Als 20 jarig meisje werd ik totaal onverwacht zwanger, mijn vriend en ik woonden allebei nog bij onze ouders en niemand was hierop voorbereid. Wat was dit schrikken zeg!
Maar één ding wisten we zeker, dit kindje kwam met een reden en we wilden er helemaal voor gaan. We zijn getrouwd en hebben samen een huisje gevonden. Ik wist niets van baby’s, niets van moeder zijn en al helemaal niets van borstvoeding. Dat laatste leek me dan ook helemaal niets, en eigenlijk wilde ik het echt niet. Ik zag mezelf al zitten met vriendinnen in de V&D met m’n borst bloot. ‘Wat moesten ze wel niet van me denken?’ Dat ik zwanger was, daar werd al genoeg over geroddeld, laat staan dat iemand zou zien dat ik borstvoeding aan ‘t geven was. Gelukkig liet mijn verloskundige me het belang van borstvoeding zien en overweldigde ze me met allerlei foldertjes en boekjes.
Daardoor begon ik te zien dat borstvoeding toch wel beter is voor zo’n kindje, ik besloot om het toch maar te proberen. We zien ‘t wel dacht ik. Als ik ‘t toch niets vind, kan ik altijd stoppen en toch nog flesvoeding gaan geven. Ik zag mezelf echt niet als borstvoedende moeder. ‘Daar ben ik gewoon het type niet voor,’ dacht ik, ‘ik ben echt nog te jong daarvoor.’
Na een zwangerschap van 42 weken, eindigde mijn bevalling in een keizersnede. Nadat mijn dochter Mara geboren was mocht ik haar heel even zien en daarna moest ik naar de uitslaapkamer en haalden ze haar bij me weg. Vijf kwartier later zag ik haar pas weer. Wat heb ik gehuild toen, negen maanden ben je samen en dan ineens word je zo van elkaar weggehaald. Zo onnatuurlijk!
De verpleegster vroeg of ik Mara aan de borst wilde hebben, ik twijfelde maar zei toch ja. Wetende dat ik dat met mezelf en mijn man had afgesproken. Toen ik haar eenmaal aan de borst had en ze begon te zuigen alsof ze nooit anders gedaan had, werd ik vervuld met liefde. ‘Dit was het!’ Zo natuurlijk, zo teder, zo echt! Ik wist zeker dat ik er alles voor zou doen om dit te laten lukken. Dat heb ik ook gedaan.
Na drie maanden, aardig wat opstartproblemen, zere tepels, twee keer spruw en heel veel twijfels, gaat het nu echt hartstikke goed en hoop ik dat ik haar nog heeeel lang zelf mag blijven voeden. Nu zit ik als 21-jarige vrouw(!) apetrots bij de V&D mijn dochter te voeden, omdat ik weet dat ik haar ‘t beste van mezelf geef. Als ze er straks aan toe is, gaat ze lekker leren eten volgens rapley. En de borstvoeding? Daar blijven hopelijk nog heel lang van genieten!
Ik hoop dat ik op deze manier ook een klein beetje een voorbeeld mag zijn voor alle (aanstaande) jonge mama’s die het net zo lastig vinden om hierover een beslissing te maken als ik toen vond. Borstvoeding geven is echt geweldig meiden, ook voor jonge mama’s!
Hilde