Over steun gesproken en begrip gesproken uit mijn omgeving, daar heb ik wel geluk mee, maar ook ik heb wel eens uit mijn naaste omgeving de vraag gehad, of eigenlijk opmerking wordt het niet eens tijd om te stoppen?, of een gezichtsuitdrukking die al spreekt zonder dat men wat hoeft te zeggen… of wanneer stop je ermee?
Ik heb meestal geen antwoord gegeven maar een vraag gesteld: waarom moet ik ermee stoppen? en dan krijg je eigenlijk altijd een krom antwoord zoals ze is nu toch al groot? dan zei ik weer het WHO adviseert minimaal twee jaar BV te geven en als ze zeiden ik dacht zes maand dan zeg ik inderdaad maar dan uitsluitend BV, na die zes maand komt er ander eten bij…
jah dan ben je uitgeluld op een nette manier. helaas wou Rooske niet meer toen de smaak van de melk veranderde tijdens me zwangerschap, ze wil nu nog steeds niet ze zegt BAH!! en ik had zo gehoopt te tandemen.
Wel moet ik je zeggen dat ik een man uit duizenden heb, hij heeft zich een beetje verdiept in BV, hij heeft me overal in gesteund, hij is altijd begripvol geweest, gezien de BV met rooske echt niet over rozen is gegaan, ik heb nachten iedere twee uur gevoed en ook overdag, tot ik bij Gonneke kwam, toen werd het allemaal wat rustiger, maar ik vertikte het gewoon om over te gaan op KV (en nog steeds is hij begripvol) hij zet altijd de kinderen op de eerste plek dus BV hoort daar zeker bij, en ik heb toch wel eens op het BV-forum gelezen dat het vaak ook anders is onbegrip, en kortzichtigheid en egocentrisch/egoistisch gedrag van een man komt toch wel vaker voor, die stukjes heb ik mijn man ook wel eens laten lezen, mijn man zegt dan meestal wat een ‘boerenlul’ of iets anders in die richting..
zo hee wat een verhaal blijf aan het tikken, hou er nu maar over op, ;-S
Je maakt we wel nieuwsgierig hoor, hoe binnenkort gaat er wat veranderen met de foto’s, dat kun je toch wel zeggen?? 😛
Ik ben gister trouwens naar de winkel geweest met rooske in de wandelwagen en pieter in mijn draagdoek, wat ik verwonderlijk/raar vond is dat ik reactie’s kreeg over een Pieter in een draagdoek, het was net alsof ik van mars kwam, maar 1 ding was zeker… we zijn gezien hahaha…
Groetjes Debby