He Stefan, pffff ik heb bijna alle 500 pagina’s gelezen, ben er een expert bij geworden haha grapje, maar kan het stuk, waar ik zelf positief van onder de indruk was zo snel niet meer terugvinden *baal*. Wel een slimme truc om mensen je site te laten bestuderen.
Het was een stuk waarin je schreef dat de cb’s jonge moeders geen schuldgevoel aan mochten praten over het niet geven van borstvoeding, maar waarom niet? Over zoveel andere zaken mag het wel, maar hierover niet enz enz. Ik kon me daar helemaal in vinden. Om mij heen hoor ik zoveel mama’s die claimen dat zij ook zo graag bv hadden willen geven…maar.. en dan komt het bekende verhaal, pijn/geen melk/geen voedzame melk etc etc. Jammer, ik vraag me dan altijd (in stilte ) af hoe dat dan kan. Waarom kunnen zij niet de juiste info vinden??
Misschien ben ik inderdaad wel de uitzondering samen met de andere dames op dit forum en het bv-forum, ik geef nu bijna 10 maanden bv, terwijl ik eigenlijk alles tegen heb… ziekenhuisbevalling, na de geboorte moest ze onmiddellijk naar de kinderafdeling, want ze had vruchtwater binnengekregen en kreeg een longontsteking. Daar kreeg ze een FLES kunstvoeding, zonder enig overleg met mij, terwijl ik overal al had aangegeven bv te willen geven, eenmaal op de kraamafdeling, daar lag ik dan zonder kind, die lag 200 meter verderop aan de andere kant van het gebouw (Scheper ziekenhuis, je kent de afdeling misschien wel), op mijn vraag, moet ik niet gaan kolven?? werd geantwoord… ben je daar niet te moe voor?? je mag morgen ook best beginnen…. euh… nou ja zeg, dat dacht ik niet. Wel kreeg ik een dvdtje met info en een heleboel folders. Op het scherm boven mijn bed zag ik mijn dochter, maar… als je nog nooit bv hebt gegeven, dan is het kijken naar een scherm met zo’n plastic geval op je borst dat zeer oncharmant ‘slurpt’ niet echt iets dat iets in je losmaakt en al helemaal geen melk pfffff wat voelde ik me raar.
Gelukkig ben ik no-nonsense opgevoed, mijn kind krijgt mijn melk en daarmee punt, ik geef het niet zomaar op. Dus ik heb dat apparaat aan de kant gezet en ben met de hand gaan kolven… schoot ook niet echt op, 10 drupjes, maar toch in een spuitje gedaan en naar de kinderafdeling. Ik liep vrij gebrekkig (een soort supermario-loopje) door de hechtingen enzo, maar goed, MIJN kind, dus ik zag haar huilen op het beeldscherm en dus over de hal op blote voeten naar MIJN kind toe,… voor iemand die tot haar dertigste geroepen heeft dat ze geen kinderen wou…. hahaha tja, als ik ergens voor kies, dan kies ik er volledig voor. Pas op dag drie mocht ik haar voor het eerst aanleggen. Of ik hulp wou vroeg de verpleegkundige… euh, ja doe maar. Ik geloof persoonlijk niet zo in de cursussen (bevalling of bv… niet aan mij besteed). Maar dit was … hoe zal ik het zeggen, voor een puppie was het misschien wel wat geweest, zoals je een sok met een knoop erin voor je pup heen en weer schudt om te spelen, zo pakte ze mijn borst vast en wapperde ze die voor mijn dochter langs. En als je denkt dat ik een wilskrachtig mens ben (zul je wel niet denken, maar ik ben het zeer beslist), mijn dochter lijkt heel veel op mij *glim* Ze begon onmiddellijk te protesteren en zich af te zetten. Logisch toch?! vond ik wel. De verpleegkundige liep weg en ik… dom rund, vroeg, ik mag het straks toch nog wel even weer proberen… toch?? het is MIJN kind, maar dat haal je daar nog wel ns door elkaar…
Ik had een collega die op z’n minst net zo nuchter is als ik en die had verteld hoe ze haar nichtje aan de bv had gekregen en ik ben ervan overtuigd dat dat voor mij net zo moest werken. Dus eerst mijn meis getroost en daarna voorzichtig aan mijn borst laten ruiken en voor ik het wist….*hap* ze hapte ineen keer aan en begon te drinken. Ik schiet nu nog weer vol als ik eraan denk. Dat was het begin. Daarna nog wat op startproblemen gehad… domme mama, ik wist niet dat kindjes ’s nachts ook dronken, het duurde tot de dag erna dat ik daar achter kwam. Heb gevraagd waarom ze me dat niet vertelden… ja ik moest toch ook rusten????? nou ja wat een onzin. Ik heb gekozen voor dit meisje en alles, maar dan ook alles wat erbij hoort, dus dat houdt in dat als zij ’s nachts dorst heeft, dan kan ik maar van mijn luie reet afkomen toch zeker? dat lijkt me bijzonder logisch. Ik heb ze gevraagd me te wekken als ze wakker zou worden. Het antwoord was, ja natuurlijk… maar het resultaat was nee dus. Gelukkig had ik een ingebouwde klok ofzo, de nacht erop werd ik namelijk een half uur voor mijn dochter wakker en ben ik naar de kinderafdeling gegaan om naast haar bedje te zitten. Dit verbaasde de verpleegsters (en dat verbaasde mij). Dat was weer een probleem opgelost. Ze leek in het begin te moe om te kunnen drinken, maar na een gesprek met een vriendin…. leerde ik dat ik mijn meis een beetje moest prikkelen, dus als ze dronk en in slaap dreigde te vallen, dan kneedde ik haar beentjes een beetje en dan dronk ze keurig weer verder. Ze had een sonde in en die trok ze er zelf uit, hij mocht uitblijven als ze genoeg dronk bij mij, maar….. en daar kwam ik te laat achter, ze lieten haar rustig een half uur huilen voordat ik gehaald werd…..grrrrr
De ouders van het kindje naast mijn dochter maakten me daarop attent. Tja, als je eerst je longen uit je lijf schreeuwt voordat je wat te eten krijgt, geen wonder dat je dan als je eenmaal aan die lekkere warme borst ligt, dat je dan geen puf genoeg hebt om je buikje vol te drinken, dat lijkt mij geen hogere wetenschap. Na deze waarschuwing ben ik gewoon iedere keer een half uur voordat ze ongeveer aan een voeding toe was naar haar toegegaan…. opgelost, dat was de laatste keer dat ze kv nodig was. *blij* Eenmaal mee naar huis heb ik op jouw site (waarvoor mijn diepe dank) geleerd hoe ik haar goed aan moest leggen, zodat het pijnloos verliep en ik geen kloven meer had (kreeg van die lippenstifttepels), hierna nog een keer een borstontsteking gehad, deze hebben we overwonnen door goed te kolven en te masseren tijdens het drinken, dit had ik gelezen op het bv-forum. De 4 maandendip en alle regeldagen, de nog steeds onderbroken nachten….dankzij het bv-forum weet ik dat ik niet alleen ben en dat dit erbij hoort, dus kan ik het aan. Ik ben 32 jaar, in het ziekenhuis bevallen, mbo plus opleiding, ik werk 3 dagen (kolf tegenwoordig illegaal)… maar tenzij het terugloopt vanwege een zwangerschap gaan we stug door (wel zwanger maar geen terugloop, dan gaan we ook door… tandemen leuk!) Ik heb gekozen voor dit meisje en ik zal alles doen wat ik kan om haar het beste te geven. (ik zou even een stukje ertussen schrijven, maar dat is nogal uit de hand gelopen zie ik… sorry daarvoor, maar wel fijn het even te kunnen schrijven)
Ik raak een tikkeltje gefrustreerd als ik dan een dame hier uit het dorp hoor die met gemak voedt, die alle gelegenheid heeft om te voeden (ik zou daar jaloers op kunnen worden) en daar dan toch geen gebruik van maakt en gaat afbouwen, want dan kan haar man ook ns een flesje geven en dan hoopt ze dat hij meer betrokken raakt.
Nou ja, niets nieuws voor jou waarschijnlijk, je zult dit soort verhalen al vaak genoeg gehoord hebben.
Mijn complimenten over het verdwenen stuk, het was bijzonder goed geschreven, een eye-opener.
Veel liefs, Esther, morgen is mijn meis 10 maand