring met één kind, de informatie van de lactatiekundige, zwangerschapscoach, boeken en internet heb ik besloten om het te gaan proberen. En ja een goed begin kan het halve werk zijn, dus naast goed inlezen, heb ik een bevallingsplan gemaakt en alles met mijn man doorgesproken. En oh ja, daar was ook nog de stem van mijn moeder die altijd zei; ‘als je het niet probeert dan weet je het niet’. Wat?!? zeiden heel veel mensen: ga je borstvoeding geven aan de tweeling?, aan alle twee de kinderen?, volledige borstvoeding?, weet je het zeker?, hoe lang? Ik ging het proberen en op de rest had ik geen antwoord.
Op 22 juni 2012 zijn de meisjes geboren via een keizersnee. De gezonde meiden zijn bij hun vader op zijn buik gelegd en vervolgens bij mij tegelijk aan de borst aangelegd. Het bleek een succes, de meiden dronken goed en de melk kwam langzaam op gang. In eerste instantie zijn ze bijgevoed, maar bij ontslag uit het ziekenhuis dronken ze volledige borstvoeding. De verpleegkundige heeft ons perfect begeleid, wat er voor zorgde dat wij een goede borstvoedingsstart hadden.
Thuis nam de kraamverzorgster het stokje over en de kinderen in een heus borstvoedingsschema gekregen. Ze dronken regelmatig en altijd tegelijk. Wij hebben er niet voor gekozen om op verzoek te voeden want met drie kinderen, een keizersnee en een tweeling aan de borst was dat voor mij niet te doen. Daarnaast heb ik een speciaal voedingskussen voor tweelingen besteld, geniaal! Mijn man heeft de meiden heel vaak aangelegd, aangegeven en mij gesteund. Ik ben na vier maanden weer gaan werken en dus moest ik voor twee kindjes kolven. Natuurlijk, natuurlijk heb ik last gehad van: borstontstekingen, zere tepels, regeldagen, zere borsten, weigerende kinderen, zieke kinderen, te veel melk, te weinig melk, kolfproblemen, flesweigeren etc…
Dit heeft mij er niet van weerhouden om door te gaan met voeden. Wat?!? precies ik voed nog steeds: tot op heden twee kinderen aan de borst. De meiden zijn nu vijftien maanden en drinken elke ochtend. Ik heb het er weinig over want weinig mensen begrijpen het en ik ga het niet uitleggen. Je begrijpt het of je begrijpt het niet. Ik heb mijn verhaal opgeschreven, omdat ik iedereen steun die de keuze maakt om het ook te proberen! Want ach, als je het niet probeert dan weet je het niet, toch?! En ja, het kan, een tweeling volledige borstvoeding geven voor lange tijd. Beetje voorbereiding, doorzettingsvermogen en geluk is wel gewenst!
Tot slot: mijn lieve en wijze moeder is inmiddels overleden, een maand voor de eerste verjaardag van mijn oudste dochter. Tegen haar wil ik zeggen dat het is gelukt, het proberen is gelukt! Alle drie de meiden hebben van de borstvoeding geprofiteerd!