Sinds 2,5 jaar ben ik trotse moeder van een zoon en tien maanden geleden heb ik een mooie dochter ontvangen. Mijn geluk kan niet op.
Toen ik zwanger was van mijn zoon heb ik goed nagedacht over het geven van borstvoeding. Zeker met de ervaring van mijn moeder en zus in mijn hoofd. Bij hun is het niet gelukt om het te geven. Ik dacht bij mezelf: ik probeer het en zie wel hoe het loopt. Op de laatste Koninginnedag is hij geboren en hij dronk gelijk. Ik vond het fantastisch. Na vijf dagen oefenen en proberen, hadden we een ritme en kon ik zeggen dat ik borstvoeding kon geven. Ik heb hem een jaar, met plezier, borstvoeding gegeven.
Na een acht maanden was is weer zwanger. Helaas verloor ik dit kindje met negen weken. Ik was er kapot van. Tijdens het rouwproces kreeg ik nesteldrang. Dit vond ik zo vreemd. Na een test wist ik het: Zwanger! Ik was blij en verdrietig door elkaar. Dit heeft de gehele zwangerschap geduurd. Ik kreeg mijn emoties niet meer goed onder controle. Dit was moeilijk. Ook omdat ik nog een kleintje rond had lopen. Weer dacht ik na over borstvoeding en ik wist het zeker: Ik ga het geven.
Op de uitgerekende datum beviel ik van een prachtige dochter. Ook zij dronk gelijk goed. Zo goed dat ik er na twintig minuten van mijn borst moest halen. De eerste twee dagen ging het super. Ze dronk en ik had weer een roze wolk.
De derde dag, kerstavond ging het ‘mis’. Ik had zo’n stuwing dat mijn dochter niet meer kon drinken en mijn kolf ook geen melk uit mijn borst kreeg. Mensen, wat had ik een pijn en verdriet. Via de verloskundige konden we een kolfapparaat van het ziekenhuis huren. Mijn dochter kreeg mijn borstvoeding via vingervoeden en later via een flesje. Mijn borst wilde ze niet meer. Ik dacht: Met de tweede gaat voeding geven makkelijker. Dus niet! Terwijl ik iedere avond huid op huid met mijn dochter lag om de stress van de borst weg te halen.
De kraamverzorgster raadde een tepelhoedje aan. Toen ging het beter. Ik kon weer zelf voeding geven. Maar wat een weerstand kreeg ik. Stop er toch mee meid. Je gaat er zelf aan onderdoor. Ik heb doorgezet! Mijn dochter bleef veel huilen en zat helemaal onder de eczeem. Na zes weken kwamen we er achter dat ze koemelk allergie had. Ik op dieet. En weer, stop er toch mee meid…… Mijn man en mijn ouders steunden mij door dik en dun. Ik moest zelf weten wat ik wilde. Ook goede vriendinnen motiveerden mij. Maar wat een commentaar kreeg ik. Dat is wel moeilijk zeg, voeden met een tepelhoedje en een koemelkvrij dieet volgen. Ik wilde het beste voor mijn dochter. Voor mij is dat borstvoeding.
Na acht maanden speelde mijn dochter meer met het tepelhoedje, dan dat ze dronk. Ik heb haar toen zonder aangelegd en ze dronk zo verder. Hoera, ik kan ook zo borstvoeding geven. Na negen maanden was ze af van de koemelkallergie. Hoera, geen dieet meer.
Nu geef ik gewoon borstvoeding en geniet ik van ieder moment! Het is echt een genot om de voeding aan mijn dochter te kunnen geven. Vooral als ze mijn borst los laat en mij, met haar stralende ogen, aankijkt.
Paulien